Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 1 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.971.2022.2.KF

Możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lutego 2023 r. (wpływ 25 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 1 czerwca 2022 r. podejmuje Pan pracę w Polsce i Pana miejsce zamieszkania od 1 czerwca 2022 r. zmieniło się na Pana polski adres zameldowania (który źle wskazał Pan w zeznaniach podatkowych za lata 2017, 2018, 2019, 2020 i 2021 jako Pana adres zamieszkania). Stara się Pan o przyznanie ulgi dla osób wracających z zagranicy. Spełnia Pan wszystkie wymogi do jej otrzymania, jednak Pana błąd w zeznaniach podatkowych powoduje pewne wątpliwości Urzędu Skarbowego w tej sprawie. Dlatego zwraca się Pan o interpretację podatkową tej sytuacji.

Od 29 sierpnia 2017 r. do 30 maja 2022 r. zamieszkiwał Pan i był zameldowany na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Posiada Pan stosowne dokumenty udowadniające ten fakt, takie jak dokumenty poświadczające o zameldowaniu, czy też umowy najmu kolejnych mieszkań. Dokumenty te zostały załączone do wniosku.

W międzyczasie złożył Pan deklaracje podatkowe PIT-36 razem z PIT-ZG, wskazujące Pana dochody za granicą (uzyskiwał Pan dochód tylko na terenie Niemiec) za lata 2019, 2020 i 2021. Niestety wypełniając je przez Internet, a konkretnie przez stosowną aplikację, wskazany został w nich błędny, polski adres zamieszkania, będący Pana adresem zameldowania. Stało się tak, ponieważ był on w aplikacji wpisany jako domyślny, Pan zaś nie zwrócił na to uwagi i nie poprawił tego błędu.

17 maja 2022 r. złożył Pan w urzędzie korekty tych zeznań podatkowych (kopie Pan załączył), jednak poinformowano Pana, że wskazany w nich niemiecki adres, liczyć będzie się tylko od dnia złożenia. W związku z tym Urząd Skarbowy uważa, że cały omawiany okres zamieszkiwał Pan na terenie Polski.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy wskazując następujące informacje.

W latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Niemiec, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

W okresie od początku 2022 r. do dnia powrotu do Polski, miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Niemiec, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

W omawianych latach nie przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w każdym z tych lat.

W latach 2019-2021, oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, w Polsce znajdował się Pana dom rodzinny, natomiast Pana stałe miejsce zamieszkania i ognisko domowe znajdowało się na ternie Niemiec.

W latach 2019-2021, oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, w Polsce znajdowali się Pana rodzice i dalsza rodzina. W Niemczech w omawianym okresie przebywał Pan ze swoją partnerką do lata 2020 r., następnie sam.

W latach 2019-2021, oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, Pana wszelkie dochody pochodziły z terytorium Niemiec, gdzie posiada Pan do dnia dzisiejszego konto bankowe, jak również znajomych. W Polsce posiadał Pan konta bankowe, jak również przez pewien okres zarejestrowany był Pana samochód.

W latach 2019-2021, nie prowadził Pan na terenie obu krajów żadnej działalności politycznej czy społecznej oraz nie należał do organizacji czy klubów. Przystąpił Pan do klubu (…) na początku 2022 r., jak również do klubu (…) w listopadzie/grudniu 2021 r. Było to możliwe dzięki bliskiemu miejscu zamieszkania na terenie Niemiec w miejscowości (…).

W latach 2019-2021, przebywał Pan zazwyczaj w Niemczech, natomiast w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, korzystając z bliskości kraju jak i faktu statusu bezrobotnego na terytorium Niemiec i poszukiwań nowej pracy także na terenie Polski, przebywał Pan w sposób zmienny na terenie Niemiec jak i w domu rodzinnym w Polsce.

Posiada Pan obywatelstwo polskie.

Posiada Pan certyfikat rezydencji z Pana numerem podatkowym wystawiony 1 września 2017 r. Przypisany Panu niemiecki numer podatkowy ma charakter bezterminowy.

Przebywa Pan w sposób stały na terytorium Polski od 1 czerwca 2022 r.

Na pytanie: Czy od momentu powrotu do Polski (tj. od 1 czerwca 2022 r.) centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) będzie znajdowało się w Polsce?, odpowiedział Pan: Tak.

Chciałby Pan skorzystać z ulgi od 1 stycznia 2023 r. do końca okresu obowiązywania ulgi. W latach, w których chce Pan skorzystać z ulgi, uzyskuje Pan i będzie uzyskiwał przychody ze stosunku pracy.

