Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.282.2023.2.MJ

Dotyczy możliwości rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca niepełnoletnie dziecko.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 28 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca niepełnoletnie dziecko.

Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2023 r. (data wpływu 28 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Jest Pan ojcem niespełna 8 letniego syna T. S. Jest Pan osobą samotną, zameldowaną wraz z synem na ulicy (…), (…). Od roku 2019 po rozwodzie jest Pan osobą samotną, nie przebywa Pan w konkubinacie lub innym związku. W mieszkaniu zamieszkuje Pan tylko z synem, który uczęszcza do szkoły obok. Po rozwodzie bardziej niż aktywnie jest Pan odpowiedzialny za wychowanie syna. od 2020 r. dbając o jak najlepszą opiekę dla syna i przejście tej sytuacji, syn uczęszcza na zajęcia z psychologiem, gdzie w 100% przypadków jedzie tam z Panem (jednostka (…)). Dodatkowo, od prawie 2 lat w każdy wtorek, jeździ Pan z synem na zajęcia sensoterapeutyczne. Dbając o prawidłowy rozwój syna w każdy wtorek i czwartek uczęszcza na zajęcia karate w szkole (…) w (…) w celu zapewnienia jak najlepszej opieki i rozwoju.

Według wyroku sądu z dnia 17 września 2019 r. sygn. akt (…) władza została powierzona obojgu rodzicom. Sąd ustalił kontakty w każdy wtorek oraz inny wybrany dzień tygodnia do 19:30 oraz co drugi weekend od piątku do niedzieli wieczór. Aktualnie, bazując na potrzebach syna, ta opieka jest na znacznie większą skalę. Syn we wskazane dni plus dodatkowe według potrzeb przebywa z Panem i wychowuje go Pan samotnie. W większość dni w tygodniu zawozi i odbiera Pan syna ze szkoły będąc w ciągłym kontakcie i rozmowie z synem oraz wychowawczynią klasy, uczestniczy Pan we wszystkich zebraniach w dużej większości sam. W okresie wakacyjnym i w ferie organizuje Pan wyjazdy na półkolonie oraz wyjazdy wakacyjne (pokrywając ich koszty) w celu zapewnienia prawidłowego rozwoju dziecka oraz podtrzymania więzi Syn - Ojciec. Jest Pan świadomie odpowiedzialny za zapewnienie bytu finansowego syna: płaci Pan alimenty w wysokości 1000 zł, dodatkowo ponosi Pan 50% wszystkich pozostałych kosztów – opłaca Pan udział w zajęciach terapeutycznych, jak i dodatkowych, zapewnia Pan synowi odzież, obuwie jak i rożnego rodzaju atrakcje.

Nie pobiera Pan żadnych świadczeń z tytułu 500+ ani innych zapomóg, tym samym praktycznie całe obciążenie finansowe spada na Pana, dodatkowo przyszłościowe zabezpieczenie stabilności finansowej, szkoleniowej czy edukacyjnej. Jest Pan w pełni odpowiedzialny i skupia się Pan na zaspokajaniu potrzeb syna dotyczących miłości, bezpieczeństwa, aktywności, samorealizacji. Pomimo ciężkiej sytuacji finansowej po rozwodzie, w celu zapewnienia podstawowej potrzeby bezpieczeństwa dziecka, wziął Pan kredyt na spłatę zobowiązań mamy syna, aby pozostać w mieszkaniu wcześniej wspólnie zamieszkiwanym, aby budować stabilizację i bezpieczeństwo w otoczeniu T. Poświęca Pan wychowaniu syna maksymalnie dużą ilość czasu w dni "wyznaczone" jak i poza nimi. Syn w domu ma swoje obowiązki, je posiłki dobrze zbilansowane, opiekuje się zwierzęciem domowym, odrabiacie wspólnie lekcje oraz uczycie się czytać, czy trenujecie inne niezbędne umiejętności w życiu. W razie potrzeb jeździ Pan z synem do lekarza oraz zakupuje Pan wszystkie potrzebne leki.

