Kiedy odliczymy VAT od zakupu paliwa na kartę paliwową

Od wielu lat wątpliwości budzi, czy i w jakim zakresie dostawy paliwa oraz innych towarów opłacane za pomocą kart paliwowych mają charakter tzw. dostaw łańcuchowych. W grę wchodzą dwa schematy opodatkowania. Wątpliwości nie rozwiała interpretacja ogólna MF, w której odniesiono się tylko do przypadków, gdy zakup paliwa ma charakter transakcji trójstronnej, a emitentem karty nie jest pośrednik. Problem powstaje, gdy w transakcji uczestniczy więcej podmiotów.

Zakup paliwa za pomocą karty paliwowej może odbywać się według dwóch schematów.

Schemat 1: Dostawa paliwa lub innego towaru opłacana za pomocą karty paliwowej ma charakter dostawy łańcuchowej. W efekcie każdy z podatników uczestniczących w łańcuchu dostaw wystawia fakturę na rzecz kolejnego podatnika z łańcucha, a temu kolejnemu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT z otrzymanej faktury.

Schemat 2: Dostawa paliwa lub innego towaru opłacana za pomocą karty paliwowej nie ma charakteru dostawy łańcuchowej, a więc występuje jedynie między podatnikiem prowadzącym stację paliw i odbiorcą paliwa. W konsekwencji jedyną fakturą dokumentującą dostawę towarów powinna być faktura wystawiona przez podatnika prowadzącego stację paliw na rzecz odbiorcy paliwa. I z takiej faktury możemy odliczyć VAT. Jeżeli wystawiane są inne faktury dokumentujące tę dostawę (np. faktura wystawiana przez stację paliwa na rzecz emitenta karty oraz faktura wystawiana przez emitenta karty na rzecz odbiorcy paliwa lub innego towaru), podatnikowi otrzymującemu taką fakturę nie przysługuje prawo do odliczenia.

Pożądany przez większość podatników uczestniczących w transakcjach z wykorzystaniem kart paliwowych, a jednocześnie powszechnie stosowany, jest pierwszy ze wskazanych schematów. Niestety, z orzecznictwa unijnego oraz krajowego wynika najczęściej, że właściwy jest drugi ze wskazanych schematów, a nie pierwszy. Stanowisko takie zajął, przykładowo, TSUE w wyrokach z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 i z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 oraz NSA w wyrokach z 14 sierpnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 1177/11), z 15 września 2017 r. (sygn. akt I FSK 2236/15) oraz z 18 września 2019 r. (sygn. akt I FSK 825/16).