Nabycie prawa do emerytury pomostowej

Po 31 grudnia 2008 r. nabycie prawa do emerytury pomostowej nie jest uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres przynajmniej jednego miesiąca. Tak orzekł Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. akt  III USKP 99/21.

STAN FAKTYCZNY

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L w decyzjach z dnia 13 marca 2018 r. i z dnia 30 sierpnia 2018 r. odmówił M K przyznania prawa do emerytury pomostowej, ponieważ po dniu 31 grudnia 2008 r. nie udowodnił wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych.

Wyrokiem z 26 marca 2019 r. Sąd Okręgowy w L zmienił powyższe decyzje i przyznał M K prawo do emerytury pomostowej od 1 lutego 2018 r. i orzekł o kosztach procesu.

Wyrokiem z dnia 30 października 2019 r. Sąd Apelacyjny w L oddalił apelację organu rentowego od powyższego wyroku, rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego.

W sprawie ustalono, że M K urodzony po dniu 31 grudnia 1948 r. udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat (17 lat, 5 miesięcy i 16 dni), ukończył 60 lat w dniu 22 lutego 2018 r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat (łącznie 36 lat, 1 miesiąc i 7 dni), nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy oraz przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.; dalej: ustawa emerytalna). Sporne w sprawie pozostawało, czy wnioskodawca legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, przypadającym po dniu 31 grudnia 2008 r.

W okresach od 1 do 7 czerwca 2016 r., od 14 do 21 września 2016 r. oraz od 22 do 29 listopada 2016 r. wnioskodawca zajmował się przewozem środków niebezpiecznych. Załadunek towarów niebezpiecznych odbywał się we W i były one przewożone do R. Transport towarów niebezpiecznych w tym okresie nie był łączony z transportem innych ładunków. Pojazd skarżącego był oznakowany tablicą ostrzegawczą barwy pomarańczowej, zgodnie z przepisami umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR). Obowiązki wynikające z zatrudnienia M K wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy, często powyżej 8 godzin dziennie. W ramach pustych przebiegów w drodze powrotnej nie zabierał żadnych ładunków.