Interpretacja indywidualna z dnia 7 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.20.2023.1.RK

Wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustalenia, czy transakcje polegające na emisji/wykupie certyfikatów inwestycyjnych Funduszu nie podlegają przepisom dotyczących cen transferowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości wyłączenia z przepisów dotyczących cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 Ustawy CIT transakcji:

·emisji kolejnych (drugiej i następnych) certyfikatów inwestycyjnych na rzecz Uczestników Funduszu – jest nieprawidłowe;

·odkupu certyfikatów inwestycyjnych od Uczestników Funduszu w celu ich umorzenia

 – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy transakcje polegające na emisji/wykupie certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz nie podlegają przepisom w zakresie cen transferowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

FIZ (dalej: Fundusz lub Wnioskodawca) jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. 2022, poz. 2587 ze zm., dalej: Ustawa CIT). Tym samym, Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest polskim funduszem inwestycyjnym zamkniętym, utworzonym i zarządzanym przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. (dalej: TFI), Fundusz został utworzony na czas nieoznaczony, a jego celem inwestycyjnym jest wzrost wartości aktywów Funduszu w wyniku wzrostu wartości lokat.

Jednym z podejmowanych przez Fundusz działań w ramach prowadzonej działalności jest emitowanie certyfikatów inwestycyjnych na rzecz uczestników Funduszu (dalej: Uczestnicy) wymienionych w art. 6 ust. 1 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. 2022, poz. 1523; dalej: Ustawa o funduszach). Pomiędzy Uczestnikami a Funduszem występują powiązania, o których mowa w art. 11a Ustawy CIT.

Fundusz, na podstawie art. 117 Ustawy o funduszach prowadzi i planuje przeprowadzać w przyszłości emisję certyfikatów inwestycyjnych. W przypadku emisji certyfikatów inwestycyjnych drugiej i kolejnych serii certyfikatów inwestycyjnych Funduszu wartość emisyjna jednego certyfikatu ustalana jest zgodnie z art. 132 Ustawy o funduszach.

Ponadto, stosownie do art. 139 Ustawy o funduszach, Wnioskodawca przeprowadza i planuje przeprowadzać w przyszłości wykupy wcześniej wyemitowanych certyfikatów inwestycyjnych od Uczestników celem ich umorzenia. W przypadku tego typu działań, cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych ustalana jest na podstawie art. 139 ust. 4 Ustawy o funduszach, tj. cena wykupu certyfikatu inwestycyjnego jest równa wartości aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupu. Fundusz nie przewiduje dokonywania wykupów certyfikatów inwestycyjnych bez żądania Uczestników.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie certyfikaty inwestycyjne emitowane w ramach własnej emisji (drugiej i kolejnych) oraz wykupowane na żądanie Uczestnika, natomiast przedmiotem niniejszego wniosku nie są transakcje na rynku wtórnym.

Pytania

1)Czy transakcja polegająca na kolejnych (drugiej i następnych) emisjach certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz na rzecz Uczestników, na podstawie art 11b pkt 1 Ustawy CIT nie podlega przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT dotyczącym cen transferowych, ponieważ sposób ustalenia ceny emisji w takiej transakcji jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach?

2)Czy transakcja polegająca na odkupieniu przez Fundusz od Uczestników certyfikatów inwestycyjnych w celu ich umorzenia, zgodnie z art. 11b pkt 1 Ustawy CIT nie podlega przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT dotyczącym cen transferowych, ponieważ sposób ustalenia ceny wykupu w takiej transakcji jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Transakcja polegająca na kolejnych (drugiej i następnych) emisjach certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz na rzecz Uczestników nie podlega przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny emisji przez Fundusz tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach.

Ad. 2

Transakcja polegająca na odkupieniu przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych od Uczestników w celu ich umorzenia nie podlega przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny wykupu przez Fundusz tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach.

Tym samym, przedmiotowe transakcje, o których mowa w pytaniach 1-2 niniejszego wniosku, na podstawie art. 11b Ustawy CIT nie podlegają przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT, w tym w szczególności nie podlegają:

- obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k Ustawy CIT (nawet w przypadku przekroczenia progu istotności, o którym mowa w art. 11k ust 2 Ustawy CIT),

- obowiązkowi przedłożenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na żądanie organów podatkowych, o którym mowa w art. 11s Ustawy CIT, ani

- wykazaniu w ramach informacji o cenach transferowych, o której mowa w art. 11t Ustawy CIT, przekazywanej Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

Uzasadnienie stanowiska

Ad. 1

Zgodnie z art. 11c ust. 1 Ustawy CIT, podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań (art. 11c ust. 2 Ustawy CIT).

Stosownie do art. 11c ust. 4 Ustawy CIT, w przypadku gdy organ podatkowy uzna, że w porównywalnych okolicznościach podmioty niepowiązane, kierujące się racjonalnością ekonomiczną, nie zawarłyby danej transakcji kontrolowanej lub zawarłyby inną transakcję, lub dokonałyby innej czynności, zwanych dalej „transakcją właściwą", uwzględniając:

1)warunki, które ustaliły między sobą podmioty powiązane,

2)fakt, że warunki ustalone między podmiotami powiązanymi uniemożliwiają określenie ceny transferowej na takim poziomie, na jaki zgodziłyby się podmioty niepowiązane kierujące się racjonalnością ekonomiczną uwzględniając opcje realistycznie dostępne w momencie zawarcia transakcji

- organ ten określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia transakcji kontrolowanej, a w przypadku gdy jest to uzasadnione, określa dochód (stratę) podatnika z transakcji właściwej względem transakcji kontrolowanej.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, transakcja kontrolowana oznacza natomiast identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

W myśl zaś art. 11a ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, cena transferowa to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy Obowiązek sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych wynika z art. 11k Ustawy CIT, który stanowi, że podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, regulacje zawarte w Rozdziale 1a Ustawy CIT w zakresie cen transferowych (tj. art. 11a i następne Ustawy CIT) nie mają zastosowania do transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, dotyczy wyłączenia spod reżimu Rozdziału 1a „Ceny transferowe” Ustawy CIT transakcji kontrolowanych wymienionych we wskazanym przepisie, a więc również wyłączenia tych transakcji z obowiązków dokumentacyjnych i sprawozdawczych wskazanych w tym rozdziale. Skoro bowiem cena (lub sposób jej ustalenia) wynikają z przepisów prawa, to podmioty powiązane nie mogą swobodnie jej kształtować, a więc jest ona niezależna od występujących pomiędzy nimi powiązań, o których mowa w art. 11a Ustawy CIT. Należy również podkreślić, że katalog transakcji kontrolowanych, w przypadku których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych, jest katalogiem otwartym.

W ocenie Wnioskodawcy, transakcje będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b ust. 1 Ustawy CI,T tj. stanowią transakcje, w przypadku których cena lub sposób określenia ceny wynika z przepisów Ustawy (w tym przypadku: z Ustawy o funduszach). Wynika to z faktu, że zarówno cena drugiej i kolejnych emisji certyfikatów inwestycyjnych, jak i cena ich wykupu (sposób ich określenia) wynika wprost z przepisów Ustawy o funduszach.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako fundusz inwestycyjny otwarty bądź jako alternatywny fundusz inwestycyjny w formie specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego albo funduszu inwestycyjnego zamkniętego (art. 3 ust. 4 Ustawy o funduszach). Jednocześnie, jak stanowi art. 4 ust. 4 Ustawy o funduszach, fundusz nie jest podmiotem zależnym od towarzystwa, spółki zarządzającej ani od osoby posiadającej bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w radzie inwestorów, zgromadzeniu inwestorów lub zgromadzeniu uczestników. Zgodnie z art. 6 Ustawy o funduszach, uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym. Zapisane certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego.

Zgodnie z art. 14 ust. 3a Ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, które uzyskało zezwolenie na wykonywanie działalności od Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: KNF).

Art. 15 ust 1 Ustawy o funduszach stanowi natomiast, że utworzenie funduszu inwestycyjnego wymaga m.in. nadania funduszowi inwestycyjnemu statutu przez towarzystwo oraz zebrania wpłat do funduszu inwestycyjnego w wysokości określonej w jego statucie.

