Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.118.2023.2.AW

Dotyczy ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem programu motywacyjno-lojalnościowego (na dokumencie rozliczeniowym jaki otrzyma Wnioskodawca tj. fakturze VAT będzie wyszczególniona wyłącznie jedna pozycja zatytułowana „usługa turystyczna”), poniesione przez Wnioskodawcę, będą kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna

stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2023 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem programu motywacyjno-lojalnościowego (na dokumencie rozliczeniowym jaki otrzyma Wnioskodawca tj. fakturze VAT będzie wyszczególniona wyłącznie jedna pozycja zatytułowana „usługa turystyczna”), poniesione przez Wnioskodawcę, będą kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 24 lutego 2023 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP) oraz pismem z 25 kwietnia 2023 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca z siedzibą w I. przy ul. S. (dalej również: „Spółka”), jest spółką prawa handlowego, mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa /PKD 46.32.Z/. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca organizuje różne akcje promocyjno-reklamowe Wnioskodawca zleca produkcję i kupuje towary marki „(...)” od Producentów po czym odsprzedaje je z marżą swoim klientom/hurtowniom.

Spółka ma 18 wspólników, którymi są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą jako JDG (9 podmiotów mających od 0,33% do 11,12% udziału w kapitale zakładowym) oraz spółki tj. sp. z o.o. lub sp. j. (11 podmiotów mających od 2% do 13,48% w kapitale zakładowym). Osoby fizyczne będące Wspólnikami Spółki są też właścicielami hurtowni realizujących obroty towarowe z Wnioskodawcą (w jednym przypadku jest to mąż właścicielki takiej hurtowni). Spółki natomiast to podmioty, które realizują obroty towarowe z Wnioskodawcą. W jednym przypadku podmiot będący udziałowcem Spółki nie realizuje obrotów ze Spółką, ale wspólnikami tego podmiotu są osoby będące wspólnikami w drugim podmiocie, który takie transakcje towarowe realizuje z Wnioskodawcą. Organem nadzorczym Spółki jest Rada Nadzorcza złożona z pięciu członków, będących przedstawicielami Wspólników Spółki oraz jeden syn Wspólnika (os. fizycznej) Spółki (jest on jednocześnie członkiem zarządu w osobie prawnej będącej odrębnym Udziałowcem Wnioskodawcy.

Zgodnie z Umową Spółki, żaden z Wspólników nie posiada minimum 25% kapitału zakładowego. Zgodnie z przepisami Ustawodawcy o cenach transferowych, pomiędzy, Spółką a jej Wspólnikami oraz innymi podmiotami współpracującymi lub zasiadającym w organach nadzorczych nie występują powiązania w świetle definicji „podmiotu powiązanego” określonego w tych przepisach.

Wnioskodawca wskazuje, że zamierza organizować program motywacyjno- lojalnościowy w celu promocji, reklamy swojej marki oferowanych produktów oraz intensyfikacji sprzedaży. Spółka informuje , iż będzie dysponować Regulaminem opublikowanym na stronie internetowej oraz opisem nagrody, które mają udowadniać charakter oraz przebieg programu motywacyjno-lojalnościowego - projekt załączony do niniejszego wniosku Wnioskodawca planuje wprowadzić limit (target) zbiorczy dla wszystkich uczestników programu, a co za tym idzie żaden z podmiotów bez względu na ilość udziałów kapitałowych w Spółce nie będzie uprzywilejowany.

Nagrodą przewidzianą w w/w regulaminie jest zagraniczna wycieczka dla dwóch osób, którą to Spółka planuje sprzedawać zwycięzcom symbolicznie za 1 zł od pojedynczego uczestnictwa w wycieczce, natomiast całkowity koszt wycieczki będzie poniesiony przez Wnioskodawcę (za wyjątkiem w/w symbolicznego „1 zł”).

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 25 kwietnia 2023 r., wskazali Państwo, że do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zamierza zaliczyć wydatki na zorganizowanie wycieczki, (tzn. koszty poniesione na: przelot na miejsce, noclegi, wyżywienie, usługa turystyczna w zakresie zwiedzania i miejsca produkcji lokalnych wędlin długo dojrzewających, prelekcji w zakresie aspektów prawnych dot. struktur własnościowych w prowadzonych działalnościach przez uczestników programu.)

Koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzeniem programu motywacyjno-lojalnościowego są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Koszty te bowiem są kosztami:

1)poniesionymi przez Spółkę

2)kosztami definitywnymi, a więc bezzwrotnymi,

3)pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, poniesione są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

4)nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ideą programu motywacyjno-lojalnościowego jest intensyfikacja (zwiększenie ) sprzedaży, czego konsekwencją jest zwiększenie przychodów z tytułu sprzedaży produktów mięsnych.

