Interpretacja indywidualna z dnia 6 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.780.2022.2.BS

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego X zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 listopada 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy m.in. ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego X zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 25 stycznia 2023 r. (wpływ 27 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - spółka X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Y jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych CIT. Spółka została zawiązana aktem notarialnym (…), zaś w dniu (…) zmieniono treść umowy spółki poprzez podwyższenie kapitału zakładowego spółki z kwoty (…) do kwoty (…). Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały w całości pokryte wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa prowadzonego pod firmą: A. Własność przedsiębiorstwa została przeniesiona na spółkę w zamian za udziały w spółce.

Wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa został wyceniony na kwotę (…). B objął udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki w ten sposób, że (…) zostało przekazane na kapitał zakładowy, zaś (…) zostało wniesione na kapitał zapasowy spółki tytułem agio.

Przedmiotem aportu do spółki było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i n. Kodeksu cywilnego. W ramach aportu pan B wniósł do spółki przedsiębiorstwo A obejmujące zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej oraz zobowiązania. Jednym z elementów przedsiębiorstwa, które zostało wniesione do spółki jest znak towarowy X wraz z prawami z umów o rejestrację i utrzymanie domen internetowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w szczególności C, D, E, o łącznej wartości (…).

Znak towarowy będący przedmiotem wniosku jest znakiem słownym, podlegającym ochronie wynikającej z ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej. W związku z nabyciem znaku towarowego w formie aportu, obecnie uprawnionym do ochrony jest spółka, czyli wnioskodawca (prawo wyłączne).

Wnioskodawca rozważa w związku z nabyciem w formie aportu przedsiębiorstwa p. B, w tym znaku towarowego X, czy jest uprawniony do rozpoczęcia amortyzacji podatkowej znaku towarowego, który został nabyty przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 stycznia 2023 r. wskazali Państwo, że:

 1. W ramach aportu przedsiębiorstwa, w skład którego wchodził znak towarowy, Wnioskodawca objął prawo ochronne do znaku towarowego. Tym samym, na moment aportu znak towarowy podlegał ochronie.

 2. Znak towarowy i prawo ochronne do tego znaku nie zostało ujawnione w księgach wnoszącego aport.

 3. Wycenę ww. znaku towarowego, wnoszący aport zlecił zewnętrznemu, niezależnemu podmiotowi - A Sp. z o.o. Wycena znaku towarowego została dokonana przez ten podmiot przy wykorzystaniu metody porównawczej - mnożnikowej.

 4. Znak towarowy został wytworzony przez wnoszącego aport.

 5. Wnoszący aport, zgodnie z treścią art. 153 ust. 2 ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, otrzymał prawo ochronne do przedmiotowego znaku towarowego z dniem zgłoszenia (…).

 6. Prawo do znaku towarowego nie stanowiło wartości niematerialnej i prawnej (WNIP) i nie było amortyzowane przez podmiot wnoszący aport.

 7. Prawo do znaku towarowego będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę dla potrzeb jego działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego X zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p?

(część pytania zawartego we wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, (…) znak towarowy i związane z nim prawa stanowią wartości niematerialne i prawne określone w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1) (uchylony),

2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3) (uchylony),

4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5) licencje,

6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej,

7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przedmiotem wniosku o interpretację jest znak towarowy, czyli prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej. Jest to zatem rodzaj prawa, które może podlegać amortyzacji w świetle art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p.

Wnioskodawca zamierza amortyzować prawo ochronne, określone w ustawie - prawo własności przemysłowej, do wskazanego we wniosku znaku słownego. Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2017 r., poz. 776, dalej: „upwp”) definiuje pojęcie znaku towarowego. Na podstawie art. 120 ust. 1 określono, że jest to każdy symbol, który można przedstawić w sposób graficzny, nadający się do oznaczania towarów lub usług danego przedsiębiorstwa. Definicja zawarta w ww. ustawie jest szeroka, albowiem na jej podstawie za znaki towarowe można uznać wyrazy, litery, liczby, kolory, formę przestrzenną, ornamenty, a także połączenia tych elementów znakiem towarowym może być też melodia sygnał dźwiękowy, a także zapach.

