Interpretacja indywidualna z dnia 10 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.140.2023.1.ASK

Czy dopłaty zwrotne wniesione przez Wspólnika do Spółki Komandytowej będą stanowić przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu po stronie Spółki Komandytowej?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 2 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy dopłaty zwrotne wniesione przez Wspólnika do Spółki będą stanowić przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu po stronie Spółki.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A.Spółka Komandytowa

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

G.T.

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. k. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką osobową na gruncie prawa handlowego, tj. spółką nieposiadającą osobowości prawnej. Jednym ze Wspólników Spółki jest Pan G.T. występujący w roli komandytariusza (dalej, jako Wspólnik). Spółka posiada siedzibę na terenie Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Rozważana jest możliwość podjęcia uchwały dotyczącej wniesienia dopłat zwrotnych w celu dokapitalizowania Spółki. W ramach umowy Spółki możliwość wniesienia dopłat uregulowano w następujący sposób:

„Zgodną uchwałą Wspólnicy mogą zobowiązać się do wniesienia dopłat zwrotnych, jeśli okaże się to niezbędne dla właściwego funkcjonowania spółki. Wysokość i termin wniesienia dopłat zostanie oznaczony w uchwale. Zwrot dopłat następuje na podstawie uchwały Wspólników.”

Planowane dopłaty nie powiększą dotychczasowych udziałów Wspólnika w kapitale zakładowym. Dopłaty planowane przez Wspólnika mają na celu tymczasowe dokapitalizowanie Spółki poprzez zasilenie finansowe Spółki o charakterze zwrotnym. Planowane dopłaty wniesione przez Wspólnika będą nieoprocentowane. Wniesione dopłaty nie będą stanowić nowego wkładu do Spółki oraz nie będą miały wpływu na udział Wspólnika w Spółce, a także na jego prawa i uprawnienia do udziału w zysku/stracie lub udziału w majątku likwidacyjnym Spółki lub liczby głosów itp.

Docelowo dopłaty mają zostać wniesione wyłącznie przez Wspólnika Pana G.T., jak również docelowo dopłaty będą zwrócone Wspólnikowi, który dopłaty wniósł w tej samej kwocie oraz formie (pieniężnej), w jakiej dopłaty zostały wniesione.

Możliwa jest sytuacja, że dopłaty będą wnoszone w przyszłości kilkukrotnie.

Pytania

1)Czy dopłaty wniesione przez Wspólnika do Spółki będą stanowić przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu po stronie Spółki?

2)Czy po stronie Wspólnika, który wniósł dopłaty powstanie przychód podatkowy w związku z otrzymaniem zwrotu dopłaty wniesionej uprzednio do Spółki?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy dopłaty wniesione przez Wspólnika do Spółki nie będą stanowić dla Spółki przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o CIT) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Wobec powyższego, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, należy zauważyć, że przychodem są przysporzenia majątkowe o charakterze definitywnym, pewnym oraz ostatecznym, co oznacza, że w sposób ostateczny faktycznie powiększają one aktywa podatnika i dają mu swobodę w dysponowaniu określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi. Przysporzenie majątkowe powstaje po stronie podatnika zarówno w wyniku przyrostu aktywów, ale również gdy nastąpi trwałe zmniejszenie jego zobowiązań (pasywów).

W art. 12 ust. 4 ustawy o CIT ujęto przysporzenia majątkowe, które po stronie podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych. Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, kwot i wartości stanowiących nadwyżkę ponad wartość nominalną udziałów (akcji), otrzymanych przy ich wydaniu i przekazanych na kapitał zapasowy, oraz w spółdzielniach i ich związkach - wartości wpisowego, przeznaczonych na fundusz zasobowy.

Na podstawie powyżej powołanego przepisu do przychodów (po stronie Spółki, Wnioskodawcy) nie zalicza się dopłat wnoszonych do spółki, jeżeli ich wniesienie następuje w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, co oznacza że dopłaty są neutralne podatkowo wyłącznie wówczas, gdy są wniesione zgodnie z odrębnymi przepisami.

