Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.312.2023.1.MBN

Przyszłe wydatki poniesione przez Panią na poczet prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie konia, tj. na utrzymanie i wyżywienie konia, będą dla Pani stanowić koszty uzyskania przychodów po tym, jak rozszerzy Pani działalność w tym zakresie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 19 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 19 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wyżywieniem i utrzymaniem konia. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamierza Pani rozszerzyć działalność, wprowadzając usługę, która polega na wypożyczaniu konia (żywego, zwierzęcia) do sesji zdjęciowych − ślubnych, komunijnych, urodzinowych i innych okolicznościowych.

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i jest płatnikiem VAT.

Wprowadzenie usługi zostało poprzedzone badaniem rynku i zapotrzebowania. W tym celu nawiązała Pani kontakt z profesjonalnymi fotografami i zaprojektowała promocję oraz reklamę zwierzęcia i usługi w internecie (...).

Koń na stałe zamieszkuje w stajni pensjonatowej. Otoczenie nadaje się do sesji zdjęciowych (stary, murowany budynek zabytkowej stajni, dużo zielonych terenów).

Chce Pani zaliczyć koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów i zabezpieczenia wspomnianego wyżej źródła przychodów jako koszty uzyskania przychodu − w tym wypadku byłby to koszt utrzymania konia w stajni (właściciel stajni wystawia faktury VAT) oraz koszt paszy dla konia (dostawca również wystawia faktury). Koszty pozostają w bezpośrednim związku ze źródłem przychodu − koń jest Pani własnością. Utrzymuje go Pani w tym konkretnym miejscu po to, by móc go udostępniać do sesji fotograficznych. Zwierzę jest utrzymywane w stajni na terenie Polski.

Koszty są udokumentowane i niewymienione na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu (art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych).

Pytanie

Czy może Pani zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu wydatki związane z utrzymaniem konia w stajni oraz z wyżywieniem konia (pasza)?

Pani stanowisko w sprawie

Przedsiębiorca ma możliwość zaliczenia kosztu utrzymania konia w stajni pensjonatowej oraz paszy dla tegoż konia jako koszt uzyskania przychodu. Utrzymanie zwierzęcia jest niezbędne do osiągnięcia przychodów z tytułu udostępniania konia do sesji zdjęciowych oraz do zabezpieczenia źródła przychodów. Bez konia taka usługa nie byłaby możliwa. Dodatkowo, koń jest specjalnie utrzymywany w stajni, w której jest możliwość i warunki do organizacji sesji fotograficznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy – oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym – możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 omawianej ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazuję również, że sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Z opisu sprawy wynika, że zamierza Pani rozszerzyć działalność gospodarczą o usługę, która polega na wypożyczaniu konia (żywego, zwierzęcia) do sesji zdjęciowych − ślubnych, komunijnych, urodzinowych i innych okolicznościowych. Koń jest Pani własnością. Utrzymuje go Pani w stajni pensjonatowej na terenie Polski. Otoczenie nadaje się do sesji zdjęciowych (stary, murowany budynek zabytkowej stajni, dużo zielonych terenów). Ponosi Pani koszty związane z utrzymaniem konia w stajni oraz koszt paszy dla konia. Koszty te będą udokumentowane fakturą wystawioną przez właściciela stajni i dostawcę paszy.

Stwierdzam zatem, że wydatki związane z utrzymaniem konia w stajni oraz koszt paszy dla konia ponoszone przez Panią na poczet prowadzenia działalności polegającej na wynajmie konia, będą spełniać wymagane warunki, tj. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przyszłym źródłem przychodów i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a ponadto nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów planowanej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując – przyszłe wydatki poniesione przez Panią na poczet prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie konia, tj. na utrzymanie i wyżywienie konia, będą dla Pani stanowić koszty uzyskania przychodów po tym, jak rozszerzy Pani działalność w tym zakresie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).