Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.496.2022.1.JK

Możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla świadczonych usług turystyki na Wyspach Zielonego Przylądka.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku 0%.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Posiada Pan wyłączną siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Świadczy Pan usługi turystyki nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Są one świadczone na terytorium Wysp Zielonego Przylądka (Republika Zielonego Przylądka). Usługa jest kompleksowa i obejmuje m.in.: przelot z Polski na Wyspy Zielonego Przylądka (bezpośredni), zakwaterowanie, ubezpieczenie, wycieczki, konferencje.

Klasyfikuje Pan swoje usługi w ramach PKWiU: 79.12.11.0 – usługi organizowania imprez turystycznych.

Świadczone usługi opodatkowuje Pan na podstawie art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Uważa Pan Republikę Zielonego Przylądka za terytorium nie należące do Unii Europejskiej (terytorium to było kiedyś kolonią Portugalii, natomiast obecnie jest autonomiczne) i na podstawie art. 119 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje stawkę 0%.

Wystąpił Pan o wydanie w tej sprawie WIS, jednak ze względu na brak wytycznych w kwestii wskazanego zakresu PKD i wynikający z tego tytułu brak możliwości odpowiedzi w kwestii poprawności stawki, zasugerowano Panu wniosek o indywidualną interpretację.

Pytanie

Czy zastosowanie stawki 0% jest prawidłowe w przedstawionym stanie faktycznym?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, na podstawie art. 28n ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawy):

W przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W opisanym stanie faktycznym miejscem świadczenia usług przez Pana jest Polska.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) grupowanie 79.12.11.0 obejmuje:

-usługi organizowania i marketingu imprez turystycznych krajowych i zagranicznych z kompleksowym programem imprez.

Grupowanie to obejmuje zarówno wycieczki standardowe, znajdujące się w stałej ofercie organizatora, jak i wycieczki organizowane wg. indywidualnego planu klienta.

Tego rodzaju wycieczki obejmują zazwyczaj transport pasażerów i bagażu, zakwaterowanie, wyżywienie i zwiedzanie. Pakiety wycieczek mogą być sprzedawane osobom indywidualnym lub hurtowo agencjom podróży lub organizatorom turystyki.

Świadczy Pan usługi turystyki w ramach PKWiU 79.12.11.0 i opodatkowuje je zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 119 ust. 7 Ustawy:

Usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 1 Ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 2 Ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 3 Ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej – rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

a)Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru,

b)następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:

-wyspę Helgoland, terytorium Buesingen – z Republiki Federalnej Niemiec,

-Ceutę, MeliIlę, Wyspy Kanaryjskie – z Królestwa Hiszpanii,

-Livigno, Campione dltalia, włoską część jeziora Lugano – z Republiki Włoskiej,

-francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – z Republiki Francuskiej,

-Górę Athos – z Republiki Greckiej,

-Wyspy Alandzkie – z Republiki Finlandii,

-(uchylone),

c)(uchylona),

d)Irlandię Północną traktuje się jako terytorium Unii Europejskiej w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

Jak stanowi art. 2 pkt 4 Ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego – rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 5 Ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Wyspy Zielonego Przylądka (Republika Zielonego Przylądka) od XV wieku stanowiły kolonię Portugalii, a od 1951 roku – prowincję zamorską Portugalii. Państwo zyskało niepodległość w 1975 r. W związku z tym, Wnioskodawca traktuje Republikę Zielonego Przylądka jako państwo trzecie.

Podsumowując, Pana zdaniem, usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej, zatem w opisanym stanie faktycznym właściwą stawką podatku jest 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 4 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że posiada Pan wyłączną siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Świadczy Pan usługi turystyki nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Są one świadczone na terytorium Wysp Zielonego Przylądka (Republika Zielonego Przylądka).

Usługa jest kompleksowa i obejmuje m.in.: przelot z Polski na Wyspy Zielonego Przylądka (bezpośredni), zakwaterowanie, ubezpieczenie, wycieczki, konferencje.

Klasyfikuje Pan swoje usługi jako usługi organizowania imprez turystycznych. Świadczone usługi opodatkowuje Pan na podstawie art. 119 ustawy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą określenia, czy prawidłowe jest zastosowanie dla świadczonych przez Pana usług stawki 0%.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy:

Z kolei w myśl art. 119 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 119 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy:

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 7 ustawy:

W świetle art. 119 ust. 8 ustawy:

Zgodnie z art. 119 ust. 9 ustawy:

Co do zasady zatem, jeśli usługa świadczona na rzecz klienta stanowi usługę turystyczną, to na podstawie art. 119 podlega opodatkowaniu na zasadzie marży.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim – „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim – „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Wskazał Pan, że świadczy kompleksowe usługi turystyki, które obejmują m.in.: przelot z Polski na Wyspy Zielonego Przylądka (bezpośredni), zakwaterowanie, ubezpieczenie, wycieczki, konferencje.

Przy czym wskazać należy, że opodatkowanie usług turystyki świadczonych przez Pana uzależnione jest od tego, czy świadczy Pan wyłącznie usługi własne, czy też nabywa we własnym imieniu i na własny rachunek towary i usługi od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści turystów.

Jak wynika z opisu sprawy, świadczy Pan usługi, które nabywa Pan od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Zatem, usługa świadczona przez Pana na rzecz klienta jako całość stanowi usługę turystyki, która na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu na zasadzie marży.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy świadczone przez Pana usługi turystyki podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju.

Regulacje prawne w zakresie określania miejsca świadczenia usług, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

W myśl art. 28a ustawy:

Powołany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Użyta w przedmiotowym przepisie nazwa „podatnik” odnosi się w zasadzie do „przedsiębiorcy” prowadzącego działalność gospodarczą.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 28c ust. 1 ustawy:

W myśl art. 28n ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 28n ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 28n ust. 3 ustawy:

Z powyższego wynika, że dla określenia miejsca opodatkowania usług turystyki nie jest istotny status nabywcy, lecz siedziba (siedziba działalności gospodarczej, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w razie ich braku – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu) usługodawcy.

Jak już wyżej wskazano, usługa świadczona przez Pana stanowi usługę turystyki, opodatkowaną na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy. Ponadto posiada Pan siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Zatem miejscem świadczenia (opodatkowania) świadczonych przez Pana usług turystyki jest, zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy, miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej czyli terytorium Polski.

Wskazać należy, że zasięg terytorialny Państw Członkowskich Unii Europejskiej uregulowany został w art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/30) oraz w art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z 25 marca 1957 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864[2]).

Zgodnie z art. 1 Traktatu o Unii Europejskiej:

W myśl art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej:

W myśl art. 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z 25 marca 1957 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864[2]):

Mając zatem na uwadze powyższe wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż na podstawie ww. Traktatów, Republika Wysp Zielonego Przylądka nie stanowi terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, to usługi turystyki świadczone przez Pana na Wyspach Zielonego Przylądka są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji usługi te, podlegają opodatkowaniu stawką podatku 0%, na podstawie art. 119. ust. 7 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że usługi turystyki będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% pod warunkiem posiadania przez Pana dokumentów, z których wynikać będzie, iż świadczenie tych usług było dokonywane poza terytorium Unii Europejskiej.

Podsumowując, zastosowanie stawki podatku VAT 0% dla świadczonych przez Pana usług turystyki na terytorium Republiki Zielonego Przylądka, przy założeniu, że jest Pan w posiadaniu dokumentów, z których wynika, iż świadczenia tych usług dokonano poza terytorium Unii Europejskiej, jest prawidłowe.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·       w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).