Odpoczynki dobowe i tygodniowe kierowców samochodów osobowych

Osoby zatrudnione na podstawie umów o pracę na stanowiskach kierowców podlegają przepisom ustawy o czasie pracy kierowców niezależnie od rodzaju pracodawcy, jak też od typu prowadzonych pojazdów. W stosunku do kierowców samochodów osobowych występują pewne wyłączenia stosowania niektórych postanowień tej ustawy, ale nie obejmują one regulacji odnoszących się do odpoczynków dobowych i tygodniowych. Pozornie postanowienia odnoszące się do odpoczynków minimalnych są tożsame z zawartymi w przepisach Kodeksu pracy, jednak w praktyce zawierają pewne różnice, które dodatkowo, uwzględniając specyfikę pracy kierowcy, mogą tworzyć daleko idące niekiedy problemy, związane z prawidłowym zapewnieniem wypoczynków.

Ustawę z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (dalej: ustawa o czasie pracy kierowców) stosują wszyscy pracodawcy w stosunku do pracowników zatrudnionych na stanowisku pracy kierowcy, którzy wykonują przewóz drogowy. Jej zastosowanie nie ogranicza się absolutnie tylko do tych kierowców, do których znajduje zastosowanie rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102) (dalej: rozporządzenie). Jego postanowienia generalnie stosujemy do przewozu drogowego: