Kłopotliwa wysokość pomieszczeń w podatku od nieruchomości

Podstawą opodatkowania budynku jest jego powierzchnia użytkowa, jednak duże znaczenie w tym zakresie ma wysokość pomieszczeń. Może ona skutkować znacznym zmniejszeniem kwoty podatku od nieruchomości lub nawet całkowitym jej brakiem.

W krajowym systemie opodatkowania nieruchomości nie doczekaliśmy się w dalszym ciągu uzależnienia wysokości daniny od wartości nieruchomości. System katastralny stanowiłby powiązanie gruntu, budynku lub budowli z jego wartością, wynikającą m.in. z położenia czy z przeznaczenia.

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.) można jednak znaleźć rozwiązania, które pośrednio uzależniają kwotę podatku od charakteru czy też możliwości wykorzystania danej nieruchomości. Przykładem takiej regulacji jest art. 4 ust. 2 u.p.o.l., który daje możliwość zaliczenia do podstawy opodatkowania mniejszej powierzchni, ze względu na niską wysokość pomieszczeń. I tak w przypadku powierzchni o wysokości w przedziale 1,40-2,20 m przyjmuje się do opodatkowania jedynie jej połowę, a poniżej tej wysokości przestrzeń taką pomija się dla celów fiskalnych.