Nabycie prawa ochronnego na znak towarowy przez wnioskodawcę spełnia kryteria stawiane przez ustawodawcę w art. 16b ust. 1, tj. nabywane prawo ochronne na znak towarowy będzie nabyte od innego podmiotu, a nie wytworzone we własnym zakresie. Jest to prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - prawo własności przemysłowej oraz przewidywany okres jego użytkowania przez wnioskodawcę jest dłuższy niż rok. (…)

Powyższe przepisy określają jakiego rodzaju warunki muszą zostać spełnione, aby wymienione w nim prawa majątkowe oraz inne składniki majątku mogły zostać zaliczane do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Można je sprowadzić do następujących przesłanek:

 1) prawo (składnik majątku) musi być nabyte przez podatnika,

 2) prawo (składnik majątku) nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

 3) przewidywany okres używania danego prawa (składnika majątku) jest dłuższy niż rok,

 4) dane prawo (składnik majątku) jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo jest przez tego podatnika oddane do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy licencyjnej (subwencji), najmu, dzierżawy lub umowy leasingu operacyjnego (czyli umowy określonej w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p.)

Amortyzacji nie podlega sam znak towarowy ale prawo ochronne do niego. Znak towarowy może być amortyzowany tylko, jeżeli w świetle prawa może zostać uznany za utwór. Czyli zostało mu nadane prawo ochronne, a także spełnia definicję utworu zgodnie z ustawą. (…)

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uznaje się, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu - wartość poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W świetle powyższego w opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ustalonej na dzień wniesienia aportu wartości znaku towarowego nie wyższej jednak od wartości rynkowej przedmiotowego znaku/znaków.

Powyższe konkluzje potwierdza ugruntowana linia interpretacyjna ministra finansów, znajdująca odzwierciedlenie w poniżej wskazanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych przez:

- pismo z dnia 28 października 2019 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.338.2019.1.BG: nabyte przez spółkę prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane przez urząd patentowy RP jako koszt uzyskania przychodu, http://sip.mf.gov.pl,

- pismo z dnia 5 maja 2020 r. wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: S-ILPB4/4510-1-114/16-6/DS: amortyzacja znaków towarowych http//sip.mf.gov.pl.

A także szereg interpretacji wydawanych przez Izby Skarbowe:

- Dyrektora Izby skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-759/11/CZP,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r., Znak: IPPB3/423-781/10-2/MS,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 lipca 2011 r., Znak: IPPB3/423-359/11-2/MS,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 grudnia2013 r., Znak: ILPB4/423-340/13-6/MC,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-239/13/JD,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r., Znak: IPPB3/423-554/12-3/PK1,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r., Znak: IPPB3/423-372/12-2/PK1,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 kwietnia 2012 r., Znak: ITPB3/423-38a/12/DK,

- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-660/14/MO.

W niniejszym stanie faktycznym nie znajdzie również zastosowania przesłanka negatywna wykluczająca rozpoznanie kosztu uzyskania przychodu w wyniku amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 64a u.p.d.o.p. Wspomniany artykuł przesadza o ograniczeniu w zakresie rozpoznania kosztu uzyskania przychodu do wysokości uzyskanego przychodu, w sytuacji gdy transakcja została zaplanowana i miała charakter „sztuczny” i nie wynikała z przesłanek działalności gospodarczej, a jedynym jej powodem było uzyskanie korzyści podatkowej poprzez sztuczne zwiększenie wartości prawa ochronnego w krótkim czasie, przeprowadzając transakcje zbycia pomiędzy tymi samymi podmiotami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (…)

Pkt 64a

Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, jeżeli uprzednio te prawa lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia (…).

Pkt 73

Wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Wykładnia językowa przepisu art. 16 ust. 1 pkt 64a u.p.d.o.p. należy zauważyć, że ustawodawca wprowadzając do ustawy podatkowej (ustawy o CIT) wskazane wyłączenie, miał na celu ograniczenie wysokości zaliczanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych jedynie w sytuacjach określonych w ww. przepisie. Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu do projektu ustaw zmieniającej (druk nr 1878): „(…) zmiany zawarte w ust. 1 pkt 64a i 73 mają na celu ograniczenie wysokości zaliczanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych oraz wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych, w sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a następnie zostały przez niego zbyte - do wysokości przychodu uzyskanego z ich zbycia przez podatnika dokonanego przed ich powrotnym nabyciem/licencjonowaniem”.

