Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.800.2017.16.ICZ

Opodatkowanie czynności wykonanych na podstawie umowy prowizyjnej oraz prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej wykonanie usług.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 27 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 23 października 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 770/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 maja 2022 r. sygn. akt I FSK 231/19; i

 2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. kwestii czy:

    - Państwo na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r. wykonywali odpłatne usługi na zlecenie E. Sp. z o. o. i w związku z tym spoczywał na Państwu obowiązek wystawiania faktur VAT z tytuły zrealizowania tych usług na rzecz ich nabywcy, to jest E.  Sp. z o.o.,

    - przysługiwało Państwu prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego VAT kwoty podatku naliczonego VAT zawartego w treści faktur VAT wystawionych na rzecz Państwa przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo „J.” P. G. w związku ze zrealizowaniem usług wskazanych w treści Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lutego 2018 r. (wpływ 19 lutego 2018 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

L. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą … (Wnioskodawca, Podatnik) prowadził współpracę gospodarczą z E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w, E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w …oraz P. G. prowadzącym jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod firmą J. P. G..

Wnioskodawca został założony przez M. L. w dniu 25 marca 2011 r.

E. Sp. z o. o. został założony przez T.  oraz jego małżonkę w dniu 2 stycznia 2014 r.

E. Sp. z o. o. Sp. k. powstała w dniu 7 marca 2014 r. w wyniku przekształcenia spółki pod firmą „E. ” T. M . Spółka jawna z siedzibą w. Wspólnikami E. Sp. z o.o. Sp. k. zostali T. M.  oraz ww. E. Sp. z o. o.

P. G.  prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej od dnia 22 lipca 2013 r.

W celu rzetelnego oraz kompleksowego opisania charakteru usług, świadczonych przez Podatnika na rzecz E . Sp. z o.o., należy w pierwszej kolejności przedstawić uwarunkowania historyczne oraz ekonomiczno-prawne, które doprowadziły do nawiązania współpracy gospodarczej pomiędzy Podatnikiem oraz E .Sp. z o. o.

I. Działalność gospodarcza KORPORACJI P . Sp. z o. o.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że M. L . (główny udziałowiec Wnioskodawcy oraz jego członek zarządu w okresie od dnia zawiązania tej spółki do dnia wykreślenia go ze składu jej zarządu na podstawie wpisu nr 10 do KRS z dnia 15 grudnia 2016 r. oraz w okresie od dnia 25 września 2017 r.), T. M . (główny udziałowiec w E . Sp. z o. o. oraz członek zarządu tej spółki w okresie od dnia jej zawiązania do dnia złożenia niniejszego wniosku, główny wspólnik w E . Sp. z o. o. Sp. k. oraz osoba sprawująca funkcję członka zarządu komplementariusza tej spółki w okresie od dnia powstania spółki pod firmą E . Sp. z o. o. Sp. k. do dnia złożenia niniejszego wniosku) oraz P.G . współpracowali przez wiele lat ze sobą w ramach KORPORACJI P . Sp. z o.o. (podmiot ten został założony w 2004 r.). Wspólnikami KORPORACJI P . Sp. z o. o. byli M. L . oraz P. G ., zaś T. M . pełnił w tej spółce funkcję prokurenta. KORPORACJA P . Sp. z o. o. zajmowała się pośrednictwem w organizowaniu dla polskich przedsiębiorstw mięsnych kontraktów na rozbiór mięsa w niemieckich zakładach mięsnych. Usługa świadczona przez KORPORACJĘ P. Sp. z o.o. polegała na tym, że na zlecenie polskiego przedsiębiorstwa mięsnego poszukiwała ona niemieckiego zakładu mięsnego, który byłby zainteresowany zleceniem wykonania w jego zakładzie usług w zakresie rozbioru mięsa. Usługa realizowana przez KORPORACJĘ P. Sp. z o. o. nie ograniczała się wyłącznie do samego doprowadzenia do zawarcia umowy pomiędzy polskim oraz niemieckim zakładem - KORPORACJA P. Sp. z o.o. zapewniała bowiem także wykwalifikowanych pracowników gotowych wyjechać do pracy na terenie Niemiec oraz gwarantowała kompleksową obsługę kontraktu na terytorium Niemiec. Co do zasady, niemieckie podmioty były zainteresowane takimi usługami z uwagi na to, że polskie przedsiębiorstwa miały niższe koszty związane z zatrudnieniem pracowników - osoby te zatrudnione były bowiem w polskich przedsiębiorstwach, zgodnie z polskimi przepisami prawa pracy oraz ubezpieczeń społecznych, zaś pracę na terytorium Niemiec w tamtejszych zakładach mięsnych wykonywały w ramach delegacji służbowych z polskiego zakładu, po uzyskaniu dla każdego pracownika Zaświadczenia E 101 wydawanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Powyższe usługi mogły być świadczone przez KORPORACJĘ P. Sp. z o. o. dzięki doświadczeniu oraz umiejętnościom jakie posiadały osoby zaangażowane w działalność tej spółki. Każda bowiem z kluczowych osób działających w ramach KORPORACJI P. Sp. z o. o. posiadała odmienne kompetencje, które nawzajem się uzupełniały.

Tak więc:

    - M. L. był odpowiedzialny za utrzymywanie relacji handlowych z kluczowymi klientami z rynku niemieckiego - do jego obowiązków należało w szczególności prowadzenie negocjacji, rozmów handlowych, organizacja warunków pracy i zamieszkania dla pracowników oraz sprawowanie bieżącego nadzoru nad realizacją kontraktu na płaszczyźnie handlowej. Przez wiele lat współpracy z niemieckimi klientami M. L. wyrobił sobie dobrą markę na tamtejszym rynku w szczególności u takich klientów jak W. GmbH.

    - P. G . był odpowiedziały zaś za odcinek techniczny oraz technologiczny związany z organizacją kontraktu na rozbiór mięsa. P. G. jest z wykształcenia mistrzem z zawodu masarz, rozbieracz, wędliniarz, z dwudziestoletnim doświadczeniem, w związku z czym posiadał wszelkie niezbędne umiejętności oraz informacje aby w ramach KORPORACJI P. Sp. z o. o. zajmować się całokształtem takich zagadnień. Do zadań P.G.  należało przede wszystkim poznanie specyfiki funkcjonowania danego zakładu, opracowanie schematu organizacyjnego wraz z przydzieleniem obowiązków do poszczególnych stanowisk pracy, określenie liczby niezbędnych pracowników oraz ich specjalizacji, oszacowanie możliwej do uzyskania wydajności pracy na poszczególnych stanowiskach pracy - wykonanie wszystkich tych czynności było niezbędne aby móc oszacować koszty realizacji danego kontraktu, bez ich przeprowadzenia brak było możliwości przygotowania zapewniającej rentowność oferty handlowej.

    - T. M . - był odpowiedzialny za proces organizacji kontraktów na płaszczyźnie formalno - prawnej. T. M . organizował dla wszystkich pracowników Zaświadczenia E 101 z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych a także zajmował się rozliczaniem pracowników w zakresie kadrowo - płacowym. Zadania przyporządkowane do T. M . wynikały z posiadanego przez niego wykształcenia w zakresie ekonomii oraz rachunkowości. T. M . sprawował także funkcję prokurenta w KORPORACJI P . Sp. z o. o. i był odpowiedzialny za wszystkie kwestie formalno - prawne związane z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa, w tym m.in.: opracowywanie umów pomiędzy KORPORACJĄ P . Sp. z o. o. a jej polskimi kontrahentami oraz pomiędzy polskimi kontrahentami a niemieckimi zakładami mięsnymi.

KORPORACJA P. Sp. z o. o. świadczyła usługi w tym zakresie przez wiele lat ze znacznym powodzeniem. Dzięki zdobytemu doświadczeniu, stworzeniu dużego zespołu pracowników oraz pozyskanemu zaufaniu niemieckich klientów KORPORACJA P . Sp. z o. o. uzyskała możliwość aby samemu pozyskać kontrakt na rozbiór mięsa od niemieckich klientów. W konsekwencji tego KORPORACJA P. Sp. z o. o. rozpoczęła realizację takich kontraktów na własną rękę. Jednakże, w latach 2009 r. - 2012 r., w rezultacie zawarcia kilku kontraktów (z firmami D. GmbH oraz C.  GmbH) KORPORACJA P. Sp. z o.o. poniosła znaczne straty finansowe przekraczające 200.000,00 EUR i w związku z tym jej wspólnicy M. L. oraz P.G . a także blisko współpracujący z nimi T.  M . powzięli decyzję o zakończeniu wspólnej działalności w ramach KORPORACJI P. Sp. z o. o. Wspólnicy nie zdecydowali się jednak na likwidację KORPORACJI P . Sp. z o. o. - spółka ta istnieje do dnia dzisiejszego, jednak nie prowadzi aktywnej działalności operacyjnej.

II. Działalności gospodarcze M. L., P. G. i T. M .

Po zakończeniu aktywnej działalności w ramach KORPORACJI P. Sp. z o. o. M.L. , P. G . oraz T. M . podjęli decyzje aby rozwijać własne aktywności gospodarcze.

M. L . utworzył m.in.: L . Sp. z o. o. i za pośrednictwem tego podmiotu planował prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami oraz pośrednictwa w organizacji kontraktów na rozbiór mięsa na terenie Niemiec. Podstawą dla tej drugiej aktywności miało być doświadczenie zawodowe oraz reputacja jakie zdobył M. L. w trakcie funkcjonowania KORPORACJI P . Sp. z o. o.

