Druki ścisłego zarachowania – gospodarka i ewidencja
Wstęp
W gospodarce finansowej jednostek wykorzystywane są formularze dowodów księgowych określane mianem druków ścisłego zarachowania. Druki te muszą być poddane ścisłej kontroli w czasie od ich nabycia do ostatecznego rozliczenia składników mienia, do dysponowania którymi są używane. Mimo że jest to ważny obszar gospodarki jednostek, narażony na powstawanie nadużyć, ogólnie obowiązujące przepisy w ogóle nie normują związanych z tym zasad. Jest to domena szeroko rozumianego prawa zwyczajowego, znajdującego swoje odzwierciedlenie w procedurach kontroli zarządczej I stopnia. Oznacza to, że zasady powinni ustalić kierownicy poszczególnych jednostek sektora finansów publicznych.
W Poradniku przedstawione są zasady gospodarki drukami ścisłego zarachowania używanymi w księgowości i ich ewidencji. Podane wskazówki odnoszą się do druków papierowych oraz formularzy funkcjonujących jako zbiory danych w oprogramowaniu służącym do prowadzenia ksiąg rachunkowych jednostek.
Z Poradnika można się dowiedzieć m.in.:
- jakie druki stosowane w księgowości trzeba zaliczać do druków ścisłego zarachowania,
- w jaki sposób można zapewnić podział kluczowych obowiązków w zakresie nabywania, ewidencjonowania, wykorzystywania i rozliczania druków,
- jak powinny wyglądać procedury chroniące druki przed nieupoważnionym dostępem i wykorzystaniem ich do defraudacji lub jej ukrycia,
- jak ocechować i ewidencjonować druki.
Wszystkie zagadnienia zostały zobrazowane przykładami z praktyki jednostek sektora publicznego. Są tu też odpowiedzi na pytania zadawane w mediach społecznościowych dedykowanych służbom księgowym. Poszczególne procedury są przedstawione dla druków w formie papierowej, a także dla druków wystawianych techniką komputerową. Oprócz części ogólnej w Poradniku zaprezentowano także szczegółowe zasady postępowania:
POTRZEBUJESZ POMOCY?