Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.88.2023.2.AK

1. Czy na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność; dalej: „koncepcja look-trough”) Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę na rzecz X Holandia (zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Biura Maklerskiego), mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do X Holandia? 2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa 22 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT, jest spełniony z uwagi na fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy?

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1) na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność; dalej: „koncepcja look-trough”) Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę na rzecz X Holandia (zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Biura Maklerskiego), mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do X Holandia,

 2) warunek posiadania udziałów przez GDS w Spółce, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest spełniony z uwagi na fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy,

Uzupełnili go Państwo pismem z 8 maja 2023 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Grupa X jest międzynarodową grupą kapitałową prowadzącą działalność (…). Grupa X zajmuje się (…).

(…) S.A. (dalej: „Spółka”) jest podmiotem dominującym w Grupie X, notowanym na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz rezydentem podatkowym dla celów tego podatku w Polsce, podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Struktura właścicielska

Na moment złożenia wniosku, bezpośrednim akcjonariuszem Spółki jest (…) B.V. (dalej: „X Holandia”) z siedzibą w Holandii. X Holandia posiada bezpośrednio niecałe 50% akcji Spółki (z uwagi na to, że Spółka jest podmiotem notowanym na giełdzie nie można wykluczyć, że procentowy udział akcji posiadanych przez X Holandia może ulec zmianie, jednakże wartość akcji nie powinna spaść poniżej 10%). Należy również dodać, że X Holandia nieprzerwanie posiada akcje w Spółce przez okres znacznie przekraczający 2 lata.

Od września 2022 r. 100% udziałowcem X Holandia jest (…) Sarl (dalej: „Y” lub „Wnioskodawca”). Wnioskodawca zamierza być udziałowcem X Holandia przez okres przekraczający 2 lata.

Wyłącznym udziałowcem Y jest (…) Ltd posiadany w 100% przez OP. (…) z siedzibą na Węgrzech (dalej: „Fundusz”).

Wnioskodawca jest spółką prawa luksemburskiego powstałą na początku 2022 r. Y posiada status spółki sekurytyzacyjnej na podstawie luksemburskiego prawa. Y nie korzysta ze zwolnienia w Luksemburgu z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W statucie spółki Wnioskodawcy w postanowieniach opisujących cel Wnioskodawcy wskazane jest, że:

„Wyłącznym celem spółki jest zawarcie jednej lub więcej transakcji sekurytyzacyjnych w rozumieniu Ustawy o Sekurytyzacji i Spółka może w tym kontekście przejąć ryzyko, istniejące lub przyszłe, związane z posiadaniem aktywów, zarówno ruchomych, jak i nieruchomych, materialnych lub niematerialnych, jak również ryzyko wynikające z zobowiązań przyjętych przez osoby trzecie lub związane z całością lub częścią działalności osób trzecich, w jednej lub więcej transakcji lub w sposób ciągły. Spółka może przejąć to ryzyko poprzez nabycie aktywów, zagwarantowanie zobowiązań lub zaangażowanie się w inny sposób. Może również, w zakresie dozwolonym przez prawo i niniejszy statut, zbywać wierzytelności i inne posiadane aktywa, zarówno istniejące, jak przyszłe, w ramach jednej lub kilku transakcji lub w sposób ciągły.

W tym samym kontekście Spółka może nabywać, zbywać i inwestować w pożyczki, akcje, obligacje, skrypty dłużne, zobowiązania, weksle, zaliczki, akcje, warranty i inne papiery wartościowe. Spółka może udzielać zastawów, innych gwarancji lub zabezpieczeń wszelkiego rodzaju podmiotom luksemburskim lub zagranicznym oraz prowadzić działalność polegającą na pożyczaniu papierów wartościowych na zasadach dodatkowych.

Spółka może dowolnie przenosić swoje aktywa na warunkach określonych przez zarząd Spółki, z zastrzeżeniem jednak, że w przypadku gdy aktywa te są związane z jednym lub kilkoma określonymi Departamentami Spółki, aktywa te mogą być przenoszone wyłącznie na warunkach określonych w uchwałach zarządu tworzących taki Departament lub Departamenty, przy czym uchwały te mogą być okresowo zmieniane.