Program motywacyjno-lojalnościowy pełni również funkcję budowania stałej współpracy handlowej, czego wynikiem jest utrwalenie, zachowanie i zabezpieczenie sprzedaży produktów mięsnych poprzez motywacje klientów do zakupu produktów marki „ W. (...)”.

Za pomocą programu utrwalona zostanie lojalność klientów oraz upewnienie odbiorców produktów mięsno-wędliniarskich oferowanych przez Wnioskodawcę w informację i wiedzę dot. jakości i konkurencyjności rynkowej produktów, aktualnie sprzedawanych wyrobów, a także wdrażanie nowej oferty produktowej, która uatrakcyjni aktualny asortyment i wzbogaci portfolio produktów nadążając za nowymi trendami w branży mięsno-wędliniarskiej.

Na fakturze VAT-marża będzie pozycja „usługa turystyczna”, a do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca zamierza zaliczyć wydatki wskazane powyżej.

Warunki uczestnictwa będą następujące:

-Program skierowany będzie do klientów Wnioskodawcy, którego organizatorem jest Wnioskodawca.

-Wnioskodawca ustala poziom sprzedaży, w którym wskazuje za jaką kwotę, wszyscy Uczestnicy łącznie muszą zakupić towary z oferty Wnioskodawcy w okresie trwania Programu, aby móc uzyskać indywidualną nagrodę dla każdego z Uczestników z osobna. Nagrodą będzie zagraniczna wycieczka dla dwóch osób reprezentujących Uczestnika.

-Celem programu jest zabezpieczenie źródeł przychodów Wnioskodawcy, poprzez motywacje klientów do utrwalenia, zachowania i zabezpieczenia sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, a także zwiększenie lojalności klientów do kupowanych produktów marki W. (...).

Ustalony regulamin będzie opublikowany na stronie internetowej Spółki.

W Programie mogą uczestniczyć osoby fizyczne/osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wędlin współpracujące z Wniokosdawcą („Uczestnicy”), przy czym Uczestnikami Programu nie mogą być Pracownicy Wniokodawcy, jak również ich małżonkowie, dzieci, rodzice oraz rodzeństwo.

Uczestnictwo w programie będzie dobrowolne i nie będzie wiązało się z jakimkolwiek świadczeniem Uczestnika na rzecz Spółki (za wyjątkiem określonego łącznego targetu zakupowego).

Wycieczkę Wnioskodawca zamierza zorganizować do Hiszpani. Wybór tego kraju wynika z faktu, iż chcielibyśmy jednocześnie poznać specyfikę i trendy w branży mięsno-wędliniarskiej w tym rejonie Europy. W szczególności w zakresie wędlin dojrzewających zdobywających coraz większe uznanie na rynku polskim.

Wycieczkę organizuje firma zewnętrzna i potrwa ok. 7 dni.

Organizacja takiego programu motywacyjno-lojalnościowego ma za zadanie zmotywowanie uczestników programu do zrealizowania określonego celu sprzedażowego (targetu), poprzez oferowanie nagrody w postaci zagranicznej wycieczki, co z kolei skutkować będzie wzrostem przychodów Spółki ze sprzedaży oferowanych towarów marki W. (...), a tym samym przyczyni się do większej rozpoznawalności i reklamy oferowanych towarów. Motywacja klientów poprzez w/w nagrodę przyczyni się do zwiększenia ilości sprzedawanych produktów oraz zabezpieczenia źródeł przychodów Wniokskodawcy.

Uczestnicy programu motywacyjno-lojalnościowego (osoby reprezentujące działalności w zakresie sprzedaży hurtowej mięsa i wędlin) poszerzą swoją ofertę produktową i sprzedażową asortymentów z marki W. (...), a tym samym poszerzą swoją znajomość dot. produktów z oferty Wnioskodawcy. Wpłynie to jednocześnie na zbudowanie większej lojalności i rozpoznawalności do marki W. (...), co z kolei wpłynie na zabezpieczenie źródeł przychodów zarówno Wnioskodawcy jak i hurtowni współpracujących (odbiorców Wnioskodawcy). Poznanie specyfiki produkcji i walorów wędlin dojrzewających oraz prelekcji w zakresie aspektów prawnych przyczyni się do edukacji Uczestników wycieczki, a tym samym poszerzenia wiedzy co do ich przyszłej działalności, a tym samym zabezpieczenie źródeł przychodów Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem programu motywacyjno-lojalnościowego (na dokumencie rozliczeniowym jaki otrzyma Wnioskodawca tj. fakturze VAT będzie wyszczególniona wyłącznie jedna pozycja zatytułowana „usługa turystyczna”), poniesione przez Wnioskodawcę, będą kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki wydatki poniesione na organizację programu i przyznanie nagrody dla uczestników programu, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Programy takie mają za zadanie motywowanie uczestników programu do zrealizowania określonego celu sprzedażowego (targetu), poprzez oferowanie nagrody w postaci zagranicznej wycieczki, co z kolei skutkować będzie wzrostem przychodów Spółki ze sprzedaży oferowanych towarów, do których zakupu zachęcać będzie stworzony program motywacyjno-lojalnościowy.