Jednocześnie, w przypadku funduszu inwestycyjnego zamkniętego, łączną wysokość przedmiotowych wpłat określa statut funduszu (art. 15 ust. 4 Ustawy o funduszach), natomiast wpłaty do funduszu inwestycyjnego są zbierane w drodze zapisów (art. 15 ust. 3 Ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 18 Ustawy o funduszach, statut funduszu inwestycyjnego sporządzony w formie aktu notarialnego określa m.in. łączną wysokość wpłat do funduszu inwestycyjnego.

W myśl art. 26 Ustawy o funduszach, osoby zapisujące się na certyfikaty inwestycyjne dokonują wpłat do funduszu inwestycyjnego i otrzymują pisemne potwierdzenie wpłat a zapis na certyfikaty inwestycyjne jest nieodwołalny i bezwarunkowy, jak również nie może być złożony z zastrzeżeniem terminu przewidzianego w Ustawie o funduszach.

Jeżeli w terminie na dokonanie zapisów na certyfikaty inwestycyjne dokonano wpłat w wysokości określonej w statucie, towarzystwo, w terminie 14 dni od dnia zakończenia przyjmowania zapisów, przydziela certyfikaty inwestycyjne (art. 29 ust. 1 Ustawy o funduszach). Przydział certyfikatów następuje przez wpisanie do rejestru uczestników funduszu inwestycyjnego liczby certyfikatów inwestycyjnych przypadającej na dokonaną wpłatę do funduszu inwestycyjnego, powiększoną o wartość otrzymanych pożytków i odsetki naliczone przez depozytariusza za okres od dnia wpłaty na prowadzony przez niego rachunek do dnia przydziału (art. 29 ust. 4 Ustawy o funduszach).

W przypadku funduszy inwestycyjnych zamkniętych Ustawa o funduszach reguluje, że wyemitowane przez fundusz certyfikaty inwestycyjne mogą być przedmiotem oferty publicznej lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym, lub wprowadzenia do alternatywnego systemu obrotu, jeżeli statut funduszu inwestycyjnego tak stanowi (art. 117 ust. 2 Ustawy o funduszach). Z kolei, osoby fizyczne mogą nabyć certyfikaty inwestycyjne funduszu, którego utworzenie nie wymaga zgody KNF, jeżeli dokonają jednorazowo zapisu na certyfikaty o wartości nie mniejszej niż równowartość w złotych 40 000 euro (art. 117 ust. 3 Ustawy o funduszach).

Jednocześnie, Ustawa o funduszach reguluje, że w przypadku dalszych emisji certyfikatów (tj. drugiej i następnej serii) cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych nie może być niższa niż wartość aktywów netto funduszu przypadająca na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów dokonanej na 7 dni przed dniem rozpoczęcia przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, chyba że statut funduszu określi maksymalną wysokość różnicy między wartością aktywów netto funduszu przypadającą na certyfikat inwestycyjny według tej wyceny a ceną emisyjną certyfikatu kolejnej emisji (art. 132 Ustawy o funduszach).

Również sam sposób ustalenia wartości aktywów netto funduszu oraz ich wyceny, determinujący cenę emisyjną drugiej i kolejnych serii certyfikatów, został określony ustawowo. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny. Poprzez aktywa netto rozumie się wartość aktywów funduszu pomniejszoną o jego zobowiązania (art. 8 ust. 2 Ustawy o funduszach).

Art. 131 Ustawy o funduszach stanowi, że fundusz inwestycyjny zamknięty dokonuje wyceny aktywów funduszu i ustala wartość aktywów netto oraz wartość aktywów netto przypadającą na certyfikat inwestycyjny z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na 3 miesiące oraz na 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, a także w dniu wykupywania certyfikatów.

Szczegółowe zasady dotyczące sposobu wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych określone zostały w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (dalej: Rozporządzenie RFI) wydanym na podstawie art. 81 ust. 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: UoR). Jak wynika z § 23 pkt 2 Rozporządzenia RFI, Aktywa i zobowiązania funduszu wycenia się według wiarygodnie oszacowanej wartości godziwej. (Wartością godziwą jest kwota, za jaką dany składnik aktywów funduszu mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami (art. 28 ust. 6 UoR). Jednocześnie, stosownie do § 23 pkt 1 Rozporządzenia RFI, aktywa funduszu wycenia się, a zobowiązania funduszu ustala się w dniu wyceny oraz na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego.

W myśl art. 36a ust. 1 Ustawy o funduszach, czynności wyceny aktywów funduszu inwestycyjnego zamkniętego przeprowadza:

1)towarzystwo będące organem funduszu, pod warunkiem że zapewniona jest niezależność przeprowadzania wyceny od zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu oraz rzetelność jej przeprowadzania, a dodatkowo polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika;

2)zewnętrzny podmiot wyceniający wyznaczony przez fundusz, niezależny od funduszu, towarzystwa, zarządzającego tym funduszem zarządzającego z UE i podmiotów pozostających z tymi podmiotami w bliskich powiązaniach oraz zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie czynności wyceny.

Przez niezależność, o której mowa w ust. 1 pkt 2 powyższego przepisu, należy natomiast rozumieć brak bezpośrednich powiązań osobowych lub kapitałowych pomiędzy podmiotami (art. 36a ust. 2 Ustawy o funduszach).

Zgodnie z art. 36a ust. 5 Ustawy o funduszach, zewnętrznym podmiotem wyceniającym nie może być firma audytorska badająca sprawozdanie finansowe funduszu wyznaczającego, towarzystwa będącego jego organem lub zarządzającego tym funduszem zarządzającego z UE, depozytariusz tego funduszu ani inny podmiot, którego interesy mogą być sprzeczne z interesem tego funduszu, towarzystwa lub zarządzającego z UE lub interesem uczestników funduszu. W przypadku wyznaczenia zewnętrznego podmiotu wyceniającego, fundusz inwestycyjny niezwłocznie powiadamia o tym fakcie KNF, która może nakazać funduszowi zmianę zewnętrznego podmiotu wyceniającego, m in. jeżeli zewnętrzny podmiot wyceniający nie zapewnia prawidłowego i obiektywnego wykonywania czynności wyceny.

W przypadku Wnioskodawcy wycena aktywów jest przeprowadzana przez niezależny Dział w Towarzystwie dedykowany do dokonywania wyceny lub niezależny podmiot wyceniający, a rezultat wyceny jest każdorazowo przyjmowany za podstawę do określenia wartości aktywów netto Funduszu, niezależnie od rezultatu tej wyceny (w tym zakresie brak jest swobody decydowania po stronie Wnioskodawcy które szacunki wartości aktywów uznać za prawidłowe, a które nie). Podobnie, niezależny wyceniający jest badany pod kątem konfliktu interesów oraz zobowiązany do wykonywania powierzonych mu zadań z odpowiednią starannością i zgodnie ze sztuką, pod groźbą odpowiedzialności cywilnej względem inwestorów czy zarządzających funduszem.

Stosownie zaś do art. 38 Ustawy o funduszach, towarzystwem funduszy inwestycyjnych może być wyłącznie spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności przez takie towarzystwo.

Należy również wskazać, iż Ustawa o funduszach nakłada wymóg wdrożenia w towarzystwie systemu kontroli wewnętrznej, który sprawdza legalność i prawidłowość wykonywanej przez towarzystwo działalności oraz prawidłowość sprawozdań i informacji sporządzanych przez towarzystwo i zarządzane przez nie fundusze inwestycyjne (art. 48 ust. 1 Ustawy o funduszach). Nadto, członkowie zarządu, rady nadzorczej towarzystwa, pracownicy towarzystwa oraz inne osoby fizyczne pozostające z towarzystwem w stosunku zlecenia albo innym stosunku o podobnym charakterze, są obowiązani, przy prowadzeniu działalności inwestycyjnej na własny rachunek lub na rachunek innych osób, do powstrzymywania się od zawierania transakcji, które mogłyby powodować wystąpienie konfliktu interesów z funduszem inwestycyjnym lub interesem klientów, dla których towarzystwo wykonuje usługi doradztwa inwestycyjnego, zarządzania portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, albo przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych (art. 48 ust. 2 Ustawy o funduszach).

Mając na względzie przywołane powyżej przepisy Ustawy o funduszach, o ile statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego nie określa, że cena nabycia kolejnych emisji certyfikatów inwestycyjnych jest niższa od wartości aktywów netto funduszu przypadającej na dany certyfikat inwestycyjny na określony w statucie dzień, co nie ma miejsca w przypadku Funduszu (vide szczegółowe uwagi w paragrafie poniżej), to w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że sposób określenia tej ceny wynika z przepisów Ustawy.

W stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem, statut Funduszu (art. 18 pkt 4 statutu Funduszu) przyjmuje metodę ustalania ceny wskazaną w Ustawie o funduszach, adaptując wyrażoną tam zasadę tj. wskazuje, że cena emisyjna certyfikatów drugiej i kolejnych emisji będzie równa wartości aktywów netto funduszu na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów dokonanej na 7 dni przed dniem rozpoczęcia przyjmowania zapisów na certyfikaty inwestycyjne danej emisji. Jednocześnie, przepisy Ustawy o funduszach ściśle regulują zarówno samą działalność Funduszu oraz formę nadzoru nad jego działalnością jak i sposób wyceny aktywów funduszy, a w konsekwencji również sam sposób określania ceny emisyjnej drugiej i kolejnych serii certyfikatów inwestycyjnych Funduszu.

Dodatkowo, szczegółowe zasady dokonywania wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych określone zostały w Rozporządzeniu RFI tj. akcie normatywnym wydanym na podstawie przepisów UoR. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że powyższe stanowi wypełnienie dyspozycji z art. 11b pkt 1 Ustawy CIT. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, na powyższą konkluzję nie wpływa fakt, iż zasady ustalania ceny emisyjnej wyrażone w Ustawie o funduszach przenoszone są także do statutu Funduszu. W szczególności nie można uznać, iż na skutek tego zabiegu sposób określenia ceny przedmiotu transakcji kontrolowanej przestaje wynikać z przepisów prawa, w tym z przepisów ustawy/wydanego na podstawie ustawy aktu normatywnego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że określenie ceny zgodnie ze sposobem wskazanym w ustawie, w taki sposób, że cena emisyjna certyfikatów inwestycyjnych nie może być niższa niż wartość aktywów netto funduszu przypadającej na certyfikat inwestycyjny wypełnia dyspozycję przepisu art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, tj. sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z przepisów Ustawy o funduszach.

Tym samym, należy uznać, że z uwagi na fakt, iż statut Funduszu nie przewiduje ceny emisyjnej certyfikatów innej niż oparta wyłącznie o wartość aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów dokonanej na 7 dni przed dniem rozpoczęcia przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji, w ocenie Wnioskodawcy emisja certyfikatów w ramach kolejnych emisji nie podlega przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT, tj. art. 11 b pkt 1 Ustawy CIT.

Ad. 2

Fundusz emituje certyfikaty inwestycyjne, które są niepodzielne oraz mogą być papierami wartościowymi imiennymi lub na okaziciela, z tym że certyfikaty inwestycyjne na okaziciela danego funduszu reprezentują, co do zasady, jednakowe prawa majątkowe (art. 121 Ustawy o funduszach). Zgodnie z art. 121 ust. 5 Ustawy o funduszach, certyfikaty inwestycyjne umarza się wyłącznie w przypadkach przewidzianych w tej ustawie. Jednym z takich przypadków jest wykup własnych certyfikatów inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 138 Ustawy o funduszach, fundusz inwestycyjny zamknięty nie może nabywać certyfikatów inwestycyjnych, które wyemitował, z wyjątkiem wykupu certyfikatów inwestycyjnych, w przypadku określonym w art. 139 Ustawy o funduszach.

Artykuł 139 ust. 1-2 Ustawy o funduszach wskazuje, że fundusz inwestycyjny zamknięty, jeżeli statut funduszu tak stanowi, może wykupować wyłącznie w pełni opłacone certyfikaty inwestycyjne, które wyemitował. Natomiast zgodnie z ust. 6 tego artykułu certyfikaty inwestycyjne są umarzane z mocy prawa z chwilą ich wykupienia przez fundusz inwestycyjny zamknięty.

W statucie funduszu inwestycyjnego zamkniętego należy określić przesłanki, tryb i warunki wykupywania certyfikatów inwestycyjnych oraz terminy i sposób dokonywania ogłoszeń o wykupie certyfikatów. W szczególności należy określić, czy wykup certyfikatów inwestycyjnych następuje na żądanie uczestnika, czy niezależnie od zgłoszenia takiego żądania, oraz przypadki, w których wykup certyfikatów może nastąpić niezależnie od zgłoszenia żądania przez uczestnika funduszu (art. 139 ust. 3 Ustawy o funduszach).