P. G . podjął decyzję o rozszerzeniu prowadzonej przez niego aktywności zawodowej o świadczenie usług transportu towarowego przy wykorzystaniu pojazdów typu TIR. Jednocześnie P. G . kontynuował świadczenie usług w zakresie doradztwa technicznego oraz technologicznego związanego z organizacją kontraktów na rozbiór mięsa na terenie niemieckich zakładów mięsnych była to bowiem aktywność w obszarze której posiadał bardzo rozległe doświadczenia i która gwarantowała mu bardzo dobre dochody. Aktywność w powyższym zakresie P. G. prowadził w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej.

T. M.  uznał z kolei, że dzięki doświadczeniu, jakie zdobył w trakcie pracy w ramach KORPORACJI P.  Sp. z o.o., a także bazując na kontaktach z wykwalifikowanymi pracownikami posiadającymi odpowiednie kwalifikacje do wykonywania pracy w niemieckich zakładach mięsnych, może rozpocząć własną działalność gospodarczą w obszarze świadczenia usług rozbioru mięsa. W celu prowadzenia tej aktywności gospodarczej T. M.  utworzył E. Sp. z o. o. Sp. k. E.  Sp. z o. o. Sp. k. rozpoczęła świadczenia usług w tym zakresie - spółka ta pozyskiwała kontrakty od niemieckich zakładów mięsnych dzięki pośrednictwu M. L . oraz jego spółki L . Sp. z o.o. (Podatnika). Ponadto, E .Sp. z o. o. Sp. k. korzystała także ze wsparcia technicznego ze strony P. G . na ponieważ T.M . nie posiadał wiedzy w obszarze technicznych aspektów związanych z organizacją pracy w zakładzie mięsnym – z tego też względu niezbędne było wsparcie ze strony P. G . Należy podkreślić, że działalność gospodarcza E.  Sp. z o. o. Sp. k. opierała się na modelu biznesowym bardzo zbliżonym do tego, który realizowany był wcześniej przez KORPORACJĘ P. Sp. z o. o. - wynika to z faktu, że pracownicy wyjeżdżający na kontrakty do Niemiec byli formalnie zatrudnieni w polskiej spółce i podlegali pod polskie regulacje prawa pracy oraz ubezpieczeń społecznych, podstawą zaś ich pracy na terytorium Niemiec była oddelegowanie do tymczasowej pracy za granicą oraz Zaświadczenie E 101 wydawane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

III. Zakaz oddelegowywania pracowników z Polski do Niemiec - Porozumienie z dnia 21 września 2015 r. „S….”

Biorąc pod uwagę opisane powyżej okoliczności oraz model biznesowy, realizowany przez E . Sp. z o. o. Sp. k. przy wsparciu ze strony L . Sp. z o. o. (Podatnika oraz działającego w jego ramach M. L .) oraz P. G . należy w tym miejscu opisać skutki, jakie wywarło zawarcie w dniu 21 września 2015 r. przez największe niemieckie koncerny w branży mięsnej Porozumienia p.n. w języku niemieckim: „S…” (tłumaczenie na j. polski: „S….”) (Porozumienie).

Porozumienie to zostało zawarte pod presją ze strony niemieckiego rządu federalnego. Na skutek zmian polityki rządu niemieckiego ograniczono możliwość korzystania w branży mięsnej z usług świadczonych przez polskie przedsiębiorstwa (typu E. Sp. z o. o. Sp. k.). Zgodnie z punktem 2 tego Porozumienia od lipca 2016 jego sygnatariusze (w tym także firmy W. GmbH) zobowiązali się tak dostosować swoją organizację i struktury działania tak aby wszyscy pracownicy wykonujący na ich rzecz czynności podlegali niemieckim przepisom prawnym w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. W praktyce oznaczało to, że sygnatariusze tego Porozumienia zobowiązali się korzystać tylko z usług spółek, które zatrudniały pracowników w taki sposób aby podlegali oni pod niemieckie przepisy prawa pracy oraz zabezpieczenia socjalnego.

Wobec powyższego podmioty polskie, które dotychczas świadczyły tego typu usługi na rzecz przedsiębiorstw niemieckich zatrudniając polskich pracowników w oparciu o polskie przepisy prawa pracy oraz krajowy system ubezpieczeń społecznych (ZUS), miały perspektywę że w nieodległej przyszłości (koniec czerwca 2016 r.) utracą możliwość operowania na rynku niemieckim. Jedną z takich spółek była m.in. opisana powyżej E. Sp. z o. o. Sp. k. Jako że E. Sp. z o. o. Sp.k. dobrze wywiązywała się z zadań z zakresu rozbioru mięsa i posiadała w tym zakresie renomę na terenie Niemiec, jej wspólnik T. M., działając poprzez spółkę pod firmą E. Sp. z o. o., chcąc wykorzystać posiadane doświadczenie i osiągnięcia E. Sp. z o. o. Sp. k., postanowiła zająć się pośrednictwem w poszukiwaniu dla niemieckich przedsiębiorstw przetwórstwa mięsnego podwykonawców zajmujących się rozbiorem mięsa oraz tak przemodelować prowadzoną dotychczas działalność gospodarczą aby zachować źródło dochodu. Jak wynikało bowiem wprost z treści ww. Porozumienia, władze niemieckie wykluczały możliwość aby od 1 lipca 2016 r. podmioty zarejestrowane na terytorium Polski mogły dalej świadczyć usługi rozbioru mięsa w niemieckich zakładach przetwórczych poprzez oddelegowywanie do pracy na terenie Niemiec pracowników zatrudnionych w polskich podmiotach. Taka decyzja rządu niemieckiego zamykała przed polskimi podmiotami możliwość dalszego operowania na rynku niemieckim w ramach dotychczasowego modelu prawno - biznesowego. Jeżeli podmioty te chciały utrzymać się na rynku i dalej prowadzić aktywność gospodarczą musiały podjąć działania prowadzące do zmiany modelu w ramach którego funkcjonują.

IV. Ramowa umowa współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r.

Mając powyższe na uwadze T. M., reprezentujący E. Sp. z o. o., podjął rozmowy handlowe ze znajdującym się w podobnej sytuacji M. L., reprezentującym L. Sp. z o. o. Rozmowy dotyczyły optymalnych rozwiązań w zakresie warunków zatrudnienia pracowników w oparciu o niemieckie przepisy prawa. Podmioty uczestniczące w tych rozmowach porównywały koszty polskich i niemieckich ubezpieczeń oraz koszty zatrudniania w Polsce i Niemczech. Rozmowy zakończyły się podjęciem sformalizowanej współpracy między E. Sp. z o. o. oraz Podatnikiem, co zostało stwierdzone w postanowieniach Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r. (Ramowa umowa).

Intencją E. Sp. z o. o. było świadczenie przez tę spółkę usług pośrednictwa w zawieraniu umów między przedsiębiorcami niemieckimi zajmującymi się rozbiorem mięsa a tamtejszymi przedsiębiorstwami przetwórstwa mięsnego, zaś Podatnik miał dla niej poszukiwać klientów na terenie Niemiec, wykorzystując przy tym posiadane już kontakty w szeregu przedsiębiorstwa takich jak: W. GmbH czy też G. KG.

E. Sp. z o. o. zależało na bezpośredniej współpracy z M. L. oraz jego spółką L. Sp. z o. o. (Podatnikiem) aby dzięki wiedzy, kontaktom oraz renomie (marce) posiadanym przez M. L. na rynku niemieckim zwiększyć swoje szanse na pozyskanie zleceń z tego rynku. Zawierając Ramową umowę M. L. (działając m.in. w imieniu Podatnika) oraz T. M. (działając m.in. w imieniu E. Sp. z o. o.) określili, że wkładem we wzajemną współpracę ze strony M.L. są kontakty z niemieckimi zakładami przetwórczymi oraz pewna baza pracowników gotowych do wykonywania pracy na terytorium Niemiec, zaś ze strony T. M. wiedza i doświadczenia związane z realizacją kontraktów na rozbiór mięsa na terytorium Niemiec oraz dostęp do wykwalifikowanych pracowników (pkt 4 i 5 Ramowej umowy).

