Interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.938.2022.2.KR

Ustalenie źródła przychodu z tytułu otrzymanej rekompensaty w związku ze sprzedażą pawilonu handlowego wraz z gruntem

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu z tytułu otrzymanej rekompensaty w związku ze sprzedażą pawilonu handlowego wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 stycznia 2023 r. (wpływ 10 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W maju 2022 r. sprzedała Pani lokal mieszkalny oraz pawilon handlowy, za który otrzymała Pani rekompensatę. Przedmiot sprzedaży nabyła Pani w drodze dziedziczenia po Pani zmarłym mężu w 2015 r. (Pani mąż nabył udział w lokalu mieszkalnym i gruncie na podstawie umowy darowizny od matki w 1959 r.). Akt dziedziczenia został sporządzony w 2022 r. Jest Pani współwłaścicielem części lokalu mieszkalnego. Od 1980 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. W latach 1990-1991 postawiła Pani pawilon handlowy, w którym prowadziła Pani działalność gospodarczą. Pawilon handlowy nie jest Pani. Nie ma Pani na niego aktu własności, księgi wieczystej, a użytkowała go Pani na podstawie umowy użyczenia. Za wybudowany lokal użytkowy, opuszczenie go i wspólną sprzedaż otrzymała Pani rekompensatę w kwocie 80 tys. zł. Działka, na której postawiła Pani pawilon należała w tamtym okresie do Pani męża oraz jego rodzeństwa. Działka nie była Pani. Na podstawie umowy użyczenia wyrazili oni zgodę na postawienie pawilonu. Pawilon nigdy nie został wprowadzony na środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej. W 2022 r. wszyscy współwłaściciele budynku zdecydowali się na sprzedaż swoich udziałów do działki i nieruchomości. Nie została konkretnie wytyczona, która część działki jest którego spadkobiercy. Sprzedaż ww. lokalu wraz z gruntem była realizowana we własnym imieniu, okazjonalnie, incydentalnie w sposób przypadkowy, nieregularny. Nie dokonywała Pani wcześniej sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości. Środki uzyskane ze sprzedaży udziału w ww. lokalu mieszkalnym i gruncie zostały przeznaczone na zakup mieszkania.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że pawilon handlowy znajdujący się na gruncie, będącym przedmiotem sprzedaży dokonanej w maju 2022 r., jest trwale z gruntem związany. Odziedziczyła Pani spadek po zmarłym mężu w udziale 1/3. W przedmiotowej nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest pawilon handlowy przypadł Pani w wyniku nabycia spadku po zmarłym mężu udział w wysokości 1/12. Przedmiotem sprzedaży dokonanej w maju 2022 r. był pawilon handlowy wraz z gruntem, na którym posadowiony jest pawilon handlowy. W momencie sprzedaży przysługiwało Pani prawo współwłasności działki gruntu, na której znajdował się pawilon handlowy. Także była Pani jednym ze współwłaścicieli działki gruntu i zabudowań, w ramach nabycia spadku po Pani mężu. Pawilon handlowy znajduje się na tej samej działce gruntu, na której znajduje się również budynek mieszkalny wielorodzinny, w którym znajdował się również sprzedany przez Panią w 2022 r. lokal mieszkalny. W budynku znajdowało się 10 lokali mieszkalnych. Współwłaściciele dokonali wyodrębnienia własności każdego z lokali mieszkalnych. Mieszkała Pani w lokalu mieszkalnym w ramach przysługującego Pani mężowi udziału we współwłasności całej nieruchomości. W Pani małżeństwie obowiązywała wspólność majątkowa małżeńska. Nakłady na postawienie pawilonu handlowego były poniesione z majątku wspólnego małżonków. W momencie budowy pawilonu handlowego Pani mężowi przysługiwał udział we współwłasności działki gruntu, na której był budowany pawilon handlowy. Prowadzi Pani działalność w zakresie handlu. Symbol PKD 47.19.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach. Prowadzona przez Panią działalność gospodarcza to indywidualna działalność gospodarcza. Dla prowadzonej działalności gospodarczej w 2022 r. wybrała Pani formę opodatkowania zasady ogólne według skali podatkowej. Pawilon handlowy był wykorzystywany w Pani działalności gospodarczej w całości w okresie od 1991 r. do 31 grudnia 2022 r. Pod pojęciem rekompensata rozumie Pani środki pieniężne stanowiące zadośćuczynienie za poniesione straty w związku z tym, że poniosła Pani nakłady pieniężne na wybudowanie pawilonu handlowego i musiała Pani opuścić i przestać w nim prowadzić działalność gospodarczą. Środki pieniężne uzyskała Pani od osoby, która nabyła całość nieruchomości. Rekompensata nie stanowiła zwrotów nakładów na wybudowanie pawilonu handlowego od pozostałych współwłaścicieli działki gruntu, na której znajdował się pawilon handlowy. Rekompensatę ustalono na podstawie wartości rynkowej pawilonu handlowego w dniu sprzedaży gruntu, na którym znajduje się pawilon handlowy. Wartość rynkową pawilonu handlowego ustalono na moment sprzedaży między współwłaścicielami gruntu i Panią. W drodze spadkobrania odziedziczyła Pani również udział w gruncie, na którym posadowiony jest pawilon handlowy, ale Pani udział nie był konkretnie przypisany co do miejsca działki. Grunt jest współwłasnością wszystkich spadkobierców po matce Pani męża, którzy dostali majątek w drodze umowy darowizny. Nie została konkretnie wytyczona, która część działki jest którego Spadkobiercy. Nie da się ustalić kwoty ile należy się za udział w gruncie, cc. Oprócz ww. środków pieniężnych otrzymała Pani również środki pieniężne ze sprzedaży lokalu mieszkalnego i udziału w gruncie od kupującego całą nieruchomość.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy otrzymana rekompensata ze sprzedaży pawilonu handlowego wraz z gruntem, który on zajmuje jest przychodem z działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pani ocenie, sprzedaż (rekompensata) pawilonu wraz z działką, na której on stoi nie jest przychodem z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, ponieważ w momencie kiedy pawilon był stawiany, działka nie należała do Pani tylko do Pani męża. On i pozostali współwłaściciele wyrazili zgodę na postawienie przez Panią pawilonu handlowego na podstawie umowy użyczenia. Pawilon handlowy nigdy nie został wprowadzony na środki trwałe wykonywanej przez Panią działalności gospodarczej. Od momentu śmierci Pani męża nie rozbudowywała go Pani ani nie przeprowadzała generalnego remontu. Akt dziedziczenia został sporządzony w 2022 r.

Stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oparła Pani na art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Nadmienić należy, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartą w Kodeksie cywilnym.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Częścią składową rzeczy – stosownie do przepisu art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Ponadto, jak stanowi art. 48 ustawy Kodeks cywilny:

Mając na uwadze powołane ww. przepisy Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Wyjątki od tej zasady przewidują przepisy szczególne dotyczące wzniesienia budynku na gruncie będącym w wieczystym użytkowaniu.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten dodany został ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, spełnione muszą zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

–taki składnik majątku nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

–nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. przepis ten wskazywał, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi – ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. przepis ten stanowi jednak, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (…).

Zmiana treści powyższego przepisu wynikała z przyjętej ostatecznie przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, ukształtowanej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r., sygn. akt II FPS 8/13.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, poprzednie brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych składników majątku, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku. Tym samym, przychód ze sprzedaży składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, których podatnik nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo że zbyciu podlegały składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności, a nie celom prywatnym podatnika.

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328), ustawodawca doprecyzował brzmienie wyżej wskazanego przepisu i objął jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania ich za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu wskazanej ustawy zmieniającej, zmiana dotycząca sposobu ustalenia przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej ma charakter doprecyzowujący. Jej celem jest wyraźne wskazanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to składników, które z uwagi na przewidywany okres ich używania krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych, jak również składników, których podatnik – pomimo takiego obowiązku – nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przywołany wyżej przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. – nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Definicja środka trwałego zawarta została natomiast w treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22c ww. ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy:

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

a)składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,

b)składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

c)składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że od 1980 r. prowadzi Pani indywidualną działalność gospodarczą w zakresie handlu. Dla prowadzonej działalności gospodarczej w 2022 r. wybrała Pani formę opodatkowania zasady ogólne według skali podatkowej. W latach 1990-1991 postawiła Pani pawilon handlowy (lokal użytkowy), w którym prowadziła Pani działalność gospodarczą. Działka, na której postawiła Pani pawilon handlowy należała w tamtym okresie do Pani męża oraz jego rodzeństwa. Na podstawie umowy użyczenia wyrazili oni zgodę na postawienie pawilonu. Pawilon handlowy nie jest Pani, nie ma Pani na niego aktu własności, księgi wieczystej, a użytkowała go Pani na podstawie umowy użyczenia. Pawilon handlowy nigdy nie został wprowadzony do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Nakłady na postawienie pawilonu handlowego były poniesione z majątku wspólnego małżonków. W momencie budowy pawilonu handlowego Pani mężowi przysługiwał udział we współwłasności działki gruntu, na której był budowany pawilon handlowy. W maju 2022 r. sprzedała Pani lokal mieszkalny oraz pawilon handlowy. Przedmiot sprzedaży nabyła Pani w drodze dziedziczenia po Pani zmarłym mężu w 2015 r. (Pani mąż nabył udział w lokalu mieszkalnym i gruncie na podstawie umowy darowizny od matki w 1959 r.). Przedmiotem sprzedaży dokonanej w maju 2022 r. był pawilon handlowy wraz z gruntem, na którym posadowiony jest pawilon handlowy. Pawilon handlowy jest trwale z gruntem związany. W przedmiotowej nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest pawilon handlowy przypadł Pani w wyniku nabycia spadku po zmarłym mężu udział w wysokości 1/12. W momencie sprzedaży przysługiwało Pani prawo współwłasności działki gruntu, na której znajdował się pawilon handlowy – była Pani jednym ze współwłaścicieli działki gruntu i zabudowań, w ramach nabycia spadku po Pani mężu. Pawilon handlowy znajduje się na tej samej działce gruntu, na której znajduje się również budynek mieszkalny wielorodzinny, w którym znajdował się również sprzedany przez Panią w 2022 r. lokal mieszkalny. W budynku znajdowało się 10 lokali mieszkalnych. Współwłaściciele dokonali wyodrębnienia własności każdego z lokali mieszkalnych. Mieszkała Pani w lokalu mieszkalnym w ramach przysługującego Pani mężowi udziału we współwłasności całej nieruchomości. W Pani małżeństwie obowiązywała wspólność majątkowa małżeńska.

