Zasady ustalenia opłaty za korzystanie z przystanku gminnego

Uchwała rady gminy w przedmiocie ustalenia stawki opłaty za korzystanie z przystanków na terenie gminy musi zapewniać równe traktowanie wszystkich przewoźników. Wprowadzenie stawki obowiązującej na terenie danej gminy nie może odbywać się w sposób dowolny. Niezbędne jest bowiem przeprowadzenie analizy, która potwierdzi, że ustalona wysokość stawki opłaty nie będzie dyskryminująca dla przewoźników - tak wynika z najnowszego orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.

Jednostka samorządu terytorialnego może pobierać opłatę za korzystanie z przystanków komunikacyjnych lub dworców pozostających w jej zarządzie. Określenie obowiązującej stawki tej opłaty pozostaje w kompetencjach rady. Ustawodawca pozostawił radzie gminy swobodę przy kształtowaniu wysokości stawki. Niemniej jednak ustanowił dwa warunki. Po pierwsze, stawka nie może być wyższa niż wartość maksymalna wskazana w ustawie. Tu obowiązuje limit 0,05 zł za jedno zatrzymanie na przystanku oraz 1 zł na dworcu. Po drugie, stawka musi być ustalona z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad. Tyle wynika z ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (dalej: u.p.t.z.). Ustawa nie zawiera jednak legalnej definicji „niedyskryminujących zasad”, co okazuje się problematyczne w praktyce samorządów.