W dacie zawarcia tej Ramowej Umowy M. L. oraz T. M. prognozowali, że jeżeli uda im się doprowadzić do zawarcia umowy na rozbiór mięsa pomiędzy niemieckimi przedsiębiorstwami to należna im prowizja będzie wynosić 8% wartości kontraktu (prowizja miała być płacona przez przedsiębiorstwo, które dzięki staraniom podjętym przez M. L. oraz T. M. pozyskałoby kontrakt na rozbiór mięsa). Jednocześnie strony ustaliły, że przedsiębiorstwa M. L. (w tym Podatnik) będą partycypować w tej prowizji w 87,5%, zaś dla przedsiębiorstwa T. M. w 12,5% - reguła ta wynika wprost z treści pkt 7 Ramowej umowy. Istotne jest także to, że już na etapie zawarcia Ramowej Umowy M. L. oraz T. M. uznali, że ich współpraca nie będzie ograniczać się wyłącznie do prostego pośredniczenia w zawarciu umowy na rozbiór mięsa i na tym etapie będzie się kończyć - jak wynika bowiem wprost z treści pkt 9 Ramowej Umowy jej strony zaplanowały, że zakres świadczonych przez nich usług obejmować będzie także pełne wsparcie w trakcie całego procesu realizacji kontraktu na rozbiór mięsa: organizacja procesu produkcji, zarządzenia, kalkulacja i optymalizacja kosztów. Strony dały także jasny wyraz swoim intencjom stwierdzając w pkt 11-14 Ramowej Umowy, że będą ze sobą lojalnie współpracować oraz zobowiązują się zawrzeć w przyszłości wszelkie kolejne umowy, które będą stanowiły realizację oraz konkretyzację zobowiązań zaciągniętych pierwotnie w Ramowej Umowie. Podatnik uważa za zasadne podkreślić, że w dacie zawierania przez niego Ramowej Umowy (styczeń 2016 r.) z E. Sp. z o. o. brak było jeszcze precyzyjnych informacji jaki konkretnie model działania na rynku niemieckim będzie dopuszczalny w świetle ww. Porozumienia. Biorąc powyższe pod uwagę ani Podatnik, ani E. Sp. z o.o. na tym etapie współpracy nie były w stanie w pełni skonkretyzować zasad na których chcieliby działać w przyszłości na rynku niemieckim. Ramowa Umowa miała zaś stanowić wyraz ich wspólnego zaangażowania oraz woli współpracy, która miała przynieść korzyści dla wszystkich zaangażowanych stron.

V. Przedwstępna umowa zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zawarta pomiędzy P. G. a L. Sp. z o. o.

W związku z tym, że dla skutecznego pozyskania klienta niezbędne jest nie tylko posiadanie kontaktów na danym rynku, umiejętność organizacji działalności gospodarczej czy znajomość specyfiki danej branży, ale i szczegółowa wiedza techniczna, pozwalająca zoptymalizować rozbiór mięsa pod względem technicznym, przygotować kalkulację cenową zaplanowanego procesu czy też jak najlepiej dobrać pracowników, wyżej wymienione spółki (E. Sp. z o.o. oraz Podatnik) musiały z kolei skorzystać z usług posiadającego te wszystkie informacje przedsiębiorcy - Pana P. G., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą J. P. G. Z uwagi na to, że E. Sp. z o. o. oraz Podatnik ustalili, że to po stronie Podatnika będzie spoczywał ciężar związany z zapewnieniem doradztwa technicznego oraz technologicznego niezbędnego na etapie negocjowania warunków kontraktu na rozbiór mięsa oraz jego realizacji Podatnik w dniu 18 stycznia 2016 r. zawarł z P. G. Przedwstępną umowę zlecenia (Przedwstępna umowa zlecenia). Na bazie tej umowy P. G. zobowiązał się wykonać na rzecz zlecającego (tj.: Podatnika) szereg czynności technicznych o charakterze wstępnym, celem zaś przeprowadzenia tych czynności było pozyskanie przez zlecającego (tj.: Podatnika) wiedzy na temat parametrów technologicznych oraz technicznych w oparciu o które mogą być prowadzone prace w zakresie rozbioru mięsa na terenie zakładu produkcyjnego przedsiębiorstwa D. GmbH - wynika to bezpośrednio z treści § 1 Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r.

W oparciu o postanowienia Przedwstępnej umowa zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zlecający (tj.: Podatnik) powierzył P. G. wykonywanie szeregu czynności technicznych powiązanych bezpośrednio z pozyskaniem zlecenia od przedsiębiorstwa D. GmbH. Czynności, jakie miały być realizowane przez P. G. na rzecz Podatnika miały przede wszystkim charakter techniczny a ich zakres wynikał z wykształcenia, doświadczenia oraz wiedzy posiadanej przez P. G. Warto zaznaczyć, że umowa ta została zawarta na czas określony. W jej treści zostało wyraźnie zaznaczone, że Podatnik wraz z E. Sp. z o.o. prowadzą negocjacje mające na celu doprowadzenie do zawarcia przez przedsiębiorstwa świadczące usługi rozbioru mięsa kontraktu z D.  GmbH. W przypadku gdy Podatnikowi oraz E. Sp. z o. o. udałoby się doprowadzić do zawarcia tejże umowy przedsiębiorstwo P. G. miało mieć zagwarantowane prawo do świadczenia usług wsparcia technicznego w toku realizacji tych umów - postanowienia w tej kwestii przewidziane zostały w § 3 tej umowy. W tym miejscu Podatnik podkreśla, że w ramach realizacji zobowiązań wynikających z Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r. P. G. sporządził na zlecenie Podatnika Schemat organizacyjny dla kontraktu z D. GmbH, który stanowił podstawowy dokument w oparciu o który Podatnik zrealizował na rzecz E. Sp. z o.o. usługi do których był zobowiązany względem tej spółki (uczestnictwo w przygotowaniu kalkulacji rentowności świadczenia usług rozbioru mięsa w ramach przedsiębiorstwa D. GmbH - w oparciu o organizację pracy oraz jej wydajność jaka może zostać uzyskana w ramach przedsiębiorstwa D. GmbH). Dokument ten był niezbędny aby Podatnik mógł sporządzić kalkulacje ekonomiczne i przygotować ofertę świadczenia usług rozbioru mięsa dla przedsiębiorstwa D. GmbH).

Bazując więc na postanowieniach Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r. zawartej pomiędzy E. Sp. z o.o. i Podatnikiem a także na regułach postępowania określonych w Przedwstępnej umowie zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zawartej pomiędzy Podatnikiem oraz P. G. M. L. oraz T. M. podjęli działania mające na celu pozyskanie zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH, który to kontrakt mógłby zostać następnie zaoferowany jako gotowy do realizacji na rzecz przedsiębiorstwa zajmującego się usługowo rozbiorem mięsa. Proces zbierania informacji technicznych oraz negocjacji z przedstawicielami D. GmbH trwał wiele miesięcy i wymagał przeprowadzenia szeregu rozmów handlowych - celem tych rozmów było, oprócz ustalenia warunków cenowych realizacji kontraktu, określenie także w jakiej formie prawnej będzie musiało funkcjonować przedsiębiorstwo, które będzie faktycznie realizować usługi rozbioru mięsa w zakładach należących do D. GmbH. Kwestia ta była niezwykle istotna, gdyż firmie D. GmbH bardzo zależało aby wypracowany model działania był w pełni zgodny z wymaganiami stawianymi przez niemiecki rząd federalny a wynikającymi z treści Porozumienia z dnia 21 września 2015 r. „S. A (tłumaczenie na j. polski: „Samozobowiązanie firm w celu uzyskania bardziej atrakcyjnych warunków pracy”). W toku tych negocjacji dnia 31 marca 2016 r. przedstawiciele D. GmbH ostatecznie oświadczyli, że nie zgadzają się aby przedsiębiorstwem realizującym ewentualny przyszły kontrakt była polska spółka posiadająca odział na terytorium Niemiec czy też jakikolwiek inny podmiot gospodarczy w którym nie byłby zaangażowany bezpośrednio (jako wspólnik) M. L. W ocenie przedstawicieli D. GmbH osoba M. L. ma dawać gwarancję, że cały duży kontrakt zostanie prawidłowo zrealizowany w zgodzie w wysokimi standardami, jakie obowiązują w zakładach D. GmbH. Biorąc to pod uwagę M. L. oraz P. G. zawarli w marcu 2016 r. umowę spółki niemieckiego prawa handlowego pod firmą W. GmbH z siedzibą w B.

VI. Wstępna umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawarta pomiędzy W. GmbH w organizacji oraz E. Sp. z o. o.

Wstępna umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawarta pomiędzy W. GmbH w organizacji oraz E. Sp. z o. o. (Wstępna umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r.) - na podstawie tej umowy E. Sp. z o.o. (Pośrednik) zobowiązała się względem W. GmbH w organizacji do reprezentacji tejże W. GmbH w toku negocjacji warunków kontraktu na rozbiór mięsa wieprzowego w zakładach D. GmbH i doprowadzenia do zawarcia tegoż kontraktu (§ 1 pkt 2 Wstępnej umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r.). E. Sp. z o. o. zobowiązała się także, że będzie działać na wyłączne zlecenie W. GmbH i w toku rozmów negocjacyjnych toczonych z D. GmbH i wskaże wyłącznie W. GmbH jako podmiot, który będzie faktycznie świadczył usługi rozbioru mięsa w zakładach należących do D. GmbH (§ 1 pkt 3 Wstępnej umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r.). E. Sp. z o. o. zobowiązała się także: przekazać na rzecz W. GmbH cały know - how niezbędny do realizacji kontraktu (§ 1 pkt 4), nie wykonywać działalności konkurencyjnej wobec W. GmbH oraz wskazać wszystkim swoim pracownikom W. GmbH jako rekomendowanego pracodawcę w przypadku pozyskania kontraktu przez tą spółkę (§1 pkt 5) a także E.  Sp. z o. o. przyjęła na siebie zobowiązanie do zapewnienia W. GmbH wsparcia przez cały okres realizacji kontraktu przez tę spółkę na rzecz D. GmbH. W. GmbH oraz E. Sp. z o. o. uzgodniły, że w zamian za wykonanie przez E. Sp. z o.o. zaciągniętych przez nią zobowiązań należeć się jej będzie od W. GmbH wynagrodzenie prowizyjne skalkulowane jako 12% od obrotu netto zrealizowanego przez W. GmbH w ramach kontraktu z D. GmbH (§ 3 pkt 1). Jednocześnie strony ustaliły, że po zawarciu przez W. GmbH kontraktu na rozbiór mięsa z D. GmbH oraz zarejestrowaniu W. GmbH w rejestrze handlowym strony podpiszą ostateczną właściwą umowę prowizyjną regulującą wzajemne prawa i obowiązki - wysokość ostatecznej prowizji należnej E.  Sp. z o. o. od W. GmbH uzależniona została od warunków cenowych jakie uda się wynegocjować E. Sp. z o. o. w toku rozmów handlowych z D. GmbH (§ 4 pkt 1).

