Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok TK z dnia 22 czerwca 2022 r. sygn. SK 32/19

Brak możliwości złożenia, przez osobę najbliższą, zażalenia na zarządzenie prokuratora nieuwzględniające jej wniosku o kontakt telefoniczny z osobą tymczasowo aresztowaną

WYROK

z dnia 22 czerwca 2022 r.

Sygn. akt SK 32/19

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Zbigniew Jędrzejewski – przewodniczący

Justyn Piskorski

Julia Przyłębska

Wojciech Sych – sprawozdawca

Andrzej Zielonacki,

po rozpoznaniu w trybie art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2393), na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 czerwca 2022 r., skargi konstytucyjnej A.R. o zbadanie zgodności:

„art. 217c § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. 1997 nr 90, poz. 557 ze zm.) [...] w zakresie, w jakim nie przewiduje możliwości złożenia przez osobę, z którą osoba tymczasowo aresztowana chce utrzymywać kontakt telefoniczny, będącą osobą najbliższą dla podejrzanego, złożenia zażalenia na zarządzenie o odmowie korzystania z aparatu telefonicznego i takie uprawnienie przyznaje jedynie osobie tymczasowo aresztowanej”, z art. 2 i art. 78 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji,

orzeka:

Art. 217c § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2021 r. poz. 53, ze zm.) w zakresie, w jakim nie przyznaje osobie najbliższej, która ubiegała się o kontakt telefoniczny z tymczasowo aresztowanym, prawa złożenia zażalenia na zarządzenie prokuratora o odmowie wyrażenia zgody na korzystanie z aparatu telefonicznego, jest zgodny z art. 78 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto postanawia:

umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.

Orzeczenie zapadło większością głosów.

Uzasadnienie

I

1. A.R. (dalej: skarżąca), jako małżonka tymczasowo aresztowanego, złożyła wniosek o wyrażenie zgody na kontakt telefoniczny z mężem. Zarządzeniem z 6 października 2017 r. ([…]), prokurator Prokuratury Okręgowej w W. delegowany do Prokuratury Regionalnej w W. odmówił uwzględnienia wniosku z uwagi na obawę, że kontakt telefoniczny zostałby wykorzystany w celu bezprawnego utrudniania postępowania karnego. Skarżąca złożyła na to rozstrzygnięcie zażalenie. Zarządzeniem z 6 listopada 2017 r. ([…]), prokurator Prokuratury Okręgowej w W. delegowany do Prokuratury Regionalnej w W. odmówił jego przyjęcia ze względu na to, że zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną. Skarżąca zaskarżyła również to rozstrzygnięcie. Postanowieniem z 8 stycznia 2018 r. ([…]), prokurator delegowany do Prokuratury Krajowej nie uwzględnił zażalenia, utrzymując zakwestionowane zarządzenie w mocy.

W skardze konstytucyjnej z 9 kwietnia 2018 r. skarżąca wniosła o stwierdzenie niezgodności art. 217c § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2018 r. poz. 652, ze zm.; dalej: kodeks lub k.k.w.) w zakresie, w jakim nie przewiduje możliwości złożenia przez osobę, z którą osoba tymczasowo aresztowana chce utrzymywać kontakt telefoniczny, będącą osobą najbliższą podejrzanemu, zażalenia na zarządzenie o odmowie korzystania z aparatu telefonicznego i takie uprawnienie przyznaje jedynie osobie tymczasowo aresztowanej, z art. 2 i art. 78 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00