Należy podkreślić, że ww. przepis odnosi się do dopłat wnoszonych do spółki, przy czym na gruncie art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o CIT ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to również spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a tzn. spółki komandytowe i komandytowo-akcyjne oraz spółki jawne (przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 1 ust. 3 pkt 1a ustawy o CIT) mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym powoływany przepis ma także zastosowanie do spółek komandytowych.

Ustawa o CIT nie reguluje, czym są „odrębne przepisy”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy, odrębnymi przepisami, w kontekście spółek kapitałowych, są z pewnością przepisy Kodeksu Spółek Handlowych regulujące prawo funkcjonowania spółek.

Przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie regulują natomiast wprost kwestii wnoszenia dopłat do spółek osobowych, co planowo będzie mieć miejsce w opisywanym zdarzeniu przyszłym. Jednak zgodnie z art. 2 KSH w sprawach określonych w art. 1 §1 nieuregulowanych w ustawie tj. dotyczących tworzenia, organizacji, funkcjonowania, rozwiązywania, łączenia, podziału i przekształcenia spółek handlowych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Jeżeli wymaga tego właściwość (natura) stosunku prawnego spółki handlowej, przepisy Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio.

Odwołując się do art. 353(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej również jako KC) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Na gruncie powyżej powołanych przepisów w ocenie Wnioskodawcy możliwe jest wniesienie dopłat do kapitału do spółki osobowej na gruncie zasady swobody umów wynikającej z Kodeksu Cywilnego. Tym samym dopłaty wnoszone do spółki osobowej nie muszą spełniać warunków określonych w art. 177-179 KSH dotyczących dopłat do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wskazane przepisy mogą stanowić jedynie przykład zbioru norm z których spółka oraz jej wspólnicy mogą skorzystać w ustalaniu stosunku prawnego powstałego w związku z wniesieniem dopłat do spółki komandytowej.

Możliwość wnoszenia dopłat do spółek osobowych była także przedmiotem oceny sądów administracyjnych w wydawanych wyrokach, w których zaprezentowano następujące stanowisko m.in.:

‒w wyroku WSA w Szczecinie I SA/Sz 483/15 z dnia 2 lipca 2015 r. wskazano - przytoczone poglądy doktryny dotyczące uregulowanych w k.s.h. dopłat w spółce z o.o. wskazują więc jednoznacznie, że uregulowania te nie mogą być odnoszone bezpośrednio do dopłat w spółkach osobowych (wskazanych w u.p.c.c.). Nie powinna jednak budzić wątpliwości możliwość wprowadzenia takich dopłat w spółce osobowej (w tym komandytowej) – co podkreśla też Skarżąca, powołując się na zasadę swobody umów. Jeżeli zatem wspólnicy spółki osobowej wprowadzą (w umowie spółki albo w późniejszej uchwale, podjętej za zgodą wspólnika (wspólników), którego (których) ma to dotyczyć) obowiązek wnoszenia dopłat (wniesienia dopłaty), to nie odnoszą się do takich dopłat ww. wymogi prawne dotyczące dopłat w spółce z o.o. Nie obowiązuje więc wskazany wyżej bezwzględny wymóg uregulowania dopłat w umowie spółki, czy wymóg jednomyślności w razie późniejszego wprowadzenia do umowy spółki takiej instytucji. Nie dotyczy więc takich dopłat także bezwzględny wymóg równomiernego (stosunkowego) nakładania dopłat na wspólników w odniesieniu do posiadanych udziałów. Te dwie ostatnie uwagi dotyczą w szczególności spółek komandytowych i komandytowo-akcyjnych. Te bowiem spółki osobowe ze swej istoty muszą składać się z dwóch rodzajów wspólników: komplementariuszy i komandytariuszy (akcjonariuszy). Uregulowana w k.s.h. prawna sytuacja tych rodzajów wspólników jest więc różna, dodatkowe różnice mogą też wynikać z umów tych spółek lub uchwał wspólników (o ile bezwzględnie obowiązujące przepisy k.s.h. tego nie zabraniają).