W czasie, kiedy syn jest z Panem zajmuje się Pan nim samodzielnie bez niczyjej pomocy. Jesteście silnie związani z synem emocjonalnie, co sprzyja właściwemu kształtowaniu poczucia własności, przynależności oraz postaw w życiu. Czy to w przedszkolu, czy w szkole posiada Pan numery tel. do rodziców kolegów i organizuje Pan wspólne spotkania pozalekcyjne w celu budowania przyjaźni i otwartości. W związku z tym, że definicja „opieki nad dzieckiem” oraz „wychowania dziecka” zawierają w sobie wszelkie działania mające na celu dbanie o prawidłowy, harmonijny rozwój dziecka zarówno fizyczny, emocjonalny jak i społeczny, nie wychowuje Pan syna wspólnie, a oddzielnie, w innym miejscu i czasie, bez udziału innych osób. Odpowiedzialny jest Pan również za wzbudzanie aktywności poznawczej oraz zaspokojenie wszelkich jego potrzeb, co przygotuje dziecko i pozwoli na samodzielne podejmowanie decyzji zarówno w przyszłym życiu rodzinnym, społecznym jak i zawodowym. Uważa Pan, że jest ojcem samotnie wychowującym dziecko. Uważa Pan, że obiektywnie aktualnie spędza Pan z synem i jest Pan odpowiedzialny za dużo ponad "połowę" czasu, a wcześniej jeszcze więcej (sytuacja związana z potrzebą w latach ubiegłych) bazując na powyższym oraz innych interpretacjach, np.: interpretacja z 24 sierpnia 2022 r. o sygnaturze 0113-KDIPT2-2.4011.375.2018.10.MK oraz wyrokach sądów, np. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1099/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1513/19. Przeciwieństwem pojęcia „samotnego wychowywania dziecka” jest pojęcie „wspólnego wychowywania dziecka”. Z treści wniosku wynika, że rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem „wspólnie” (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców opiekuje się dzieckiem i zaspokaja jego życiowe potrzeby, tworząc im dom i warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Sąd przyjął zatem, że proces wychowywania dziecka realizowany jest przez każdego z rodziców „samotnie”. Rodzic ten działa bez wsparcia drugiej osoby i samodzielnie dokonuje czynności związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka, jednocześnie samodzielnie ponosząc przez część roku podatkowego koszty utrzymania dziecka, nie korzysta on z prawa do łącznego rozliczenia podatku dochodowego z drugim małżonkiem, co miałoby miejsce w sytuacji dalszego istnienia związku małżeńskiego. O wspólnym wychowaniu dziecka nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom. Pojęcia te nie są tożsame, a pojęcie samotnego wychowania dziecka winno być bowiem rozpatrywane głównie w kontekście samodzielnego pokrywania przez podatnika kosztów związanych z wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zastosowana przez ustawodawcę preferencja ma bowiem niewątpliwie kontekst finansowy. Zapytanie W każdym aspekcie interpretacyjnym definicji spełnia Pan rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego samotnie syna.

Dodatkowo mając na uwadze powyższe mama syna nie będzie korzystać z rozliczenia podatku jako rodzic samotnie wychowujący, co można potwierdzić stosownym oświadczeniem, jak i również wszystkie z powyższych informacji.

Uzupełnienie

Data urodzenia Pana syna to (…) 2015 r. Pana syn uczył się i będzie uczył się dalej w szkole (szkoła podstawowa). Syn nie osiągnął dochodów w okresie będącym przedmiotem zapytania. Pana syn nie otrzymał dodatku pielęgnacyjnego oraz renty socjalnej. W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pana, bądź w stosunku do Pana syna, nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń oraz czy podlega Pan lub Pana syn opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Uzyskiwał Pan oraz będzie Pan uzyskiwał dochody z umowy o pracę na zasadach ogólnych. Wyrok dotyczący rozwodu zapadł 17 września 2019 r. – uprawomocnił się po 7 dniach, tj. 24 września 2019 r. W okresie podatkowym, którego dotyczy wniosek posiadał Pan status osoby samotnie wychowującej dziecko oraz nadal Pan posiada. Wniosek dotyczy również zdarzeń przyszłych.

