Interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.944.2022.4.PC

1. Czy Spółka, sprzedaż w przyszłości dla przedsiębiorcy wierzytelności wymagalnych lub wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, będzie zobowiązana uznać za przychód z zysków kapitałowych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 2. Czy Wnioskodawca w przyszłości sprzedając wierzytelności wymagalne i wierzytelności niewymagalne oraz wierzytelności dochodzone na drodze sądowej dla przedsiębiorcy będzie miał prawo uznać za koszt uzyskania przychodu wartość nominalną odsprzedawanych ww. wierzytelności wykazaną w księgach rachunkowych Spółki?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania, czy:

-Spółka, sprzedaż w przyszłości dla przedsiębiorcy wierzytelności wymagalnych lub wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, będzie zobowiązana uznać za przychód z zysków kapitałowych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych;

-Wnioskodawca w przyszłości sprzedając wierzytelności wymagalne i wierzytelności niewymagalne oraz wierzytelności dochodzone na drodze sądowej dla przedsiębiorcy będzie miał prawo uznać za koszt uzyskania przychodu wartość nominalną odsprzedawanych ww. wierzytelności wykazaną w księgach rachunkowych Spółki.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 lutego 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), zwana dalej „podatnikiem”, „stroną”, „Spółką” lub „Wnioskodawcą”, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług budowlanych na zlecenie. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku następnego. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 kwietnia 2022 r. do dnia 31 marca 2023 r. Dochód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jako mikroprzedsiębiorcy jest i będzie w przyszłości opodatkowany według stawki podatkowej w wysokości 9,00%.

W zakresie podatku od towarów i usług Spółka jest podatnikiem VAT czynnym zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług. Od dnia powstania głównym przedmiotem działalności Spółki było wykonywanie tynków w budynkach mieszkalnych oraz niemieszkalnych, zwane dalej w skrócie „usługami budowlanymi”. Wspólnikami są trzy osoby fizyczne, w tym prezes zarządu Spółki Pan R.P., który prowadzi także samodzielną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania tynków na zlecenie. Z uwagi na zastój w budownictwie w przyszłości wspólnicy zamierzają dokonać likwidacji Spółki podejmując w tym zakresie stosowną uchwałę przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników.

W chwili obecnej Spółka posiada u kontrahentów wierzytelności wymagalne w kwocie 589.155,89 zł z tytułu należności za wykonane na rzecz Zleceniodawców usługi budowlanych oraz należności z tytułu niezwróconych przez kontrahentów kaucji gwarancyjnych w kwocie 393.515,72 zł, zwane w skrócie „wierzytelnościami wymagalnymi” oraz należności niewymagalne z tytułu kaucji gwarancyjnych w kwocie 120.865,89 zł, zwane dalej w skrócie „wierzytelnościami niewymagalnymi”. Powyżej opisane wierzytelności wymagalne zostały zgłoszone przez Spółkę w postępowaniach restrukturyzacyjnych oraz w postępowaniach upadłościowych, które to postępowania do dnia złożenia wniosku przez Stronę nie zostały zakończone. Nadto, część wierzytelności wymagalnych w kwocie 111.113,72 zł jest dochodzona przez Wnioskodawcę na drodze sądowej.

Spółka w przyszłości przed zakończeniem likwidacji Wnioskodawcy zamierza, po uzyskaniu zgody Zgromadzenia Wspólników, dokonać sprzedaży powyżej opisanych wierzytelności wymagalnych i wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, dla przedsiębiorcy R.P., zwany dalej w skrócie „przedsiębiorcą”, prezesa zarządu Spółki oraz przedsiębiorcy samodzielnie prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, podatnika VAT czynnego, aktualnie oraz w przyszłości podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki podatkowej w wysokości 19,00%, który jest oraz będzie w przyszłości zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Spółka zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży wierzytelności wymagalnych i wierzytelności niewymagalnych oraz wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, dla przedsiębiorcy R.P., w zależności od oceny odzyskania tychże wierzytelności, poniżej ich wartości nominalnej lub powyżej ich wartości nominalnej lub też według wartości nominalnej. Spółka dokona w przyszłości odpłatnej sprzedaży ww. wierzytelności na rzecz przedsiębiorcy. Wnioskodawca aktualnie i w przyszłości nie uzyska w danym roku podatkowym przychodu wyższego od kwoty 2.000.000,00 Euro.

W piśmie z 9 lutego 2023 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. I. 1

Wierzytelności wymagalne z tytułu wykonanych przez Spółkę usług budowlanych oraz wierzytelności z tytułu wykonanych usług budowlanych dochodzone zostały zaliczone przez Spółkę do przychodów należnych. Natomiast wierzytelności wymagalne z tytułu kaucji gwarancyjnych oraz wierzytelności nie wymagalne z tytułu kaucji gwarancyjnych nie zostały zaliczone przez Spółkę do przychodów należnych.

Ad. I. 2

Powyżej opisane wierzytelności nie zostały przez stronę odpisane jako przedawnione.