‒podobnie w wyroku WSA w Warszawie III SA/Wa 2476/16 z dn. 29.08.2018 r. sąd zaprezentował korzystne stanowisko: Sąd rozpoznający sprawę wskazuje, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażony został pogląd o możliwości wniesienia dopłat do spółki osobowej (por. wyroki z 2 lipca 2015 r., I SA/Sz 483/15, 12 listopada 2015 r., I SA/Wr 1606/15 i z 8 grudnia 2015 r. I SA/Wr 1607/15). W wyrokach tych wyrażono pogląd, że uwzględniając istotę prawną dopłat uregulowanych w art. 177 k.s.h. - które mogą być wnoszone w związku z czasowymi trudnościami finansowymi spółki, potrzebą jej dokapitalizowania, koniecznością poniesienia dodatkowych nakładów i mogą być wykorzystane przez spółkę w każdym celu związanym z jej działalnością uzasadnionym potrzebami spółki, w tym na sfinansowanie bieżących potrzeb, określonych nakładów, czy też pokrycia strat, na uzupełnienie majątku spółki, a także, że zwiększają one środki własne spółki nie powiększając udziałów wspólników – uznać można, że na gruncie przepisu art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy, za dopłatę uznać należy czynności dokonane przez wspólników spółki komandytowej polegająca na zasileniu finansowym spółki o charakterze zwrotnym, które nie jest ani pożyczką, ani wniesieniem lub podwyższeniem wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego. Skutkiem działań wspólników jest bowiem dokapitalizowanie spółki przez przekazanie spółce do dyspozycji dodatkowych środków pieniężnych.

Mimo, że powołane wyroki odnoszą się do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to w ocenie Wnioskodawcy poglądy wyrażone przez sądy administracyjne znajdują również zastosowanie do możliwości uznania czynności dokonanych przez wspólników spółki komandytowej za dopłaty także na gruncie innych przepisów, w tym na gruncie ustawy o CIT.

Dopłaty planowane przez Wspólnika mają na celu tymczasowe dokapitalizowanie Spółki poprzez zasilenie finansowe Spółki o charakterze zwrotnym, planowo dopłaty mają zostać wniesione przez jednego ze Wspólników, zatem w ocenie Wnioskodawcy opisane zdarzenie przyszłe spełnia przesłanki art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT i może zostać objęte wyłączeniem z przychodów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady tworzenia, organizacji, funkcjonowania i likwidacji spółek regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1467 ze zm., dalej „KSH”).

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 KSH,

W myśl art. 8 § 1 i 2 KSH,

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT,

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”. „Świadczenie” jest pojęciem prawa cywilnego, przez które należy rozumieć zachowanie się dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela. Może ono polegać na zachowaniu się czynnym, tj. działaniu lub na zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymaniu się od podjęcia jakiegoś działania (zob. W. Czachórski – „Zobowiązania”, PWN Warszawa 1994, s. 34 i n.).

Zgodne z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.),

W doktrynie prawa podatkowego i w orzecznictwie przyjmuje się, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenie w ww. znaczeniu cywilistycznym, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy (por. wyrok NSA z 10 maja 2006 r. sygn. akt II FSK 313/06).

Przychodem jest, co do zasady, każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT,

Przepisy KSH zawierają regulację prawną instytucji dopłat jedynie w odniesieniu do spółek kapitałowych (art. 177 ksh). Analogiczna regulacja do tej z art. 177 KSH nie została przewidziana w przepisach regulujących funkcjonowanie spółki komandytowej. Należy zatem uznać, że z cywilnoprawnego i podatkowego punktu widzenia wnoszone przez wspólników spółki komandytowej „dopłaty” mogą być uznane jako świadczenia o charakterze pożyczkowym. W przypadku dopłat zwrotnych mogą być one traktowane jako uregulowana w art. 720 - 724 Kodeksu cywilnego pożyczka.