Spółka może dokonywać wszelkich inwestycji lub operacji prawnych, handlowych, technicznych i finansowych oraz ogólnie wszelkich transakcji, które są niezbędne lub przydatne do realizacji i rozwoju jej celu, jak również wszelkich operacji związanych bezpośrednio lub pośrednio z ułatwieniem realizacji jej celu we wszystkich opisanych powyżej obszarach”.

Wypłaty dywidendy

Spółka dokonała w październiku 2022 r. wypłaty dywidend na rzecz swojego akcjonariusza. Wartość dywidendy wypłaconej w 2022 r. do X Holandia przekroczyła 2 000 000 złotych w ciągu roku podatkowego. Spółka planuje dokonywać również wypłat dywidendy na rzecz swoich akcjonariuszy w przyszłości. W związku z tym, że Spółka jest notowana na giełdzie papierów wartościowych wypłaty dywidend dokonywane są co do zasady za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze (dalej: „Biuro Maklerskie”). Niemniej jednak, z uwagi na ustalenia komercyjne podmiotów uczestniczących w wypłacie dywidendy przez Spółkę, część dywidendy została wypłacona bezpośrednio przez Spółkę (tj. bez pośrednictwa Biura Maklerskiego). Takie sytuacje mogą się zdarzyć również w przyszłości.

Co do zasady, formalnie dywidendy będą wypłacane przez Spółkę na rzecz bezpośrednich akcjonariuszy Spółki (tj. w analizowanej sytuacji X Holandia).

Po przeprowadzonej analizie przepisów prawa i projektu objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. (dalej: „Objaśnienia Ministra Finansów” lub „Objaśnienia”), stwierdzono, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i ustalone zostało, że X Holandia nie będzie faktycznie uprawnione do rozporządzania otrzymaną dywidendą ani nie będzie mógł decydować o jej przeznaczeniu. W konsekwencji X Holandia nie będzie rzeczywistym właścicielem otrzymanych od Spółki dywidend.

Jednocześnie w odniesieniu do dywidendy wypłacanej przez Spółkę zarówno bezpośrednio jak i przez Biuro Maklerskiego X Holandia to Y będzie rzeczywistym właścicielem tej dywidendy, ponieważ będzie uprawniony do decydowania o przeznaczeniu tej dywidendy. W stosunku do wypłaconej przez Spółkę do X Holandia dywidendy to Wnioskodawca spełnia definicję „rzeczywistego właściciela” zawartą w art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT, zgodnie z którą rzeczywistym właścicielem jest podmiot po pierwsze otrzymujący należność dla własnej korzyści, po drugie niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi, po trzecie prowadzący rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby (w przypadku Y jest to Luksemburg), jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Należy również zaznaczyć, że w przypadku wypłaty dywidendy w 2022 r., która została już dokonana, to dla celów ostrożnościowych płatnicy (np. Biuro Maklerskie oraz Spółka) pobrali podatek od wypłaconej dywidendy w ustawowej wysokości 19%. Przedmiotem wniosku jest:

i. stan faktyczny (tj. dywidenda wypłacona w 2022 r.) i

ii. zdarzenie przyszłe (tj. dywidendy, które mogą zostać wypłacone w przyszłości) polegające na wypłacie dywidendy na rzecz X Holandia, w odniesieniu do których rzeczywistym właścicielem jest Y.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż kwestia statusu Y jako rzeczywistego właściciela dywidend wypłacanych przez Spółkę nie jest przedmiotem zapytania na podstawie wniosku.

Pytania

 1. Czy na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność; dalej: „koncepcja look-trough”) Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę na rzecz X Holandia (zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Biura Maklerskiego), mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do X Holandia?

 2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa 22 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT, jest spełniony z uwagi na fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy?

 3. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Biuro Maklerskie pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania nadpłaty podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 złotych) oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT do otrzymania zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 złotych) przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT?

 4. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania nadpłaty podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 złotych) oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT do otrzymania zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 złotych) przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na bazie art. 3 ust. 3 z zw. art. 3 ust. 5 stosując koncepcję look-through Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę (zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Biura Maklerskiego), mimo że dywidendy najpierw będą przekazane X Holandia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

W myśl art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Natomiast w myśl art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

 1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

 3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

 4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

 4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

 5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

 6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu /dochodu (tzw. podatek u źródła).