Pytanie

Czy może Pan korzystać z preferencyjnego sposobu rozliczenia podatku dochodowego wraz z dzieckiem jako rodzic samotnie wychowujący dziecko zgodnie z art. 6 ust. 4c i 4d w roku podatkowym 2022 oraz kolejnych latach?

Pana stanowisko w sprawie

Zważywszy na to, że: - jest Pan osobą samotnie wychowującą dziecko, - jest Pan ojcem małoletniego dziecka, - wychowuje Pan i opiekuje się Pan małoletnim dzieckiem, - nie mają do syna zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania zapisom art. 30c ustawy, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, - matka dziecka nie korzysta z preferencyjnego opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci, - wyroki sądu i interpretacje podane w opisie faktycznym potwierdzające stanowisko. Zatem na podstawie przedstawionego wniosku oraz obowiązujących przepisów i definicji dla osoby samotnie wychowującej stwierdza Pan, że posiada Pan wraz z synem prawo do preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego wraz z dzieckiem jako rodzic samotnie wychowujący dziecko zgodnie z art. 6 ust. 4c i 4d. Jest Pan osobą samotnie wychowującą dziecko. Jeżeli przepisy podatkowe oraz Pana sytuacja nie ulegną zmianie uważa Pan, że w kolejnych latach również będzie przysługiwało Panu prawo preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego wraz z dzieckiem jako rodzic samotnie wychowujący dziecko zgodnie z art. 6 ust. 4c i 4d.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

-posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko);

-wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka);

- nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;

-nieuzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

Przepis art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym lub w separacji jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Warunkiem obliczenia podatku, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zatem posiadanie określonego stanu cywilnego oraz samotne wychowywanie dziecka. Te dwa warunki muszą być spełnione łącznie, co potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym - w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego do końca 2010 r. - "wykształcił się jednolity pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub w stosunku do której orzeczono separację, albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), ale musi również faktycznie samotnie wychowywać dziecko".

Przepis art. 6 ust. 4c ww. ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik lub osoba będąca w separacji), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych (por. wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10). Warunek „samotnego wychowywania dzieci” wynika wprost z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie dookreślił jednak, jak należy definiować pojęcie „samotnego wychowywania”.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”.

Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału drugiego rodzica.

Natomiast, zaangażowanie w proces wychowawczy dziecka każdego z rodziców oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.

W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielne i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.

Wskazać także należy, że w rodzinach pełnych również rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez jakiegokolwiek udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997 Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego - faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dzieci.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1.jest Pan rozwodnikiem,

2.na mocy wyroku władza rodzicielska powierzona została obojgu rodzicom,

3.Sąd ustalił kontakty w każdy wtorek oraz inny wybrany dzień tygodnia do 19:30 oraz co drugi weekend od piątku do niedzieli wieczór. Aktualnie, bazując na potrzebach syna, ta opieka jest na znacznie większą skalę.

Z powyższego wynika, że zarówno Pan, jako ojciec, jak i matka dziecka, współuczestniczycie w wychowaniu syna, pomimo że nie zamieszkujecie ze sobą.

W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dzieci w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, w tak zorganizowanym trybie naprzemiennego wykonywania władzy rodzicielskiej, zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy opiekuje się dzieckiem, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas gdy dziecko przebywa z Panem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie spełnia Pan warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie może Pan zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko.

W konsekwencji nie będzie przysługiwało Panu prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie jako osobie samotnie wychowującej dziecko za rok 2022. Uprawnienie do omawianego preferencyjnego rozliczania się nie będzie Panu przysługiwać także za lata kolejne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że niewątpliwie interpretacje przepisów prawa oraz wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi interpretacjami indywidualnymi oraz rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).