Interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.245.2022.2.ASK

W zakresie ustalenia czy dodatkowa opłata stanowi koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jej poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy opłata (...) stanowi koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jej poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 17 stycznia 2023 r. – pismem z  18 stycznia 2023 r.  (data wpływu 18 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. S.A. oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową B. w rozumieniu przepisów ustawy o CIT (dalej każda spółka wchodząca w skład B.: Spółka). Rokiem podatkowym B. jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą w/w B. jest (…) - jako Spółka dominująca. Podstawa opodatkowania B. jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. Przychody podlegające opodatkowaniu przez B. osiągane są zarówno ze źródła o charakterze operacyjnym - stanowiącego podstawowe i stałe źródło dochodów, jak i ze źródła stanowiącego tzw. zyski kapitałowe (gdzie transakcje występują sporadycznie).

Spółka (wchodząca w skład B.), dla realizacji bieżącej działalności produkcyjnej, z której osiągane są przychody z działalności operacyjnej, podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT oraz w związku z realizacją istotnych inwestycji służących tej działalności, wymagających zabezpieczenia długoterminowego zapotrzebowania Spółki na paliwa gazowe, zawarła w latach ubiegłych wieloletnie umowy z podmiotem dostarczającym hurtowo paliwa gazowe (dalej: Sprzedawca). Na podstawie zawartych umów, które regulują wzajemne obowiązki i prawa stron, m.in.:

‒Sprzedawca gwarantuje i zobowiązany jest przede wszystkim dostarczać w określonym okresie umownym paliwa gazowe określone szczegółowo umową;

‒Spółka zobowiązana jest przede wszystkim do odbioru w określonym okresie umownym ustalonej z góry ilości paliw gazowych oraz do zapłaty ceny oraz innych świadczeń należnych Sprzedawcy.

Zapotrzebowanie Spółki na paliwa gazowe (zgodnie z umową) jest określane na dany rok gazowy, które jest składane przed rozpoczęciem tego roku. Ponadto umowy zawierają klauzulę, określającą m.in. minimalną ilość paliwa gazowego, którą Sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć w określonym okresie, zaś Spółka odebrać w tymże okresie. W przypadku braku wywiązania się przez Spółkę z obowiązku odbioru w/w minimalnej ilości paliwa gazowego w określonym okresie, niezależnie od ceny płaconej za odebrane paliwa gazowe, Spółka zobowiązana jest zapłacić na rzecz Sprzedawcy dodatkową opłatę (tzw. opłata (…)).

Opłata dodatkowa jest podyktowana tym, iż Sprzedawca zobowiązując się do dostaw paliwa gazowego podejmuje działania, które zabezpieczają jego gotowość do dostarczenia zamówionego przez Spółkę paliwa gazowego o określonych parametrach, w określonych miejscach odbioru i w określonym wolumenie.

Stosowanie w umowach sprzedaży paliwa gazowego klauzul, zgodnie z którymi nabywca paliwa gazowego zobowiązany jest m.in. do zapłaty na rzecz dostawcy określonej kwoty w sytuacji nieodebrania minimalnej ilości umownej paliwa gazowego jest standardem na rynku hurtowym paliwa gazowego. Powszechność stosowania przedmiotowych klauzul na rynku powoduje, iż ewentualne ponoszenie opłat (…) przez Spółkę na rzecz Sprzedawcy stanowi niezbędny koszt funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Bez zgody na inkorporowanie klauzul dotyczących opłat (…) jak i bez zgody na ich uiszczanie na rzecz Sprzedawcy w przypadkach wskazanych w umowie, Spółka nie byłaby w stanie nabyć paliwa gazowego, niezbędnego do jej prawidłowego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, Spółka mogłaby pozbawić się możliwości osiągania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

W przypadku zajścia okoliczności, zobowiązujących Spółkę do zapłaty w/w opłaty (…), Sprzedawca dokumentuje ją fakturą VAT, która to ujmowana jest w księgach rachunkowych Spółki jako koszt i trwale obciąża jej dochód.

Pytanie

Czy opłata (…) stanowi koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jej poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych ?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, opłata (…) stanowi koszt uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, potrącalny w dacie jego poniesienia czyli ujęcia w księgach rachunkowych.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

W świetle powołanego przepisu, aby wydatek poniesiony przez Spółkę stanowił dla niej koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez Spółkę,

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Spółce w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w katalogu wydatków ujętych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Opłata (…), w ocenie Wnioskodawcy, spełnia w/w kryteria, warunkujące uznanie jej za koszt podatkowy.