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie istotnym jest, że Ustawa o funduszach wyraźnie określa wysokość ceny wykupu certyfikatu inwestycyjnego. Zgodnie z art. 139 ust. 4 Ustawy o funduszach, cena wykupu certyfikatu inwestycyjnego jest równa wartości aktywów netto funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny aktywów z dnia wykupu. Również sam sposób ustalenia wartości aktywów netto funduszu oraz ich wyceny determinujący cenę wykupu certyfikatów, został określony ustawowo (odpowiednie przepisy Ustawy o funduszach dotyczące sposobu ustalenia wartości aktywów netto funduszu oraz ich wyceny zostały przywołane w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku) i uszczegółowiony w akcie normatywnym wydanym na podstawie ustawy (w niniejszym przypadku - Rozporządzeniu RFI, wydanym na podstawie UoR).

W konsekwencji, mając na uwadze argumentację przytoczoną w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 niniejszego wniosku, w ocenie Wnioskodawcy, sposób ustalenia ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych Funduszu w celu ich umorzenia, zarówno na poziomie wysokości ceny jak i sposobu ustalenia podstawy przedmiotowej ceny, został ściśle określony w Ustawie o funduszach. Przepisy Ustawy o funduszach ściśle regulują bowiem działalność, transparentność oraz formy nadzoru nad działalnością Funduszu i nie pozwalają w żadnej mierze na dowolność co do ustalenia ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych Funduszu w celu ich umorzenia. Rozporządzenie RFI określa natomiast szczegółowe zasady wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wskazane w pytaniu nr 2 transakcje wykupu certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz w celu ich umorzenia stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 Ustawy CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, realizowane przez Fundusz transakcje drugiej i kolejnych emisji certyfikatów inwestycyjnych na rzecz Uczestników oraz transakcje wykupu posiadanych przez Uczestników certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez Fundusz celem ich umorzenia, stanowią transakcje, w których zarówno cena emisyjna, jak i cena wykupu lub sposób ich określenia wynika z przepisów Ustawy o funduszach, w związku z czym zdarzenia te stanowią transakcje, o których mowa w art. 11b pkt 1 Ustawy CIT.

Uznanie wskazanych transakcji, za transakcje o których mowa w art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, prowadzi natomiast do wniosku, że nie podlegają one przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT. Tym samym, transakcje te nie są objęte:

-obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k Ustawy CIT,

-obowiązkiem przedkładania lokalnej dokumentacji cen transferowych na żądanie organów podatkowych, o którym mowa w art. 11s Ustawy CIT,

-obowiązkiem wykazania ich w przekazywanej do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej informacji o cenach transferowych, o którym mowa w art. 11t Ustawy CIT (formularz TPR-C).

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm. dalej: „updop”, „ustawa CIT”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 updop,

W myśl art. 11k ust. 2 updop,

Art. 11a ust. 1 pkt 4 updop stanowi, że:

Definicja przedstawiona w art. 11a ust. 1 pkt 6 updop wskazuje, że:

W myśl art. 11c updop,

Z obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych ustawodawca powiązał także inne obowiązki dokumentacyjne.

I tak, stosownie do art. 11t ust. 1 updop:

Natomiast, w rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie ma art. 11b pkt 1 updop, z którego wynika, że:

W związku z powyższym, w sytuacji gdy do określenia ceny ww. transakcji kontrolowanych zastosowanie mają przepisy wynikające z innych ustaw, czy też aktów normatywnych do transakcji tych nie stosuje się przepisów Rozdziału 1a dotyczących cen transferowych.

Z kolei, zgodnie z art. 11s ust. 1 updop,

Natomiast zgodnie z art. 11t updop;

W rozpatrywanej sprawie istotne znaczenie mają regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1523 ze zm., dalej: „Ustawa o funduszach”).

Zgodnie art. 3 ust. 1 Ustawy o funduszach,

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy,

Art. 117 Ustawy o funduszach wskazuje, że:

Na podstawie art. 132 ust. 1 Ustawy o funduszach,

W myśl art. 8 ust. 1 i 2 Ustawy o funduszach,

Art. 139 ust. 4 Ustawy o funduszach określa, że:

Podkreślić należy, że w Ustawie o funduszach wprost określono wysokość ceny wykupu certyfikatów inwestycyjnych danego Funduszu inwestycyjnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polskim Funduszem inwestycyjnym zamkniętym, utworzonym i zarządzanym przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. (dalej: TFI).