Działania motywacyjne pełnią również funkcję budowania stałej współpracy handlowej i zachęcenia do kontynuowania współpracy między Spółką a kontrahentami, którzy decydują co i od kogo ostatecznie jest zamawiane/nabywane. Program motywacyjno-lojalnościowy stanowi dodatkową motywację do pozostania z Wnioskodawcą w stałych, dobrych relacjach handlowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. - w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

W zakresie tak rozumianego pojęcia „reprezentacji” nie mieszczą się wskazane w wniosku wydatki związane z zorganizowaniem i przeprowadzeniem programu motywacyjno-lojalnościowego dla kontrahentów Spółki w postaci zagranicznej wycieczki.

Programy motywacyjne mają za zadanie motywowanie odbiorców programu (np. sprzedawców, pośredników) do zrealizowania założonego celu (np. wzrost sprzedaży danego produktu, usługi), poprzez oferowanie im w zamian pożądanych korzyści.

Podstawowym celem programu motywacyjno-lojalnościowego jest osiągnięcie określonych korzyści finansowych przez organizatora programu lub podmiot zlecający jego organizację a także zwiększenie motywacji, lojalności i wydajności uczestników programu poprzez, nagrodzenie najlepszych (zapłata za wymierne efekty a nie za starania).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem programu motywacyjno-lojalnościowego, poniesione przez Wnioskodawcę, będą kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, że koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzeniem programu motywacyjno-lojalnościowego w postaci wydatków: na przelot na miejsce,noclegi, wyżywienie, usługa turystyczna w zakresie zwiedzania i miejsca produkcji lokalnych wędlin długo dojrzewających, prelekcji w zakresie aspektów prawnych dotyczących struktur własnościowych w prowadzonych działalnościach przez uczestników programu, są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ideą wskazanego we wniosku programu motywacyjno-lojalnościowego jest intensyfikacja (zwiększenie ) sprzedaży, czego konsekwencją jest zwiększenie przychodów z tytułu sprzedaży produktów mięsnych. Program motywacyjno-lojalnościowy pełni również funkcję budowania stałej współpracy handlowej, czego wynikiem jest utrwalenie, zachowanie i zabezpieczenie sprzedaży produktów mięsnych poprzez motywacje klientów do zakupu produktów marki Wnioskodawcy. Organizacja takiego programu motywacyjno-lojalnościowego ma za zadanie zmotywowanie uczestników programu do zrealizowania określonego celu sprzedażowego (targetu), poprzez oferowanie nagrody w postaci zagranicznej wycieczki, co z kolei skutkować będzie wzrostem przychodów Spółki ze sprzedaży oferowanych towarów, a tym samym przyczyni się do większej rozpoznawalności i reklamy oferowanych towarów. Za pomocą programu utrwalona zostanie lojalność klientów oraz upewnienie odbiorców produktów mięsno-wędliniarskich oferowanych przez Wnioskodawcę w informację i wiedzę dot. jakości i konkurencyjności rynkowej produktów, aktualnie sprzedawanych wyrobów, a także wdrażanie nowej oferty produktowej, która uatrakcyjni aktualny asortyment i wzbogaci portfolio produktów nadążając za nowymi trendami w branży mięsno-wędliniarskiej.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe uregulowania i przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki poniesione w związku z zorganizowaniem i przeprowadzaniem programu motywacyjno-lojalnościowego w postaci organizacji wycieczki zagranicznej dla kontrahentów współpracujących ze Spółką, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, albowiem jak wynika z opisu wniosku celem ponoszenia tych wydatków jest zwiększenie sprzedaży produktów oferowanych przez Wnioskodawcy w ramach prowadzanej przez niego działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko, że wydatki poniesione na organizację programu i przyznanie nagrody dla uczestników programu, stanowią koszty uzyskania przychodów, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00