Dla oceny ponoszonych wydatków pod kątem kwalifikacji podatkowej istotne jest również określenie ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodu są bowiem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczanie lub zachowanie źródła przychodów. Co istotne, ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „zachowanie źródła przychodów” czy też „zabezpieczenie źródła przychodów”. Zgodnie zaś z definicją słownikową (...), przez pojęcie „zachować” należy rozumieć w szczególności dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności. Natomiast pojęcie „zabezpieczyć” (...) oznacza uczynić bezpiecznym, zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie.

W interpretacjach indywidualnych organy wskazują, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz, aby takie źródło w ogóle istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwiają dalsze funkcjonowanie źródła. Za koszty związane z zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów należy więc uznać przede wszystkim koszty prawidłowego funkcjonowania podatnika oraz prawidłowego prowadzenia działalności gospodarczej, które stanowią koszty poniesione w celu uzyskania przychodów (zob. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22listopada 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.407.2019.4.BJ, z 18 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.85.2019.1.MO).

Dla porządku wskazać należy, że w oparciu o kryterium stopnia powiązania pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania można wyróżnić koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) lub koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). Kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami są koszty, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (tj. możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodami (kosztami pośrednimi) są wydatki, których nie można przypisać we wskazany powyżej sposób do określonych przychodów, ale ich poniesienie jest racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do osiągnięcia przychodów.

Jak wskazano powyżej, klauzule dotyczące opłat dodatkowych z tytułu braku odbioru określonej, ustalonej z góry (minimalnej) ilości paliwa gazowego są powszechnie stosowane w umowach sprzedaży paliwa gazowego. Co więcej, powszechną praktyką stosowaną na rynku jest, że dostawcy paliwa gazowego warunkują zawarcie umów sprzedaży paliwa od inkorporowania do przedmiotowych umów wskazanych klauzul. Tym samym dostawcy paliwa gazowego niejako „narzucają” odbiorcom konieczność ich stosowania.

Podkreślenia jednak wymaga, iż stosowanie opisanych powyżej klauzul w umowach sprzedaży paliwa gazowego należy uznać za gospodarczo uzasadnione. Opłaty dodatkowe uiszczane w przypadku braku odbioru minimalnej ilości paliwa gazowego stanowią wynagrodzenie należne dostawcom, w szczególności za to, iż pozostają oni w gotowości do dostawy umówionej ilości paliwa gazowego oraz podjęli działania mające na celu zabezpieczenie pozostawania we wskazanej gotowości. Brak odbioru określonej ilości paliwa gazowego przez odbiorców generuje bowiem po stronie dostawców ryzyko powstania szeregu kosztów wynikających m.in. z konieczności rezerwowania odpowiednich mocy produkcyjnych, utrzymania odpowiedniej infrastruktury technicznej, za co zobowiązany jest zapłacić nabywca paliwa gazowego, w celu zabezpieczenia swego źródła przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, poniesienie kosztów opłaty (…) na rzecz Sprzedawcy (w przypadku zaistnienia sytuacji zobowiązującej do jej poniesienia), stanowi niezbędny koszt funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Brak bowiem ze strony Spółki akceptacji klauzul dotyczących obowiązku poniesienia opłat (…), wiązałby się z brakiem możliwości zakupu paliw gazowych, a w konsekwencji brakiem realizacji produkcji umożliwiającej osiąganie przychodów.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszenie tego rodzaju wydatków jest uzasadnione gospodarczo, co przemawia za tym, że winny one stanowić koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem nie zostały również zaliczone do negatywnej kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Rozważając natomiast kwestię momentu ujęcia przedmiotowych opłat (…) w kosztach uzyskania przychodów, należy przede wszystkim wskazać, iż przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego związku z konkretnym przychodem osiąganym przez Spółkę. Wydatki te mają na celu prowadzić do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i z tego względu kwalifikowane winny być jako koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki. W związku z tym koszty te winny zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o CIT, potrącalne są w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej od Sprzedawcy faktury.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1.bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

2.inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie jest związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z opisu sprawy wynika, że A. S.A. oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową B. w rozumieniu przepisów ustawy o CIT (dalej każda spółka wchodząca w skład B.: Spółka). Rokiem podatkowym B. jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą w/w B. jest (…) - jako Spółka dominująca. Podstawa opodatkowania B. jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. Przychody podlegające opodatkowaniu przez B. osiągane są zarówno ze źródła o charakterze operacyjnym - stanowiącego podstawowe i stałe źródło dochodów, jak i ze źródła stanowiącego tzw. zyski kapitałowe (gdzie transakcje występują sporadycznie).