Jednym z podejmowanych przez Fundusz działań w ramach prowadzonej działalności jest emitowanie certyfikatów inwestycyjnych na rzecz uczestników Funduszu (dalej: Uczestnicy) wymienionych w art. 6 ust. 1 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. 2022, poz. 1523; dalej: Ustawa o funduszach). Pomiędzy Uczestnikami a Funduszem występują powiązania, o których mowa w art. 11a Ustawy CIT. Fundusz, na podstawie art. 117 Ustawy o funduszach prowadzi i planuje przeprowadzać w przyszłości emisję certyfikatów inwestycyjnych. W przypadku emisji certyfikatów inwestycyjnych drugiej i kolejnych serii certyfikatów inwestycyjnych Funduszu wartość emisyjna jednego certyfikatu ustalana jest zgodnie z art. 132 Ustawy o funduszach. Ponadto, stosownie do art. 139 Ustawy o funduszach, Wnioskodawca przeprowadza i planuje przeprowadzać w przyszłości wykupy wcześniej wyemitowanych certyfikatów inwestycyjnych od Uczestników celem ich umorzenia. W przypadku tego typu działań, cena wykupu certyfikatów inwestycyjnych ustalana jest na podstawie art. 139 ust. 4 Ustawy o funduszach.

Wątpliwości Państwa budzi kwestia ustalenia, czy transakcje polegające na kolejnej (drugiej i następnych) emisji certyfikatów inwestycyjnych na rzecz Uczestników oraz transakcje wykupu od Uczestników wyemitowanych certyfikatów inwestycyjnych w celu ich umorzenia nie podlegają i nie będą podlegać przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT, dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 Ustawy CIT.

Przedstawiona organowi do rozstrzygnięcia kwestia sprowadza się do ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie wyjątek przewidziany w art. 11b pkt 1 updop. Przepis ten zwalnia z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a updop w sytuacji, gdy cena będąca przedmiotem transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Z literalnego brzmienia omawianego przepisu wynika, że zwolnienie z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a dotyczy tylko sytuacji, gdy cena wynika z ustawy lub innych aktów normatywnych wydanych na jej podstawie.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą a także piśmiennictwem, przy odkodowaniu normy prawnej wykładnia gramatyczna odgrywa decydującą rolę, gdyż dokonując wykładni przepisów prawa podatkowego należy odnieść się do słów z których przepis interpretowany został sformułowany. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej można zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 398/12).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

Jak już wspomniano w interpretowanym przepisie prawodawca odnosi się do ustawy, czyli aktu normatywnego o charakterze ogólnym i abstrakcyjnym, powszechnie obowiązującym. Uzupełnieniem ustaw są rozporządzenia. Do ich wydania niezbędna jest delegacja ustawowa, która jednoznacznie określa kto może rozporządzenie wydać, jaki jest jego zakres oraz wskazuje wytyczne co do treści rozporządzenia. Użyte w treści omawianego przepisu sformułowanie „wydanych na ich podstawie aktów normatywnych” oznacza, że przepis ten odnosi się (oprócz ustaw – wprost wymienionych w jego treści) także do wydanych na podstawie ustawowej delegacji rozporządzeń. Normą art. 11b pkt 1 updop objęte są zatem te ceny transakcji kontrolowanej, które wynikają z przepisów ustaw i rozporządzeń. Dla takich transakcji Wnioskodawca zwolniony jest z obowiązków wynikających z Rozdziału 1a updop.

Odnosząc powyższe do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując transakcji emisji certyfikatów inwestycyjnych na rzecz Uczestników Funduszu oraz transakcji wykupu wyemitowanych certyfikatów w celu ich umorzenia działa na podstawie przepisów Ustawy o funduszach.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 Ustawa o funduszach nie określa w sposób jednoznaczny ceny emisyjnej certyfikatów inwestycyjnych. Wskazuje jednak na możliwość ustalenia indywidualnej ceny w zapisach statutu danego Funduszu, w którym zgodnie z tym przepisem, Ustawa dopuszcza określenie maksymalnej wysokości różnicy (niższej ceny) między wartością aktywów netto funduszu przypadającą na certyfikat inwestycyjny według wyceny aktywów dokonanej na 7 dni przed rozpoczęciem przyjmowania zapisów na certyfikaty kolejnej emisji a ceną emisyjną certyfikatu kolejnej emisji. Tym samym przepis ten dopuszcza również inną cenę dla takich transakcji, którą może określać statut poszczególnych Funduszy. Stąd, Ustawa o funduszach nie precyzuje ściśle określonej ceny emisyjnej, wyznacza jednak granice jej określenia w statucie Funduszu wskazując na sposób jej ustalania, odwołując się do postanowień ustawowych statutu.

