Wyrok SN z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. II USKP 203/21

Prowadzący działalność nie musi osiągać przychodu, aby uznać, że jest on aktywny. Wystarczy, że ma taki zamiar.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Zbigniew Korzeniowski ‎

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku J. N. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. ‎o ustalenie obowiązku ubezpieczenia, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 lipca 2022 r., ‎skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku ‎z dnia 10 czerwca 2020 r., sygn. akt III AUa 717/19,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., decyzją z 29 stycznia 2018 r. wydaną na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 963 ze zm.; dalej: ustawa systemowa), stwierdził, że J. N. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 9 kwietnia 2017 r. Organ rentowy uznał, że od tego dnia ubezpieczona J. N. nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, mimo posiadania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

W wyniku odwołania J. N. od decyzji organu rentowego Sąd Okręgowy w Białymstoku, wyrokiem z 23 lipca 2019 r., zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczona jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 9 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że w 2008 r. ubezpieczona uległa poważnemu wypadkowi komunikacyjnemu, doznając urazów wielonarządowych. Przebywała przez cztery tygodnie w śpiączce. Przeszła różne zabiegi. Leczyła się z powodu depresji. W latach 2009-2011 była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od 9 sierpnia 2013 r. ubezpieczona rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej pod nazwą O. – N. J.. Z tego tytułu zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego oraz obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego. W złożonych deklaracjach rozliczeniowych jako podstawę wymiaru składek zadeklarowała: za czerwiec 2015 r. kwotę 525 zł, za okres od lipca do września 2015 r. po 9.897,50 zł miesięcznie, za październik 2015 r. 4.469.84 zł, za okres od listopada 2015 r. do marca 2017 r. po 0 zł miesięcznie, za kwiecień 2017 r. 682,08 zł, od maja 2017 r. po 0 zł miesięcznie. W okresie od 15 października 2015 r. do 13 kwietnia 2016 r. pobierała zasiłek chorobowy, od 14 kwietnia 2016 r. do 8 kwietnia 2017 r. świadczenie rehabilitacyjne, od 17 kwietnia 2017 r. do 15 października 2017 r. zasiłek chorobowy, od 16 października 2017 r. do 12 lipca 2018 r. świadczenie rehabilitacyjne.