Dla realizacji bieżącej działalności produkcyjnej, z której osiągane są przychody z działalności operacyjnej, podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT oraz w związku z realizacją istotnych inwestycji służących tej działalności, wymagających zabezpieczenia długoterminowego zapotrzebowania Spółki na paliwa gazowe, zawarli Państwo w latach ubiegłych wieloletnie umowy z podmiotem dostarczającym hurtowo paliwa gazowe. Na podstawie zawartych umów, które regulują wzajemne obowiązki i prawa stron, m.in.:

‒Sprzedawca gwarantuje i zobowiązany jest przede wszystkim dostarczać w określonym okresie umownym paliwa gazowe określone szczegółowo umową;

‒Spółka zobowiązana jest przede wszystkim do odbioru w określonym okresie umownym ustalonej z góry ilości paliw gazowych oraz do zapłaty ceny oraz innych świadczeń należnych Sprzedawcy.

Państwa zapotrzebowanie na paliwa gazowe (zgodnie z umową) jest określane na dany rok gazowy, które jest składane przed rozpoczęciem tego roku. Ponadto umowy zawierają klauzulę, określającą m.in. minimalną ilość paliwa gazowego, którą Sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć w określonym okresie, zaś Państwo odebrać w tymże okresie. W przypadku braku wywiązania się przez Państwa z obowiązku odbioru w/w minimalnej ilości paliwa gazowego w określonym okresie, niezależnie od ceny płaconej za odebrane paliwa gazowe, są Państwo zobowiązani zapłacić na rzecz Sprzedawcy dodatkową opłatę (tzw. opłata (…)).

Opłata dodatkowa jest podyktowana tym, iż Sprzedawca zobowiązując się do dostaw paliwa gazowego podejmuje działania, które zabezpieczają jego gotowość do dostarczenia zamówionego przez Państwa paliwa gazowego o określonych parametrach, w określonych miejscach odbioru i w określonym wolumenie.

Stosowanie w umowach sprzedaży paliwa gazowego klauzul, zgodnie z którymi nabywca paliwa gazowego zobowiązany jest m.in. do zapłaty na rzecz dostawcy określonej kwoty w sytuacji nieodebrania minimalnej ilości umownej paliwa gazowego jest standardem na rynku hurtowym paliwa gazowego. Powszechność stosowania przedmiotowych klauzul na rynku powoduje, iż ewentualne ponoszenie opłat (…) przez Państwa na rzecz Sprzedawcy stanowi niezbędny koszt funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez Państwa. Bez zgody na inkorporowanie klauzul dotyczących opłat (…) jak i bez zgody na ich uiszczanie na rzecz Sprzedawcy w przypadkach wskazanych w umowie, nie byliby Państwo w stanie nabyć paliwa gazowego, niezbędnego do jej prawidłowego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, mogliby Państwo pozbawić się możliwości osiągania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

W przypadku zajścia okoliczności, zobowiązujących Państwa do zapłaty w/w opłaty (…), Sprzedawca dokumentuje ją fakturą VAT, która to ujmowana jest w Państwa księgach rachunkowych jako koszt i trwale obciąża jej dochód.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy opłata (…) stanowi koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jej poniesienia, czyli ujęcia w księgach rachunkowych.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy zgodzić się z Państwem, że wydatki poniesione z tytułu opłaty (…) stanowią pośredni koszt podatkowy Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT i zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT potrącalny w dniu ich poniesienia.

Koszty pośrednie jak wskazano powyżej potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. W takim przypadku rozliczenie przedmiotowych kosztów powinno następować, na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie poniesienia kosztu, tj. na który ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo w dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Jednocześnie bez znaczenia jest sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie, powinni Państwo ująć koszt opłaty (…) jednorazowo w momencie poniesienia.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały także wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).