Biorąc powyższe pod uwagę trzeba stwierdzić, że celem E. Sp. z o. o. było nie tylko świadczenie pośrednictwa między przedsiębiorcami niemieckimi w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale dostarczenie tym przedsiębiorcom (wykonawcy, zajmującemu się rozbiorem mięsa i zlecającemu świadczenie tej usługi, czyli w niniejszym przypadku: W. GmbH) kompleksowego rozwiązania, łączącego zarówno rozwiązania prawne (gotowy kontrakt), kadrowe (osoby chętne do podjęcia pracy na terenie niemieckiego zakładu przetwórstwa mięsnego), ekonomiczne (analiza kosztów świadczenia usługi rozbioru mięsa) i techniczne (przygotowanie optymalnej procedury rozbioru mięsa).

W. GmbH została zarejestrowana w rejestrze handlowym w dniu 3 maja 2016 r.

VII. Ramowa umowa o dzieło (na rozbiór mięsa) zawarta pomiędzy D. GmbH oraz W. GmbH w dniu 25 maja 2016 r.

Ramowa umowa o dzieło (na rozbiór mięsa) została zawarta pomiędzy D. GmbH oraz W . GmbH w dniu 25 maja 2016 r. (stanowiło to tym samym wypełnienie przez E. Sp. z o.o. części zobowiązań zaciągniętych przez tą spółkę w stosunku do W.  GmbH, które wynikały z postanowień Wstępnej umowie prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawartej pomiędzy W . GmbH w organizacji oraz E .Sp. z o. o.).

VIII. Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E . Sp. z o. o. i W .  GmbH z dnia 30 maja 2016 r.

W dniu 30 maja 2016 r. podpisana została Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E. Sp. z o. o. i W . GmbH (zawarcie tej umowy stanowiło zaś realizację uprzedniego zobowiązania stron czerpiącego swoje źródło we Wstępnej umowie prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawarta pomiędzy W . GmbH w organizacji oraz E .Sp. z o. o. - § 4 pkt 1).

Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy zawarta pomiędzy E .Sp. z o.o. i W .  GmbH miała na celu zagwarantowanie, że E . Sp. z o. o. będzie wspierać W . GmbH w trakcie całego procesu realizacji przez tę spółkę Ramowej umowy o dzieło (na rozbiór mięsa) zawartej przez W . GmbH z D . GmbH. Do obowiązków E. Sp. z o. o. można zaliczyć m.in. reprezentację W . GmbH w trakcie rozmów handlowych z D.  GmbH dotyczących cen za realizację poszczególnych usług rozbioru mięsa, zagwarantowanie całodobowej dostępności pracownika E .Sp. z o.o., który będzie odpowiedzialny za sprawowanie stałego nadzoru nad realizacją kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach D . GmbH a także pośredniczenie w załatwianiu wszystkich bieżących kwestii związanych z realizacją powyższego kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach D . GmbH. W zamian za realizację tych usług E . Sp. z o. o. zastrzegła sobie od W . GmbH wynagrodzenie prowizyjne, którego wysokość została uzależniona od obrotów zrealizowanych przez W . GmbH w ramach kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach należących do D .  GmbH.

IX. Umowa podwykonawstwa do Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E . Sp. z o. o. oraz L .  Sp. z o. o.

Także tego samego dnia, 30 maja 2016 r., została podpisana Umowa podwykonawstwa do Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E .Sp. z o. o. oraz Podatnikiem (zawarcie tej zaś umowy stanowiło realizację uprzednich zobowiązań stron biorących swoje źródło w treści postanowień pkt 12 Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r.).

X. Umowa zlecenie pomiędzy L . Sp. z o. o. a P .

Następnego zaś dnia 31 maja 2016 r., zawarta została Umowa zlecenie pomiędzy Podatnikiem a P. G. , której podpisanie stanowiło wypełnienie zobowiązań wynikających z treści Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zawartej pomiędzy P. G .a Podatnikiem - § 3 pkt 2).

Mając na uwadze opisaną powyżej chronologię zdarzeń oraz wzajemne zobowiązania oraz uprawniania wynikające dla Podatnika, E . Sp. z o. o. oraz P. G., należy w tym miejscu przejść do opisania, jakie usługi były świadczone przez Podatnika na rzecz E . Sp. z o. o. na podstawie postanowień Ramowej Umowy oraz Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy zawartej pomiędzy E . Sp. z o. o. oraz Podatnikiem z dnia 30 maja 2016 r.

Tak więc, na podstawie Ramowej Umowy Podatnik świadczył na rzecz E .Sp. z o.o. następujące usługi:

 1) organizacja spotkań handlowych w siedzibie D.  GmbH;

 2) prowadzenie rozmów handlowych z przedstawicielami D.  GmbH w sprawie:

  a. warunków formalno - prawnych w oparciu o które będą mogły być świadczone w przyszłości usługi rozbioru mięsa na terenie zakładów należących do D. GmbH;

  b. warunków technicznych dotyczących świadczenia w przyszłości usługi rozbioru mięsa na terenie zakładów należących do D . GmbH: osobą wykonującą te czynności w imieniu Podatnika był M. L ., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…) a także telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji e-mail;

  c. warunków finansowych świadczenia w przyszłości usługi rozbioru mięsa na terenie zakładów należących do D. GmbH: osobą wykonującą te czynności w imieniu Podatnika był M. L ., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…) a także telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji e-mail;

  d. treści umowy o działo, jaka miałaby zostać podpisana z D. GmbH przez podmiot wytypowany do faktycznego wykonywania usług rozbioru mięsa w zakładach należących do D. GmbH;

  e. wskazania podmiotu, który będzie faktycznie wykonywał usługi rozbioru mięsa w zakładach należących do D. GmbH.

 3) zamówienie u P. G.: przygotowania planu produkcyjnego dla przedsiębiorstwa D . GmbH (zakłady w….), zlecenie opracowania przez P. G . analiz w sprawie możliwych do uzyskania wydajności w zakładach należących do D . GmbH, zlecenie opracowania Schematu organizacyjnego dla kontraktu z D .  GmbH.

 4) złożenie D. GmbH oferty na świadczenie usług rozbioru mięsa w jej zakładach znajdujących się w (…).

 5) koordynowanie czynności związanych z pozyskanie zlecenia na rozbiór mięsa od D.  GmbH.

 6) doprowadzenie do zawarcia Ramowej umowy o dzieło pomiędzy D. GmbH oraz W . GmbH w dniu 25 maja 2016 r.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 1 i 2 powyżej był M. L., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w B. a także telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji e-mail.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 3 powyżej był M. L., czynności te wykonywane były na terenie Niemiec w zakładach D . GmbH znajdujących się w  (.. ), w biurze Podatnika, w (…) w biurze E . Sp. z o. o. a także w Ełku w siedzibie firmy J. P. G., jak również telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji e-mail.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 4 powyżej był M. L. , czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…) a także telefonicznie.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 5 powyżej był M. L., czynności te wykonywane były na terenie Niemiec w zakładach D. GmbH znajdujących się w(..), w biurze Podatnika, w G. w siedzibie E. Sp. z o. o. a także w Ełku w siedzibie firmy „J. ” P. G., jak również telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji e-mail.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 6 powyżej był M.L ., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…) a także telefonicznie.

Na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy zawartej pomiędzy E. Sp. z o. o. oraz Podatnikiem z dnia 30 maja 2016 r. Podatnik świadczył na rzecz E. Sp. z o. o. następujące usługi:

  1) koordynowanie, na zlecenie E . Sp. z o. o., po stronie niemieckiej czynności związanych z fizyczną realizacją przez W. GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH;

  2) stałe pośrednictwo, na zlecenie E. Sp. z o. o., w rozmowach pomiędzy W .  GmbH oraz D . GmbH dotyczących fizycznej realizacji przez W . GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach D. GmbH, wsparcie w procesie rozwiązywania sporów;

  3) dokonywanie pomiędzy W. GmbH oraz D. GmbH ustaleń w sprawie organizacyjnych oraz technicznych kwestii związanych z realizacją zlecenia w zakładach D.  GmbH;

  4) prowadzenie w imieniu W. GmbH bieżących rozmów handlowych z przedstawicielami D. GmbH w sprawie organizacyjnych, technicznych, technologicznych oraz cenowych aspektów związanych z wprowadzeniem do produkcji w zakładach D. GmbH nowych asortymentów produktowych dla których konieczne było wykonanie wyliczeń w zakresie pracochłonności, zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników oraz sprzęt;

  5) zamawianie sprzętu niezbędnego do realizacji przez W. GmbH zlecenia w zakładach D. GmbH, załatwianie spraw urzędowych związanych z zatrudnianiem przez W. GmbH pracowników zgodnie z niemieckimi regulacjami prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, zapewnianie pracownikom W . GmbH pomocy medycznej;

  6) zapewnienie specjalistycznych usług wsparcia technologicznego oraz technicznego niezbędnych do zagwarantowania należytej realizacji zlecenia przez W. GmbH w zakładach D. GmbH; w tym celu Podatnik zawarł z J. P. G . Umowę zlecenia z dnia 31 maja 2016 r. Na podstawie tej umowy J. P. G. zobowiązało się świadczyć na rzecz Podatnika usługi o charakterze technicznym, powiązane bezpośrednio z umową na rozbiór mięsa, jaka była realizowana przez W . GmbH na rzecz D. GmbH.

