Wyrok NSA z dnia 1 marca 2022 r., sygn. I FSK 647/18

Zweryfikowanie numeru VAT UE w systemie VIES oraz danych dotyczących zagranicznego kontrahenta wspólnotowego wskazuje na dochowanie należytej staranności przez krajowego podatnika VAT w celu ustalenia siedziby usługobiorcy i miejsca świadczenia usług.

Gazeta Prawna nr 51/2022

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (spr.), Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. sp. j. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Kr 610/17 w sprawie ze skargi B. sp. j. w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2017 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na rzecz B. sp. j. w B. kwotę 7.478 (słownie: siedem tysięcy czterysta siedemdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 25 października 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 610/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę B. sp. j. w B. (dalej: Skarżąca/Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: Organ) z 27 kwietnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2013 r.

2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór w sprawie dotyczył kwestii miejsca świadczenia usług wykonanych przez Skarżącą na rzecz firmy M. GmbH w B. (dalej: Kontrahent) – czy miejscem tym było miejsce gdzie usługobiorca ma siedzibę czyli w Niemczech, czy też miejscem świadczenia usług było stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej tego podmiotu ustalone w Polsce. Na tym tle Skarżącej zakwestionowano rozliczenie w zakresie VAT należnego z tytułu usług transportu paliw płynnych świadczonych na rzecz Kontrahenta, co do których Spółka odstąpiła od ich opodatkowania VAT. Sąd meriti ocenił, że zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadniał wniosek organów, że rzeczywista siedziba działalności gospodarczej Kontrahenta, w rozumieniu art. 28b u.p.t.u. w związku z art. 10 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 roku ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku (dalej: Rozporządzenie), mimo formalnej rejestracji, nie znajdowała się w Niemczech, a faktyczna działalność wykonywana była w Polsce. Dowodziło tego ustalenie, że adres w B. jest tylko adresem pocztowym Kontrahenta i z uwagi na swój charakter nie jest to miejsce, gdzie podejmowane są istotne decyzje dotyczące zarządzania spółką, nie jest to centrum administracyjne, miejsce posiedzeń zarządu czy operacji bankowych. Z informacji przekazanej przez niemiecką administrację wynikało, że nie można nawiązać kontaktu z Kontrahentem pod wskazanym adresem a oględziny wykazały brak oznak użytkowania biura.