Ad. II

Przedmiotem pytania strony oznaczonego w załączniku do wniosku ORD- IN numerem 2 jest kwestia zaliczenia ewentualnej sprzedaży wierzytelności wymagalnych, wierzytelności niewymagalnych oraz wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej do przychodów o których mowa w art. 7b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanymi dalej w skrócie przychodami z zysków kapitałowych.

Ad. II. 1

Wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 EURO.

Ad. II. 2

Przychody osiągnięte przez Spółkę w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 EURO przeliczonej według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000,00 zł.

Pytania

1.Czy Spółka, sprzedaż w przyszłości dla przedsiębiorcy wierzytelności wymagalnych lub wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, będzie zobowiązana uznać za przychód z zysków kapitałowych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

2.Czy Wnioskodawca w przyszłości sprzedając wierzytelności wymagalne i wierzytelności niewymagalne oraz wierzytelności dochodzone na drodze sądowej dla przedsiębiorcy będzie miał prawo uznać za koszt uzyskania przychodu wartość nominalną odsprzedawanych ww. wierzytelności wykazaną w księgach rachunkowych Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, uzależnia włączenie pieniędzy i wartości pieniężnych do przychodu podatnika od spełnienia wyłącznie jednej przesłanki, a mianowicie ich „otrzymania”, z czym Wnioskodawca będzie miał do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Art. 7b ust. 1- 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, enumeratywnie wymienia jakie przychody Spółka jest zobowiązana zaliczyć do przychodów z zysków kapitałowych. W powyżej wymienionym wykazie do zysków kapitałowych nie zalicza się do przychodów z zysków kapitałowych sprzedaży przez stronę własnych wierzytelności. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż Spółka sprzedaż w przyszłości dla przedsiębiorcy wierzytelności wymagalnych lub wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, nie będzie zobowiązana uznać za przychód z zysków kapitałowych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, o których to przychodach mowa w art. 7b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Ad. 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodu są koszty (wydatki) poniesione w celu osiągnięcia przychodu ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków (kosztów) wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się strat w części niepokrytej przychodami uzyskanymi z nabytych wierzytelności, w tym nabytego pakietu wierzytelności, z czym w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia. Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 39 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

Dlatego też reasumując powyższe, Wnioskodawca w przyszłości sprzedając wierzytelności wymagalne i wierzytelności niewymagalne oraz wierzytelności dochodzone na drodze sądowej dla przedsiębiorcy będzie miał prawo uznać za koszt uzyskania przychodu maksymalnie wartość nominalną odsprzedawanych ww. wierzytelności wykazaną w księgach rachunkowych Spółki, ale nie wyższą od kwoty uzyskanej ze sprzedaży danej wierzytelności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”):

Wydzielając odrębne źródło przychodów ustawodawca zamieścił w art. 7b ustawy o CIT, katalog w którym określił listę przychodów alokowanych do takiego źródła.

Na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Należy przy tym wyjaśnić, że omawiana ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem,

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że za przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego mogą zostać uznane tylko takie przysporzenia podatnika, które mają charakter definitywny, tj. w sposób bezzwrotny i trwały powiększają jego majątek.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do pytania oznaczonego nr 1, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że przychód ze sprzedaży wierzytelności własnych dotyczących wykonanych usług budowlanych oraz niezwróconych kaucji gwarancyjnych niewymaganych, wymagalnych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, będzie stanowić przychód inny niż przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 2 wskazać należy na treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Innymi słowy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty z tytułu sprzedaży wierzytelności własnych, winny zostać rozpoznane na „zasadach ogólnych”, a więc w szczególności z uwzględnieniem postanowień art. 15 ustawy o CIT. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

- konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

- poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Drugi z tych elementów określić można mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT:

Natomiast, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT:

W świetle powyższego, art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, wprowadza generalną zasadę, zgodnie z którą, gdy podatnik odpłatnie zbywa wierzytelność, to strata, jaka może powstać w związku z taką transakcją, czyli różnica pomiędzy wartością „brutto” wierzytelności a kwotą przychodu z tytułu zbycia tej wierzytelności, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu. Wyjątek stanowi strata ze zbycia wierzytelności zaliczonej wcześniej do przychodów należnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy stwierdzić należy, że Spółka sprzedając wierzytelności, o których mowa we wniosku, będzie miała prawo uznać za koszt uzyskania przychodu wartość nominalną ww. wierzytelności, z tym jednak zastrzeżeniem, że w przypadku wierzytelności, które nie były uprzednio zarachowane jako przychód należny, zastosowanie znajdzie ograniczenie wynikające z cytowanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT.

 Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- Spółka, sprzedaż w przyszłości dla przedsiębiorcy wierzytelności wymagalnych lub wierzytelności niewymaganych i wierzytelności dochodzonych na drodze sądowej, będzie zobowiązana uznać za przychód z zysków kapitałowych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe;

- Wnioskodawca w przyszłości sprzedając wierzytelności wymagalne i wierzytelności niewymagalne oraz wierzytelności dochodzone na drodze sądowej dla przedsiębiorcy będzie miał prawo uznać za koszt uzyskania przychodu wartość nominalną odsprzedawanych ww. wierzytelności wykazaną w księgach rachunkowych Spółki – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).