Działając na zlecenie Podatnika przedsiębiorstwo J. P. G.  wykonywało m.in. następujące czynności:

a. doradztwo w zakresie optymalizacji pod względem technicznym usług rozbioru mięsa,

b. przygotowanie danych w zakresie wydajności produkcji,

c. wdrożenie wcześniej zaplanowanego procesu produkcyjnego,

d. optymalizacja procesu doboru pracowników,

e. udostępnienie kontaktów do pracowników,

 f. partycypacja w rozmowach handlowych prowadzonych z przedsiębiorstwem D.  GmbH,

g. negocjacje z majstrami,

h. weryfikacja parametrów technicznych proponowanych przez przedsiębiorstwo D. GmbH,

 i. planowanie i optymalizacja w zakresie zakupu narzędzi.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 1-6 powyżej był M. L., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…) a także telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji  e-mail. Realizacja przez Podatnika oraz M. L . czynności wskazanych w pkt 4-6 powyżej wymagała korzystania przez niego ze fachowego wsparcia świadczonego przez „J .” P. G . - usługi w tym zakresie zagwarantował sobie Podatnik poprzez zawarcie w dniu 31 maja 2016 r. Umowy zlecenia z przedsiębiorstwem „J.” P .G .

XI. Usługi rozbioru mięsa w zakładach D. GmbH.

Usługi rozbioru mięsa w zakładach należących do D . GmbH technicznie wykonywane były przez przedsiębiorstwo W . GmbH na podstawie Ramowej umowy o dzieło zawartej pomiędzy D. GmbH oraz W. GmbH w dniu 25 maja 2016 r. Aby móc wykonać tę umowę spółka W. GmbH zatrudniała, jako pracodawca, wykwalifikowanych pracowników, którzy zostali skierowani do niej przez E. Sp. z o. o., Podatnika oraz „J .” P. G . W pozostałym zakresie spółka W . GmbH korzystała ze wsparcia prawnego, organizacyjnego, technologiczne, technicznego, kontrolingowego, rachunkowego oraz ekonomicznego zapewnianego jej przez E.  Sp. z o. o. i współpracujące z nią podmioty tj.: Podatnika oraz jego kooperanta w osobie przedsiębiorstwa „J.” P. G., jak to zostało opisane powyżej.

XII. Usługi nabyte przez L .  Sp. z o. o. od przedsiębiorstwa „J .” P. G .

Na podstawie Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zawartej pomiędzy Podatnikiem a „J .” P. G.  Podatnik nabył od „J .” P. G . następujące usługi:

a. doradztwo w zakresie technicznych możliwości realizacji usługi rozbioru mięsa w zakładach D . GmbH,

b. przygotowanie danych w zakresie możliwych do uzyskania wydajności niezbędnych do przygotowania kalkulacji cenowych i ofert handlowych,

c. przygotowanie wstępnego planu produkcyjnego,

d. udostępnienie kontaktów do pracowników,

e. weryfikacja parametrów technicznych proponowanych przez przedsiębiorstwo D. GmbH, pod względem możliwości ich zrealizowania i potrzebnych nakładów pracy,

 f. zaplanowanie i zoptymalizowanie niezbędnych narzędzi i maszyn oraz kalkulacja kosztów ich zakupu,

g. sporządzenie Schematu organizacyjnego dla kontraktu z D . GmbH.

Na podstawie Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r. zawartej pomiędzy Podatnikiem a „J . P. G . Podatnik nabył od „J .” P. G . usługi o charakterze technicznym, powiązane bezpośrednio z umową na rozbiór mięsa, jaka była realizowana przez W . GmbH na rzecz D . GmbH, zaś w skład usług świadczonych przez „J .” P. G . na rzecz Podatnika wchodziły w szczególności następujące czynności:

      a. doradztwo w zakresie optymalizacji pod względem technicznym usług rozbioru mięsa,

      b. przygotowanie danych w zakresie wydajności produkcji, niezbędnych do przygotowania kalkulacji cenowych i ofert handlowych,

      c. wdrożenie wcześniej zaplanowanego procesu produkcyjnego w zakładach D.  GmbH,

      d. optymalizacja procesu doboru pracowników,

      e. udostępnienie kontaktów do pracowników,

       f. partycypacja w rozmowach handlowych prowadzonych z przedsiębiorstwem D. GmbH w szczególności w zakresie kwestii technicznych oraz związanych z reklamacjami zgłaszanymi przez D .  GmbH w trakcie realizacji przez W. GmbH usługi rozbioru mięsa w zakładach w (…),

      g. prowadzenie rozmów i negocjacji z majstrami oraz innymi pracownikami wykonującymi pracę w zakładach należących do D.  GmbH,

      h. weryfikacja parametrów technicznych proponowanych przez przedsiębiorstwo D. GmbH,

       i. planowanie i optymalizacja w zakresie zakupu narzędzi.

Wysokość wynagrodzenia należnego W. GmbH od D. GmbH ustalana była na podstawie dokumentów rozliczeniowych przedstawianych przez D.  GmbH, które były weryfikowane przez W. GmbH. Na podstawie tak ustalonych informacji W.  GmbH wystawiała fakturę na rzecz D. GmbH. W oparciu o te dane E.  Sp. z o. o. wystawiała na rzecz W.  GmbH fakturę VAT z tytułu należnego jej wynagrodzenia prowizyjnego. Następnie zaś informacja w tym zakresie była przekazywana do Podatnika, który wystawiał na rzecz E. Sp. z o. o. fakturę VAT z tytułu należnego tej spółce wynagrodzenia.

Wnioskodawca, E . Sp. z o. o., E . Sp. z o. o. Sp. k. oraz J. P. G.  byli oraz pozostają zarejestrowani w Polsce jako czynni podatnicy podatku VAT.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług oznaczone jak we wniosku

 1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r. wykonywał odpłatne usługi na zlecenie E . Sp. z o. o. i w związku z tym spoczywał na nim obowiązek wystawiania faktur VAT z tytułu zrealizowania tych usług na rzecz ich nabywcy, to jest E . Sp. z o. o.?

 3. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego VAT kwoty podatku naliczonego VAT zawartego w treści faktur VAT wystawionych na rzecz jego przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo „J.” P.G. w związku ze zrealizowaniem usług wskazanych w treści Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r.?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

  1) Wnioskodawca na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r. wykonywał odpłatne usługi na zlecenie E . Sp. z o. o. i w związku z tym spoczywał na nim obowiązek wystawiania faktur VAT z tytuły zrealizowania tych usług na rzecz ich nabywcy, to jest E . Sp. z o.o.

  3) Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego VAT kwoty podatku naliczonego VAT zawartego w treści faktur VAT wystawionych na rzecz jego przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo „J.” P. G  w związku ze zrealizowaniem usług wskazanych w treści Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r.

Przedstawione w tym miejscu stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na następującym uzasadnieniu.

Ad 1.

Zgodnie z regulacjami Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Ustawa o VAT) opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Podatnikami VAT są natomiast podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza na gruncie Ustawy o VAT posiada odrębną definicję - zgodnie z tą definicją jest nią wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie zaś z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl zaś art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W prawie wspólnotowym, przepis art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, będąc odpowiednikiem art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, stanowi zaś że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję nie stanowiącą dostawy towarów. Tak więc na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE (Dyrektywa VAT) funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne, dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT oraz art. 24 pkt 1 Dyrektywy VAT, jest transakcją gospodarczą. Oznacza to, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy nosi określone cechy warunkujące ich objęcie obowiązkiem wynikającym z Ustawy o VAT. Należy podkreślić, iż między usługodawcą a usługobiorcą musi istnieć stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Poza istnieniem świadczeń wzajemnych, a więc świadczeniem usługi przez jedną ze stron i zapłatą wynagrodzenia przez drugą ze stron, koniecznym jest aby pomiędzy usługą a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej świadczenia istniał bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek (tak: wyrok WSA w Krakowie z 28 września 2005 r., sygn.: I SA/Kr 850/05, WSA w Białymstoku z 23 sierpnia 2006 r., sygn.: I SA/Bk 193/06, WSA w Warszawie z 1 kwietnia 2008 r., sygn.: III SA/Wa 2166/07, czy też wyrok ETS w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99).