Podsumowując, ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych oraz wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 64a i pkt 73 ustawy u.p.d.o.p.), dotyczy sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a dopiero następnie zostały przez niego zbyte.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy - wskazać należy, iż Wnioskodawca stoi na stanowisku, (…) iż znak towarowy i związane z nim prawa stanowią wartości niematerialne i prawne określone w art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. nabyty znak towarowy i związane z nim prawo ochronne mogą podlegać zatem amortyzacji u Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego, o którym mowa we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1s ustawy o CIT,

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Co do zasady, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, że tego rodzaju składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia. Stąd ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie – przez odpisy amortyzacyjne – zalicza się do kosztów podatkowych sukcesywnie.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT,

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

- zostały nabyte od innego podmiotu,

- nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres ich używania przekracza rok,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o CIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

W związku z tym, że znak towarowy, o którym mowa we wniosku, charakteryzuje się wszystkimi cechami, o których mowa wyżej, co do zasady, może on stać się przedmiotem amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

Natomiast, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Zatem, aby prawidłowo ustalić podstawę odpisów amortyzacyjnych konieczne jest właściwe ustalenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o CIT,

Natomiast, w myśl art. 16g ust. 10a ww. ustawy,

Stosownie do treści art. 16h ust. 3 ustawy o CIT,

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład, z zastrzeżeniem ust. 3aa (art. 16h ust. 3a tej ustawy).

Powyższe przepisy wprowadzają obowiązek kontynuacji, co oznacza, że podmiot nabywający przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w drodze wkładu niepieniężnego dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wyceny wartości początkowej przejętych składników, wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący aport.

Zatem, w sytuacji gdy przy aporcie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne były ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport, wówczas wartość początkową tych środków ustala się na podstawie art. 16g ust. 9 ustawy o CIT w związku z art. 16g ust. 10a tej ustawy (uwzględniając tym samym treść art. 15 ust. 1s pkt 1 ustawy o CIT), tj. w wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów i metody amortyzacji.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z ustaleniem, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego X zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w pierwszej kolejności wskazać należy, że aby prawidłowo ustalić podstawę odpisów amortyzacyjnych konieczne jest właściwe ustalenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu ich nabycia.

Jest to o tyle istotne, że w przypadku nabycia aportem znaku towarowego jako składnika majątku za wartość początkową uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość składnika, nie wyższą jednak od jego wartości rynkowej (art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT). Natomiast, w przypadku wniesienia tego znaku aportem jako składnika przedsiębiorstwa (jak ma to miejsce w analizowanej sytuacji przedstawionej we wniosku), wartość początkową ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (kontynuacja amortyzacji).

W okolicznościach opisu sprawy wskazano m.in., że przedmiotem aportu do spółki było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ i n. Kodeksu cywilnego. W ramach aportu pan B wniósł do spółki przedsiębiorstwo A obejmujące zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej oraz zobowiązania. Jednym z elementów przedsiębiorstwa, które zostało wniesione do spółki jest znak towarowy X wraz z prawami z umów o rejestrację i utrzymanie domen internetowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, w szczególności C, D, E.

W przypadku nabycia przez Wnioskodawcę w ramach wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa, w skład którego wejdzie prawo do znaku towarowego, będącego wartością niematerialną i prawną, właściwym do zastosowania przepisem powinien być art. 16g ust. 10a ustawy o CIT w zw. z ust. 9 tej ustawy, który daje prawo do ustalenia wartości początkowej ww. znaku jako wartości niematerialnej i prawnej w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport.

Konsekwencją aportu przedsiębiorstwa jest więc stosowanie przez Wnioskodawcę zasady kontynuacji amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w myśl art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 9 oraz art. 16h ust. 3a w zw. z ust. 3 ustawy o CIT, w zakresie ustalenia wartości początkowej, metody amortyzacji oraz uwzględnienia wysokości odpisów dokonywanych przez podmiot wnoszący przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jednakże jak wynika z opisu sprawy – na dzień wniesienia przedsiębiorstwa do Wnioskodawcy znak towarowy i prawo ochronne do tego znaku nie został ujawnione w księgach wnoszącego aport oraz prawo do znaku towarowego nie stanowiło wartości niematerialnej i prawnej (WNIP) i nie było amortyzowane przez podmiot wnoszący aport.

Oznacza to, że na dzień dokonania aportu nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej prawa do znaku towarowego. Z uwagi zatem na ustawowy obowiązek kontynuacji wyceny u podmiotu otrzymującego aport (Wnioskodawcy) w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 16g ust. 10a ustawy o CIT), rozpatrywanie kwestii rozpoznawania kosztów od znaku towarowego jest nieuzasadnione.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej aportowanego znaku towarowego będącego elementem składowym wnoszonego przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy ww. znak nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport oraz nie był przez ten podmiot amortyzowany. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej opisanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy będzie on uprawniony do zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego X zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, tj. w zakresie ustalenia, czy nabycie znaku towarowego X w formie aportu przez Wnioskodawcę stanowi odpłatne nabycie wartości niematerialnych i prawnych, wydane zostało/zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięciu

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).