Pawilon handlowy był wykorzystywany w Pani działalności gospodarczej w całości w okresie od 1991 r. do 31 grudnia 2022 r. Za wybudowany pawilon handlowy (lokal użytkowy) opuszczenie go i wspólną sprzedaż otrzymała Pani rekompensatę w kwocie 80 tys. zł., tj. środki pieniężne stanowiące zadośćuczynienie za poniesione straty w związku z tym, że poniosła Pani nakłady pieniężne na wybudowanie pawilonu handlowego i musiała Pani go opuścić i przestać w nim prowadzić działalność gospodarczą. Środki pieniężne uzyskała Pani od osoby, która nabyła całość nieruchomości. Rekompensata nie stanowiła zwrotów nakładów na wybudowanie pawilonu handlowego od pozostałych współwłaścicieli działki gruntu, na której znajdował się pawilon handlowy. Rekompensatę ustalono na podstawie wartości rynkowej pawilonu handlowego w dniu sprzedaży gruntu, na którym znajduje się pawilon handlowy. Wartość rynkową pawilonu handlowego ustalono na moment sprzedaży między współwłaścicielami gruntu i Panią. Oprócz ww. środków pieniężnych otrzymała Pani również środki pieniężne ze sprzedaży lokalu mieszkalnego i udziału w gruncie od kupującego całą nieruchomość. Nie da się ustalić kwoty ile należy się za udział w gruncie, ponieważ cena z kupującym była ustalona od całej nieruchomości, tj. grunt i budynek mieszkalny.

Zważywszy zatem, że pawilon handlowy (lokal użytkowy) był wykorzystywany w Pani działalności gospodarczej, to w rozumieniu przepisów podatkowych przyjąć należy, że dokonała Pani sprzedaży praw związanych z pawilonem handlowym jako składnikiem majątku wykorzystywanym w ramach działalności gospodarczej. Wydatki związane z wybudowaniem pawilonu handlowego pozostają z związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nakłady poczynione przez Panią na mocy umowy użyczenia gruntu  w postaci wzniesionego pawilonu handlowego trwale połączonego z gruntem nie mogą stanowić odrębnego od gruntu przedmiotu obrotu, gdyż są częścią składową gruntu. Budynek pawilonu handlowego wzniesiony na gruncie i trwale z nim związany stanowi współwłasność właścicieli gruntu, a nie podmiotu, który wybudował pawilon handlowy, gdyż wznosząc budynek na cudzym gruncie czyni on na nim nakłady, zyskując prawo do ich ewentualnego zwrotu przez właściciela gruntu.

W przypadku, kiedy nakłady stanowią wybudowany pawilon handlowy wykorzystywany w działalności gospodarczej, ewentualne rozliczenie kosztów poniesionych nakładów powinno być dokonane poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 lub art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, okoliczności opisane we wniosku wskazują, że uzyskana od kupującego nieruchomość rekompensata w związku ze sprzedażą pawilonu handlowego związanego z działalnością gospodarczą, obejmująca środki pieniężne będące zadośćuczynieniem za poniesione straty w związku z nakładami pieniężnymi na wybudowanie pawilonu handlowego, który musiała Pani opuścić i przestać w nim prowadzić działalność gospodarczą, niestanowiąca zwrotów nakładów na wybudowanie pawilonu handlowego od pozostałych współwłaścicieli działki gruntu, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie do uzyskanej rekompensaty nie znajdzie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Niniejsza interpretacja indywidualna nie stanowi rozstrzygnięcia w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, w którym znajdował się również sprzedany przez Panią w 2022 r. lokal mieszkalny, wyodrębniony przez współwłaścicieli nieruchomości w ramach przysługującego udziału we współwłasności całej nieruchomości, nabytego przez Panią w spadku po mężu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).