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego,

Warto zaznaczyć, że przepisy Kodeksu cywilnego nie określają obowiązku ustalenia wynagrodzenia za otrzymanie pożyczki. Pożyczka może być więc nieoprocentowana. W takiej jednak sytuacji dochodzi do osiągnięcia korzyści majątkowej przez Spółkę Osobową. Nie musi bowiem ona ponosić kosztów związanych z korzystaniem z cudzego kapitału. Czasowe korzystanie z obcego kapitału nieodpłatnie jest korzyścią pożyczkobiorcy, ponieważ znajduje się on w pozycji uprzywilejowanej w stosunku do podmiotu, który korzysta z kapitału, płacąc oprocentowanie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo spółką osobową na gruncie prawa handlowego, tj. spółką nieposiadającą osobowości prawnej. Jednym z Państwa Wspólników jest Pan G.T. występujący w roli komandytariusza. Spółka posiada siedzibę na terenie Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Rozważają Państwo możliwość podjęcia uchwały dotyczącej wniesienia dopłat zwrotnych w celu dokapitalizowania Spółki. W ramach umowy Spółki możliwość wniesienia dopłat uregulowano w następujący sposób: „Zgodną uchwałą Wspólnicy mogą zobowiązać się do wniesienia dopłat zwrotnych, jeśli okaże się to niezbędne dla właściwego funkcjonowania spółki. Wysokość i termin wniesienia dopłat zostanie oznaczony w uchwale. Zwrot dopłat następuje na podstawie uchwały Wspólników.” Planowane dopłaty nie powiększą dotychczasowych udziałów Wspólnika w kapitale zakładowym. Dopłaty planowane przez Wspólnika mają na celu tymczasowe dokapitalizowanie Spółki poprzez zasilenie finansowe Spółki o charakterze zwrotnym. Planowane dopłaty wniesione przez Wspólnika będą nieoprocentowane. Wniesione dopłaty nie będą stanowić nowego wkładu do Spółki oraz nie będą miały wpływu na udział Wspólnika w Spółce, a także na jego prawa i uprawnienia do udziału w zysku/stracie lub udziału w majątku likwidacyjnym Spółki lub liczby głosów itp. Docelowo dopłaty mają zostać wniesione wyłącznie przez Wspólnika Pana G.T., jak również docelowo dopłaty będą zwrócone Wspólnikowi, który dopłaty wniósł w tej samej kwocie oraz formie (pieniężnej), w jakiej dopłaty zostały wniesione. Możliwa jest sytuacja, że dopłaty będą wnoszone w przyszłości kilkukrotnie.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy dopłaty wniesione przez Wspólnika do Państwa Spółki będą stanowić przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu po Państwa stronie.

Odnosząc się do treści wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy przede wszystkim zauważyć, że w przypadku dopłat do Spółki komandytowej dokonanych przez jej wspólnika, które będą miały charakter zwrotny należy je traktować jak pożyczkę. Pożyczka ta zostanie dokonana pomiędzy odrębnymi podmiotami, tj. wspólnikiem Spółki komandytowej oraz Spółką komandytową, która uzyska możliwość nieodpłatnego korzystania z cudzego kapitału.

Zaciągnięcie przez spółkę osobową nieoprocentowanej pożyczki umożliwia nieodpłatne korzystanie z cudzego kapitału, i stanowi nieodpłatne świadczenie będące przychodem spółki.

Dodatkowo należy zauważyć, że udzielenie przez wspólnika pożyczki spółce osobowej nie stanowi w żaden sposób realizacji zobowiązań wspólnika wobec spółki, w której posiada on udziały i nie wynika z jakichkolwiek obowiązków udziałowych nałożonych na wspólnika prawem spółek handlowych. Dlatego też nieodpłatnie udzielona spółce osobowej pożyczka nie może być rozpatrywana również w tym aspekcie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przypadku wniesienia do Spółki komandytowej dopłat przez wspólnika tej Spółki, które będą miały charakter zwrotny, należy je traktować jak udzielenie nieoprocentowanej pożyczki na rzecz Spółki komandytowej przez wspólnika. Korzyść uzyskana z tego nieodpłatnego świadczenia stanowić będzie dla Spółki komandytowej przychód, w związku z tym Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w związku z udzieleniem przez wspólnika dopłat zwrotnych powstanie po Państwa stronie na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych wyroków sądowych, wskazać należy, że dotyczą one podatku od czynności cywilnoprawnych i nie rozstrzygają kwestii powstania przychodu w związku z wniesionymi dopłatami zwrotnymi do spółki osobowej przez wspólników. Wyroki sądowe dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego, nie negując jednak orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).