Podkreślić należy, iż warunkiem objęcia obowiązkiem podatkowym określonym w Ustawie o VAT jest to, aby otrzymana kwota pieniężna była konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie konkretnego świadczenia (tak: orzeczenie z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja Wspólnot Europejskich vs. Republika Finlandii). Nadto wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Jak wynika więc z powyższych unormowań, zakresem VAT będzie zatem objęte jedynie takie świadczenie usług, które jest dokonywane przez podatnika VAT w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, pomiędzy zlecającym wykonanie usługi a jej wykonawcą istnieje więź obligacyjna, zaś wynagrodzenie wypłacane przez zlecającego na rzecz wykonawcy można powiązać ze świadczeniem wzajemnym wykonawcy (por. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 11, Warszawa 2015; A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, Wyd. 10, Warszawa 2016, WK 2016).

Natomiast z brzmienia art. 106e. ust. 1 pkt 1-3 wynika wprost, że faktura powinna zawierać datę jej wystawienia, kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę a także imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne należy przejść na grunt opisanego stanu faktycznego.

Jak z niego wynika, w dniu 30 maja 2016 r. podpisana została Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E. Sp. z o. o. i W. GmbH (zawarcie tej umowy stanowiło zaś realizację uprzedniego zobowiązania stron czerpiącego swoje źródło we Wstępnej umowie prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawarta pomiędzy W. GmbH w organizacji oraz E. Sp. z o.o. - § 4 pkt 1).

Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy zawarta pomiędzy E. Sp. z o.o. i W. GmbH miała na celu zagwarantowanie, że E . Sp. z o. o. będzie wspierać W. GmbH w trakcie całego procesu realizacji przez tę spółkę Ramowej umowy o dzieło (na rozbiór mięsa) zawartej przez W. GmbH z D. GmbH.

Do obowiązków E . Sp. z o. o. można zaliczyć m.in. reprezentację W.  GmbH w trakcie rozmów handlowych z D . GmbH dotyczących cen za realizację poszczególnych usług rozbioru mięsa, zagwarantowanie całodobowej dostępności pracownika E . Sp. z o. o., który będzie odpowiedzialny za sprawowanie stałego nadzoru nad realizacją kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach D. GmbH a także pośredniczenie w załatwianiu wszystkich bieżących kwestii związanych z realizacją powyższego kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach D. GmbH.

W zamian za realizację tych usług E. Sp. z o. o. zastrzegła sobie od W. GmbH wynagrodzenie prowizyjne, którego wysokość została uzależniona od obrotów zrealizowanych przez W. GmbH w ramach kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH. Taki mechanizm wynagradzania E. Sp. z o.o. stanowił więc dla tej spółki motywację aby podejmować wszelkie dostępne dla tej spółki działania mające na celu zagwarantowanie, że W.  GmbH będzie osiągać maksymalnie wysokie obroty w trakcie realizacji umowy na rozbiór mięsa w zakładach należących do D.  GmbH.

Także dnia 30 maja 2016 r. została podpisana Umowa podwykonawstwa do Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E.  Sp. z o. o. oraz Podatnikiem (zawarcie tej zaś umowy stanowiło realizację uprzednich zobowiązań stron biorących swoje źródło w treści postanowień pkt 12 Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r.).

Na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy zawartej pomiędzy E . Sp. z o. o. oraz Podatnikiem z dnia 30 maja 2016 r. Podatnik świadczył na rzecz E.  Sp. z o. o. następujące usługi:

  1) koordynowanie, na zlecenie E.  Sp. z o. o., po stronie niemieckiej czynności związanych z fizyczną realizacją przez W.  GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH;

  2) stałe pośrednictwo, na zlecenie E.  Sp. z o. o., w rozmowach pomiędzy W. GmbH oraz D. GmbH dotyczących fizycznej realizacji przez W.  GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach D.  GmbH, wsparcie w procesie rozwiązywania sporów;

  3) dokonywanie pomiędzy W.  GmbH oraz D. GmbH ustaleń w sprawie organizacyjnych oraz technicznych kwestii związanych z realizacją zlecenia w zakładach D. GmbH;

  4) prowadzenie w imieniu W.  GmbH bieżących rozmów handlowych z przedstawicielami D.  GmbH w sprawie organizacyjnych, technicznych, technologicznych oraz cenowych aspektów związanych z wprowadzeniem do produkcji w zakładach D. GmbH nowych asortymentów produktowych dla których konieczne było wykonanie wyliczeń w zakresie pracochłonności, zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników oraz sprzęt;

  5) zamawianie sprzętu niezbędnego do realizacji przez W.  GmbH zlecenia w zakładach D. GmbH, załatwianie spraw urzędowych związanych z zatrudnianiem przez W. GmbH pracowników zgodnie z niemieckimi regulacjami prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, zapewnianie pracownikom W.  GmbH pomocy medycznej;

  6) zapewnienie specjalistycznych usług wsparcia technologicznego oraz technicznego niezbędnych do zagwarantowania należytej realizacji zlecenia przez W.  GmbH w zakładach D.  GmbH; w tym celu Podatnik zawarł z J. P. G. Umowę zlecenia z dnia 31 maja 2016 r. Na podstawie tej umowy J. P. G.  zobowiązało się świadczyć na rzecz Podatnika usługi o charakterze technicznym, powiązane bezpośrednio z umową na rozbiór mięsa, jaka była realizowana przez W. GmbH na rzecz D. GmbH.

Działając na zlecenie Podatnika przedsiębiorstwo J. P. G. wykonywało m.in. następujące czynności:

a. doradztwo w zakresie optymalizacji pod względem technicznym usług rozbioru mięsa,

b. przygotowanie danych w zakresie wydajności produkcji,

c. wdrożenie wcześniej zaplanowanego procesu produkcyjnego,

d. optymalizacja procesu doboru pracowników,

e. udostępnienie kontaktów do pracowników,

 f. partycypacja w rozmowach handlowych prowadzonych z przedsiębiorstwem D.  GmbH,

g. negocjacje z majstrami,

h. weryfikacja parametrów technicznych proponowanych przez przedsiębiorstwo D. GmbH,

 i. planowanie i optymalizacja w zakresie zakupu narzędzi.

Osobą wykonującą w imieniu Podatnika czynności wskazane w pkt 1 - 6 powyżej był M. L., czynności te wykonywane były w zakładach D. GmbH znajdujących się w (…)a także telefonicznie i za pośrednictwem korespondencji  e-mail. Realizacja przez Podatnika oraz M. L. czynności wskazanych w pkt 4 - 6 powyżej wymagała korzystania przez niego ze fachowego wsparcia świadczonego przez przedsiębiorstwo „J.” P. G. - usługi w tym zakresie zagwarantował sobie Podatnik poprzez zawarcie w dniu 31 maja 2016 r. Umowy zlecenia z przedsiębiorstwem „J.” P. G.

Należy przypomnieć, że jak wynika z opisu stanu faktycznego, wysokość wynagrodzenia należnego W. GmbH od D. GmbH ustalana była na podstawie dokumentów rozliczeniowych przedstawianych przez D.  GmbH, które były weryfikowane przez W . GmbH. Na podstawie tak ustalonych informacji W.  GmbH wystawiała fakturę sprzedaży na rzecz D . GmbH. W oparciu o te dane następnie E. Sp. z o. o. wystawiała na rzecz W . GmbH fakturę VAT z tytułu należnego jej wynagrodzenia prowizyjnego. W kolejnym zaś kroku informacja w tym zakresie była przekazywana do Podatnika, który wystawiał na rzecz E . Sp. z o. o. fakturę VAT z tytułu należnego tej spółce od E . Sp. z o. o. wynagrodzenia za świadczenie na jej rzecz usług podwykonawczych.

Podsumowując wskazane w tym miejscu regulacje prawne oraz stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, że E . Sp. z o. o. doprowadziła do zawarcia pomiędzy W.  GmbH oraz D. GmbH Ramowej umowy o dzieło z dnia 25 maja 2016 r. Na podstawie tej umowy W . GmbH realizowała w zakładach należących do D . GmbH usługi rozbioru mięsa. Aby móc wykonać tę umowę W . GmbH zatrudniała, jako pracodawca, wykwalifikowanych pracowników, którzy zostali skierowani do niej przez E . Sp. z o. o., Podatnika oraz „J. P. G.

W pozostałym zakresie W. GmbH korzystała ze wsparcia prawnego, organizacyjnego, technologicznego, technicznego, kontrolingowego, rachunkowego oraz ekonomicznego zapewnianego jej przez E.  Sp. z o. o. i współpracujące z nią podmioty tj.: Podatnika oraz jego kooperanta w osobie przedsiębiorstwa „J.” P. G.

W oparciu o Umowę prowizyjną na pośrednictwo w zawarciu umowy E. Sp. z o. o. świadczyła na rzecz W. GmbH szereg usług niezbędnych do wykonania przez W. GmbH kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH. Bez nabycia tych usług od E.  Sp. z o. o. spółka W.  GmbH nie byłaby w stanie zrealizować tego kontraktu, gdyż nie posiadała odpowiedniego doświadczenia oraz zaplecza organizacyjnego - usługi te musiała więc nabyć od E.  Sp. z o. o. Oczywiście W.  GmbH posiadała podstawowy zasób do realizacji kontraktu w zakładach należących do D. GmbH, tym „zasobem” byli wykwalifikowani pracownicy, którzy zostali przekazani jej przez E.  Sp. z o. o., Podatnika oraz przedsiębiorstwo „J” P. G. Jednakże było to niewystarczające aby w sposób profesjonalny oraz sprawny wykonać kontrakt na rzecz D. GmbH - aby to uczynić W.  GmbH musiała bazować na wsparciu prawnym, organizacyjnym, technologicznym, technicznym, kontrolingowym, rachunkowym oraz ekonomicznym zapewnianym przez E. Sp. z o. o. na podstawie Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy. Z tego też tytułu E.  Sp. z o. o. pobierała od W.  GmbH stosowne wynagrodzenie i wystawiała na rzecz tej spółki faktury VAT.