W konsekwencji, w sytuacji gdy statut Funduszu inwestycyjnego zamkniętego nie określa, że cena nabycia kolejnych emisji certyfikatów inwestycyjnych jest niższa od wartości aktywów netto Funduszu przypadającej na dany certyfikat inwestycyjny na wskazany w statucie dzień, to nie można uznać, że sposób określenia tej ceny został ściśle wskazany w Ustawie o funduszach, bowiem Ustawa dopuszcza określenie niższej ceny emisyjnej niż wartość aktywów netto. W takiej sytuacji, statut Funduszu przyjmuje metodę ustalania ceny wskazaną w Ustawie, adaptując wyrażoną tam zasadę, przy czym nie można uznać, że możliwość ustalenia indywidualnej ceny transakcji w zapisach statutu wypełnia dyspozycję przepisu art. 11b pkt 1 updop.

W związku z powyższym, w odniesieniu do ceny transakcji emisji certyfikatów inwestycyjnych stosowane są wytyczne zawarte w statucie danego Funduszu, bowiem  brak jest jednoznacznych, ściśle określonych uregulowań w Ustawie o funduszach, dotyczących sposobu ustalania ceny emisyjnej kolejnych certyfikatów inwestycyjnych. Należy podkreślić, że transakcja w której cena ustalona jest w sposób wynikający ze statutu albo poprzez zastosowanie analogii nie jest objęta normą omawianego przepisu wyłączającego z obowiązku w zakresie cen transferowych.

W odniesieniu do transakcji emisji certyfikatów inwestycyjnych, których cena (sposób jej ustalenia) nie została ściśle określona ustawowo, a wynika/będzie wynikać z zapisów statutu ponieważ brak jest uregulowań wprost ją określających, stwierdzić należy, że transakcje te podlegają/będą podlegać przepisom Rozdziału 1a.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy transakcja polegająca na kolejnych (drugiej i następnych) emisjach certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz na rzecz Uczestników nie podlega/nie będzie podlegać przepisom Rozdziału 1a Ustawy o CIT, dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 tej ustawy, z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny emisji przez Fundusz tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach - jest nieprawidłowe.

Jeżeli natomiast przy ustalaniu ceny transakcji wykupu certyfikatów, nie dochodzi i nie będzie dochodzić do ustalenia warunków odmiennych niż te, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, albowiem ceny za ww. usługi lub sposób ich ustalenia wynikają i będą wynikać z Ustawy o funduszach, to Wnioskodawca nie podlega i nie będzie podlegał przepisom Rozdziału 1a updop.

W takim przypadku, w odniesieniu do transakcji wykupu przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych, przy ustalaniu ceny wykupu Wnioskodawca, w ściśle określony w ustawie sposób, zgodnie z art. 139 ust. 4 Ustawy o funduszach, wykupuje wyemitowane certyfikaty a cena wykupu jest równa wartości aktywów netto Funduszu, przypadającej na certyfikat inwestycyjny, według wyceny tych aktywów z dnia wykupu. Wobec takich zapisów w Ustawie, które jednoznacznie wskazują cenę dla transakcji wykupu certyfikatów należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że sposób ustalenia ceny wykupu został ściśle określony w Ustawie o funduszach, zatem taka transakcja nie będzie podlegać przepisom o cenach transferowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy transakcja polegająca na odkupieniu przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych od Uczestników w celu ich umorzenia nie podlega/nie będzie podlegać przepisom Rozdziału 1a Ustawy CIT, dotyczącym cen transferowych na podstawie art. 11b pkt 1 Ustawy CIT, z uwagi na to, że sposób ustalenia ceny wykupu przez Fundusz tych certyfikatów jest ściśle określony przez przepisy Ustawy o funduszach - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).