Pytanie

Czy, wobec powyższej sytuacji i w świetle obowiązujących przepisów, należna jest Panu ulga dla osób powracających z zagranicy?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, jedyną przeszkodą stojącą na drodze do przyznania Panu ulgi PIT jest Pana nieumyślny błąd w adresie w złożonych zeznaniach podatkowych. Zgodnie ze stanem faktycznym od 29 sierpnia 2017 r. do 30 maja 2022 r. zamieszkiwał Pan i był zameldowany na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Jest to czas dłuższy niż konieczny do uzyskania ulgi okres 3 lat. W tym czasie, dokładnie od 1 lutego 2018 r. do 31 maja 2022 r. uzyskiwał Pan dochód tylko na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Spełnia Pan więc wszystkie warunki i wnioskuje o przyznanie mu rzeczonej ulgi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. Natomiast w przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

Jeśli chodzi o centrum interesów gospodarczych, w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem, itp.

Z opisu prawy wynika, że posiada Pan obywatelstwo polskie. W sierpniu 2017 r. przeniósł się Pan na stałe do Niemiec, gdzie znajdowało się centrum Pana interesów życiowych, tj. praca oraz mieszkanie. W Niemczech mieszkał Pan nieprzerwanie od sierpnia 2017 r. do maja 2022 r. W czasie gdy mieszkał Pan za granicą, posiadał Pan również meldunek w Polsce w domu rodzinnym. Przez te wszystkie lata dokonywał Pan rozliczeń w Polsce z osiąganych za granicą dochodów na deklaracji PIT-36 i PIT-ZG. Zarówno w latach 2019-2021, jak i w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W latach 2019-2021 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni. W latach 2019-2021, oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, w Polsce znajdował się Pana dom rodzinny, natomiast Pana stałe miejsce zamieszkania i ognisko domowe znajdowało się na ternie Niemiec. W Polsce znajdowali się Pana rodzice i dalsza rodzina. W Niemczech w omawianym okresie przebywał Pan ze swoją partnerką do lata 2020 r., następnie sam. W latach 2019-2021, oraz w okresie od początku roku 2022 do dnia powrotu do Polski, Pana wszelkie dochody pochodziły z terytorium Niemiec, gdzie posiada Pan do dnia dzisiejszego konto bankowe, jak również znajomych. W Polsce posiadał Pan konta bankowe, jak również przez pewien okres zarejestrowany był Pana samochód.

Ponieważ w latach 2019-2021 mieszkał Pan na stałe i zazwyczaj przebywał w Niemczech, gdzie również Pan pracował i gdzie znajdowało się centrum Pana interesów życiowych, jak też mając na uwadze, że w Polsce w tych latach nie przebywał Pan przez okresy dłuższe niż 183 dni w roku podatkowym uznać należy, że w ww. okresie w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce podlegał Pan więc obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że uzyskiwane w tym okresie dochody z pracy wykonywanej w Niemczech nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, i w związku z ich osiągnięciem nie był Pan zobowiązany do składania zeznań podatkowych w Polsce. Podkreślić należy, że przedstawiona przez Pana okoliczność składania takich zeznań – w sytuacji gdy nie był Pan do tego zobowiązany – nie ma wpływu na ustalenie Pana rezydencji podatkowej, a tym samym nie ma wpływu na możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”.

Zwolnienie przedmiotowe, którego dotyczą Pana wątpliwości zostało uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Wolne od podatku są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

1)

2)

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

1)

2)

3)

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy czym w myśl art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i – co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

W opisie sprawy wskazał Pan, że od 1 czerwca 2022 r. zmienił Pan swoje miejsce zamieszkania na Polskę. Od tego momentu przebywa Pan stale na terytorium Polski oraz w Polsce znajduje się centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych. Zatem, w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został spełniony.

Ponadto wyjaśnił Pan, że w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również w okresie od początku 2022 r. do 31 maja 2022 r. miał Pan miejsce zamieszkania w Niemczech. Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b omawianej ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie tzw. „ulgi na powrót” jest – stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Przy czym w myśl art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Wskazał Pan, że posiada certyfikat rezydencji, a także inne dokumenty: dokumenty poświadczające o zameldowaniu oraz umowy najmu kolejnych mieszkań, potwierdzające fakt zameldowania i zamieszkiwania w Niemczech. W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnia Pan również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cyt. ustawy podatkowej, jako że skorzystanie z rzeczonej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego stanu faktycznego będzie Panu przysługiwało prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowym zwolnieniem z opodatkowania może Pan objąć przychody, które będzie Pan uzyskiwał ze stosunku pracy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Zgodnie z Pana wolą, będzie Pan mógł skorzystać z tej ulgi w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Pana opisu stanu faktycznego. Załączone do wniosku oraz jego uzupełnienia dokumenty nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00