Z uwagi zaś, że E.  Sp. z o. o. nie posiadała wszystkich niezbędnych kompetencji aby zapewnić W.  GmbH kompleksowe wsparcie w trakcie realizacji kontraktu na rozbiór mięsa w zakładach D.  GmbH spółka ta korzystała z usług podwykonawczych świadczonych na jej rzecz przez Podatnika (podstawa prawna: Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy zawarta pomiędzy E. Sp. z o. o. oraz Podatnikiem w dniu 30 maja 2016 r.).

Czynności zrealizowane przez Podatnika na zlecenie E.  Sp. z o. o. polegały przede wszystkim na:

  1) koordynowaniu czynności związanych z realizacją przez W. GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach D. GmbH,

  2) stałym pośrednictwie w rozmowach handlowych pomiędzy W.  GmbH oraz D. GmbH dotyczących realizacji zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach D.  GmbH,

  3) dokonywanie ustaleń w sprawie organizacyjnych oraz technicznych kwestii związanych z realizacją zlecenia w zakładach D.  GmbH,

  4) prowadzeniu w imieniu W.  GmbH bieżących rozmów handlowych z przedstawicielami D. GmbH w sprawie organizacyjnych, technicznych, technologicznych oraz cenowych aspektów związanych z wprowadzeniem do produkcji w zakładach D. GmbH nowych asortymentów produktowych,

  5) zamawianiu sprzętu niezbędnego do realizacji przez W. GmbH zlecenia w zakładach D.  GmbH,

  6) załatwianiu spraw urzędowych związanych z zatrudnianiem przez W. GmbH pracowników zgodnie z niemieckimi regulacjami prawa pracy i ubezpieczeń społecznych,

  7) zapewnianiu pracownikom W.  GmbH pomocy medycznej,

  8) zapewnieniu specjalistycznych usług wsparcia technologicznego oraz technicznego niezbędnych do zagwarantowania należytej realizacji zlecenia przez W.  GmbH w zakładach D.  GmbH.

Opisane powyżej czynności były realizowane przez Podatnika na zlecenie E. Sp. z o. o. na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r. a wynagrodzenie za ich wykonanie były wypłacane przez E. Sp. z o. o. na rzecz Podatnika w oparciu o wystawione przez niego faktury VAT.

Biorąc więc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz powołany przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r. wykonywał odpłatne usługi na zlecenie E.  Sp. z o. o. i w związku z tym spoczywał na nim obowiązek wystawiania faktur VAT z tytułu zrealizowania tych usług na rzecz ich nabywcy, to jest E.  Sp. z o. o.

Ad 3.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego VAT kwoty podatku naliczonego VAT zawartego w treści faktur VAT wystawionych na rzecz jego przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo J. P. G.  w związku ze zrealizowaniem usług wskazanych w treści Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, zasadą jest, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi tego podatku przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 

Z analizy treści obowiązujących regulacji prawnych oraz rozstrzygnięć organów podatkowych i sądów administracyjnych można wyprowadzić konkluzję, że o ile faktury otrzymane przez podatnika VAT czynnego (Wnioskodawcę):

1) dokumentują czynności faktycznie dokonane,

2) czynności udokumentowane fakturami są opodatkowane podatkiem VAT (nie stanowią czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu),

3) faktura zawiera wszystkie dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która ją wystawiła oraz rodzaju wykonanych usług,

4) nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi nabywca mógł podejrzewać, że transakcja stanowi nadużycie podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej,

5) działania podejmowane przez nabywcę nie miały na celu obejścia przepisów prawa,

6) nabywca nabyte towary lub usługi wykorzystywał do czynności opodatkowanych,

to nabywca (Wnioskodawca) zachowuje prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego zawartego w treści faktur VAT wystawionych przez sprzedawcę od kwoty podatku VAT należnego wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej VAT zrealizowanej przez Wnioskodawcę.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Podatnik świadczył na rzecz E. Sp. z o. o., na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 30 maja 2016 r., opodatkowane VAT usługi. W celu realizacji przez Podatnika na rzecz E. Sp. z o. o. części tych usług niezbędne było nabycie przez niego od przedsiębiorstwa J. P. G., w oparciu o postanowienia Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r., opodatkowanych VAT usług opisanych powyżej. Podatnik wykonał opisane powyżej usługi na rzecz E. Sp. z o. o., zaś w celu wykonania tych usług nabył usługi podwykonawcze wyświadczone na jego rzecz przez przedsiębiorstwo J. P. G.  Przedsiębiorstwo J. P. G.  oprócz zrealizowania na rzecz Podatnika usług do których się zobowiązało, wystawiło także na rzecz tego Podatnika prawidłowe oraz rzetelne faktury VAT. Podatnik zapłacił na rzecz przedsiębiorstwa J. P. G. należne mu od niego wynagrodzenie. Usługi nabyte przez Podatnika od przedsiębiorstwa J. P. G. pozostają w bezpośrednim związku z opodatkowaną VAT działalnością gospodarczą wykonywaną przez Podatnika. Mając na względzie powyższe okoliczności należy więc przyjąć, że Podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego VAT kwoty podatku naliczonego VAT zawartego w treści faktur VAT wystawionych na rzecz jego przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo J. P . G. w związku ze zrealizowaniem usług wskazanych w treści Umowy zlecenia z dnia 31 maja 2016 r.

Mając na uwadze przedstawioną w tym miejscu argumentację prawną oraz opisany stan faktyczny sprawy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek z 27 listopada 2017 r. i wydałem postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia znak: 0111-KDIB3-1.4012.800.2017.3.ICZ.

22 marca 2018 r. złożyli Państwo zażalenie na ww. postanowienie.

Postanowieniem z 21 maja 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.800.2017.4.MP utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Ww. postanowienie doręczono Państwu 4 czerwca 2018 r.

Skarga na postanowienie z 21 maja 2018 r. znak : 0111-KDIB3-1.4012.800.2017.4.MP

6 lipca 2018 r. wnieśli Państwo skargę na ww. postanowienie z 21 maja 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 6 lipca 2018 r.

Wnieśli Państwo o:

    - uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości;

    - zasądzenie od Dyrektora krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w wysokości trzykrotności norm przypisanych prawem.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku – wyrokiem z 23 października 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 770/18 - uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 maja 2018 r. oraz postanowienie z dnia 1 marca 2018 r.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 18 maja 2022 r. sygn. akt I FSK 231/19 - oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok WSA, który uchylił postanowienie z 1 marca 2018 r. oraz postanowienie z 21 maja 2018 r. i stał się prawomocny od 18 maja 2022 r.

W wyroku WSA – Sąd stwierdził, że żądanie skierowane do strony skarżącej w piśmie z dnia 5 lutego 2018 r. wykroczyło poza zakres przepisów prawa powołanych w piśmie i nie mogło odnieść skutku w postaci wydania zaskarżonego postanowienia.

Tym samym w ocenie Sądu - stan sprawy zaprezentowany we wniosku o interpretację nie uniemożliwił bowiem jej wydania w kontekście sformułowanych przez wnioskodawcę pytań, chociaż z całą pewnością jego obszerność wykracza poza problemy poruszone w pytaniach wnioskodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 maja 2022 r. wskazał, że trafnie sąd pierwszej instancji wskazuje, że w realiach sprawy obowiązkiem organu było wydanie na wniosek spółki interpretacji indywidualnej w zakresie o jakim mowa w art. 14c § 1 i 2 o.p., a nie pozostawienie tego wniosku bez rozpoznania.

Podsumowując, Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko wyrażone przez sąd pierwszej instancji, że w rozpoznawanej sprawie organ nie miał podstaw, aby wzywać spółkę w trybie art. 169 § 1 o.p. do precyzowania informacji, które zostały już wyczerpująco przedstawione we wniosku i zobowiązany był udzielić odpowiedzi merytorycznej dotyczącej wątpliwości prawnych spółki.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

   - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

   - ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w kwestii objętej pytaniem nr 1 i 3, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Treść uzasadnienia:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługami, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

- odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Mając na uwadze cytowane przepisy prawa należy dokonać analizy czy w przedstawionym stanie faktycznym sprawy wystąpiły przesłanki pozwalające na przyjęcie, iż dokonane przez Państwa czynności stanowią świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy wykazać czy zaistniał stosunek prawny pomiędzy stronami tj. pomiędzy Państwem a zlecającym tj. E. sp. z o.o.:

W opisie sprawy wskazują Państwo, iż w ramach Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r. T. M., reprezentujący E. Sp. z o. o, podjął rozmowy handlowe ze znajdującym się w podobnej sytuacji M. L ., reprezentującym L. Sp. z o. o. Intencją E. Sp. z o. o. było świadczenie przez tę spółkę usług pośrednictwa w zawieraniu umów między przedsiębiorcami niemieckimi zajmującymi się rozbiorem mięsa a tamtejszymi przedsiębiorstwami przetwórstwa mięsnego, zaś Państwo mieli dla niej poszukiwać klientów na terenie Niemiec, wykorzystując przy tym posiadane już kontakty w szeregu przedsiębiorstw.

W dniu 30 maja 2016 r. podpisana została Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E. Sp. z o. o. i W.  GmbH (zawarcie tej umowy stanowiło zaś realizację uprzedniego zobowiązania stron czerpiącego swoje źródło we Wstępnej umowie prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy z dnia 1 kwietnia 2016 r. zawarta pomiędzy W. GmbH w organizacji oraz E. Sp. z o. o. 

Umowa prowizyjna na pośrednictwo w zawarciu umowy zawarta pomiędzy E. Sp. z o.o. i W.  GmbH miała na celu zagwarantowanie, że E. Sp. z o. o. będzie wspierać W.  GmbH w trakcie całego procesu realizacji przez tę spółkę Ramowej umowy o dzieło (na rozbiór mięsa) zawartej przez W. mbH z D . GmbH.

W dniu 30 maja 2016 r. została zawarta Umowa podwykonawstwa do Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E. sp. z o.o. oraz L. Sp. z o.o. (zawarcie tej zaś umowy stanowiło realizację uprzednich zobowiązań stron biorących swoje źródło w treści postanowień pkt 12 Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r.).

Następnie należy wykazać czy wystąpiło świadczenie wzajemne:

Jak wynika z opisu sprawy na podstawie Umowy podwykonawstwa do umowy prowizyjnej z dnia 30 maja 2016 r. świadczyli Państwo na rzecz E. Sp. z o. o. następujące usługi:

    - koordynowanie, na zlecenie E. Sp. z o. o., po stronie niemieckiej czynności związanych z fizyczną realizacją przez W. GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach należących do D. GmbH;

    - stałe pośrednictwo, na zlecenie E. Sp. z o. o., w rozmowach pomiędzy W.  GmbH oraz D. GmbH dotyczących fizycznej realizacji przez W. GmbH zlecenia na rozbiór mięsa w zakładach D.  GmbH, wsparcie w procesie rozwiązywania sporów;

    - dokonywanie pomiędzy W. GmbH oraz D. GmbH ustaleń w sprawie organizacyjnych oraz technicznych kwestii związanych z realizacją zlecenia w zakładach D. GmbH;

    - prowadzenie w imieniu W. GmbH bieżących rozmów handlowych z przedstawicielami D. GmbH w sprawie organizacyjnych, technicznych, technologicznych oraz cenowych aspektów związanych z wprowadzeniem do produkcji w zakładach D. GmbH nowych asortymentów produktowych dla których konieczne było wykonanie wyliczeń w zakresie pracochłonności, zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników oraz sprzęt;

    - zamawianie sprzętu niezbędnego do realizacji przez W.  GmbH zlecenia w zakładach D. GmbH, załatwianie spraw urzędowych związanych z zatrudnianiem przez W. GmbH pracowników zgodnie z niemieckimi regulacjami prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, zapewnianie pracownikom W. GmbH pomocy medycznej;

    - zapewnienie specjalistycznych usług wsparcia technologicznego oraz technicznego niezbędnych do zagwarantowania należytej realizacji zlecenia przez W. GmbH w zakładach D. GmbH; w tym celu Podatnik zawarł z J. P. G. Umowę zlecenia z dnia 31 maja 2016 r. Na podstawie tej umowy J. P. G.  zobowiązało się świadczyć na rzecz Podatnika usługi o charakterze technicznym, powiązane bezpośrednio z umową na rozbiór mięsa, jaka była realizowana przez W.  GmbH na rzecz D. GmbH.

Zatem należy stwierdzić, że postanowienia Umowne wskazują, że doszło do wykonania usług przez Państwa na rzecz E. SP. Z O. O.  

Kolejna przesłanka dotyczy ustalenia wynagrodzenia za wykonaną czynność:

Wskazali Państwo, że w dacie zawarcia tej Ramowej Umowy (11 stycznia 2016r.) M. L. oraz T. M.  prognozowali, że jeżeli uda im się doprowadzić do zawarcia umowy na rozbiór mięsa pomiędzy niemieckimi przedsiębiorstwami to należna im prowizja będzie wynosić 8% wartości kontraktu (prowizja miała być płacona przez przedsiębiorstwo, które dzięki staraniom podjętym przez M. L. oraz T. M. pozyskałoby kontrakt na rozbiór mięsa). Jednocześnie strony ustaliły, że przedsiębiorstwa M. L.  (Wnioskodawca) będą partycypować w tej prowizji w 87,5%, zaś dla przedsiębiorstwa T. M. w 12,5% - reguła ta wynika wprost z treści pkt 7 Ramowej umowy.

Mając na uwadze przedstawione przez Państwa postanowienia zawarte w umowie należy stwierdzić, że kolejne warunki zostały spełnione tzn. zostało określone wynagrodzenie dla Spółki L., które miała wypłacić Spółka E. za wykonane czynności na jej rzecz przez Państwa. Zatem otrzymane przez Państwa wynagrodzenie stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy tj. Spółki z o.o. E. Tym samym po stronie Spółki z o.o. E wystąpiła bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść w postaci doprowadzenia przez L.  do zawarcia umowy pomiędzy E.  Sp. z o.o. a W.  GmbH.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi następuje w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

Umowa zawarta między podmiotami z reguły wiąże je na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty zawierające porozumienie zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, a w działaniach związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia działają razem.

Z okoliczności faktycznych wynika, iż umowa podwykonawstwa z 30 maja 2016 r. została zawarta pomiędzy E. Sp. z o. o. oraz L.  Sp. z o. o. Wobec tego został spełniony również warunek dotyczący istnienia co najmniej dwóch podmiotów pomiędzy którymi doszło doświadczenia usługi, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę) czyli beneficjenta zaistniałego.

W świetle przywołanych regulacji oraz przedstawionych okoliczności sprawy wskazać należy, że w rozpatrywanym przypadku zostały wypełnione wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie, iż mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stwierdzić należy, że działania podejmowane przez Państwa na podstawie Umowy prowizyjnej na pośrednictwo w zawarciu umowy pomiędzy E.  Sp.  z o.o. oraz L.  Sp. z o. o. w zakresie pozyskania klientów na terenie Niemiec zajmujących się rozbiorem mięsa, stanowiły realizację uprzednich zobowiązań stron (biorących swoje źródło w treści postanowień pkt 12 Ramowej umowy współpracy z dnia 11 stycznia 2016 r.), stanowią świadczenie odpłatnych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Skoro transakcja dokonywana pomiędzy Państwem a E. Sp. z o.o. stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy a strony transakcji będą, jak wskazano we wniosku, czynnymi podatnikami VAT, to realizowane przez Państwa na rzecz ww. Spółki czynności powinny być udokumentowane fakturą wystawioną przez Państwa.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Przechodząc do oceny Państwa stanowiska, w kwestii objętej pytaniem nr 3, należy wyjaśnić, iż podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym prawo to nie przysługuje – nawet gdy określone wcześniej warunki są spełnione – w sytuacji wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 31 maja 2016 r., zawarta została Umowa zlecenie pomiędzy Państwem a przedsiębiorstwem „J.” P. G., której podpisanie stanowiło wypełnienie zobowiązań wynikających z treści Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r. zawartej pomiędzy P. G. a Podatnikiem - § 3 pkt 2).

W ramach realizacji zobowiązań wynikających z Przedwstępnej umowy zlecenia z 18 stycznia 2016 r. P. G. sporządził na zlecenie Podatnika Schemat organizacyjny dla kontraktu z D. GmbH, który stanowił podstawowy dokument w oparciu o który Podatnik zrealizował na rzecz E . Sp. z o.o. usługi do których był zobowiązany względem tej spółki.

Działając na zlecenie Państwa przedsiębiorstwo J. G. wykonywało m.in. następujące czynności:

- doradztwo w zakresie optymalizacji pod względem technicznym usług rozbioru mięsa,

- przygotowanie danych w zakresie wydajności produkcji,

- wdrożenie wcześniej zaplanowanego procesu produkcyjnego,

- optymalizacja procesu doboru pracowników,

- udostępnienie kontaktów do pracowników,

- partycypacja w rozmowach handlowych prowadzonych z przedsiębiorstwem D. GmbH,

- negocjacje z majstrami,

- weryfikacja parametrów technicznych proponowanych przez przedsiębiorstwo D.  GmbH,

- planowanie i optymalizacja w zakresie zakupu narzędzi.

Uwzględniając przedstawione powyżej okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów ustawy dotyczących odliczenia podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w sytuacji gdy faktury otrzymane przez Państwa od przedsiębiorstwa „J.  P. G. dokumentują czynności faktycznie dokonane, i czynności te będą opodatkowane podatkiem VAT (tzn. nie będą stanowić czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu), faktury będą zawierać wszystkie dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która ją wystawiła oraz rodzaju wykonanych usług, a nabywca (Państwo) nabyte usługi wykorzystał do działań na rzecz spółki E., które w świetle wcześniejszych rozważań stanowią świadczenie odpłatnych usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, czyli do czynności opodatkowanych, to przysługuje Państwu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez sprzedawcę (tj. przedsiębiorstwo „J” P. G.) od kwoty podatku VAT należnego wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej zrealizowanej przez Państwa.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 3, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w  sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w  dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we  wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ocena Państwa stanowiska, w kwestii objętej pytaniem nr 2, jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00