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z projektem objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie zasad poboru podatku u źródła, płatnicy, dokonując płatności podlegających podatkowi u źródła, powinni zweryfikować strukturę i badać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Jeżeli zachodzi taka sytuacja, tzn. że rzeczywistym właścicielem należności jest ten inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu. Wówczas zastosowanie będzie miała koncepcja określana jako look through approach.

Do wskazanej koncepcji TSUE odniósł się w wyrokach z 26 lutego 2019 r. w połączonych sprawach Skatteministeriet przeciwko N Luxembourg 1 (C 115/16), X Denmark (C 118/16), C Danmark I (C 119/16), Z Denmark (C 299/16). Wyrok dotyczył stosowania zwolnienia dla odsetek na podstawie Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (dalej: Dyrektywa odsetkowa). Jak wskazał TSUE, że „sama okoliczność, że spółka, która otrzymuje odsetki w państwie członkowskim, nie jest ich rzeczywistym właścicielem, nie musi oznaczać, że przewidziane w Dyrektywie odsetkowej zwolnienie nie ma zastosowania. Wydają się bowiem możliwe przypadki, w których takie odsetki są zwolnione na tej podstawie w państwie źródła, jeżeli spółka je otrzymująca przekazuje je właścicielowi mającemu siedzibę w Unii i spełniającemu także wszystkie przesłanki ustanowione w Dyrektywie odsetkowej dla skorzystania z takiego zwolnienia”.

Z kolei zgodnie z art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT przez rzeczywistego właściciela rozumie się podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

 a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

 b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

 c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Przekładając powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego, należy uznać, że wypłaty dywidend na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem X Holandia dokonywane przez Spółkę będą podlegały na gruncie Ustawy o CIT opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, na potrzeby wniosku uznaje się, że Y jest i będzie rzeczywistym właścicielem dywidend, które zostały w roku 2022 i będą w przyszłości wypłacane przez Spółkę za pośrednictwem Biura Maklerskiego lub bez pośrednictwa Biura Maklerskiego, mimo iż najpierw dywidendy trafią do X Holandia. Zdaniem Wnioskodawcy, X Holandia, jako podmiot nieprowadzący rzeczywistej działalności gospodarczej, nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce w stosunku do tych dywidend, ponieważ nie będzie jej rzeczywistym właścicielem.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 3 ust. 3 z zw. art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT stosując koncepcję look-through Y będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę za pośrednictwem Biura Maklerskiego lub bez takiego pośrednictwa, mimo że dywidendy najpierw będą przekazane do X Holandia.

Powyższe stanowisko jest też potwierdzane w innych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 marca 2020 r., znak 0114-KDIP2-1.4010.534.2019.2.JC, w której organ stwierdził wprost: „przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować look through approach i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.

Biorąc pod uwagę powyższe, stosując koncepcję look-through Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę (zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Biura Maklerskiego), mimo że dywidendy najpierw będą przekazane X Holandia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT, jest spełniony z uwagi na fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Na podstawie art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

 1) wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

 3) spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

 4) spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

W interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2022, znak 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR organ odstąpił od uzasadnienia stanowiska uzasadnienia prawnego oceny stanowiska podatnika uznając za prawidłowe stanowisko że: „Spółka będzie uprawniona przy wypłacie dywidendy do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT i niepobierania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1, 1c i 1f lub art. 26 ust. 7a, 7f i 7g ustawy o CIT kierując się zasadą „look-through approach” z uwagi na status JM.” W konsekwencji, organ podatkowy przyznał rację podatnikowi, który twierdził, że podatnik posiadający pośrednio więcej niż 10% może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 22 ust. 4 Ustawy o CIT (w tym warunek posiadania udziałów).

Powyższe stanowisko dotyczące „look-through approach” zostało również zaprezentowane Objaśnieniach, w których Minister Finansów stwierdził, że w niektórych sytuacjach ostateczni odbiorcy należności m.in. z tytułu dywidendy posiadają status rzeczywistego właściciela, i to oni z pominięciem podmiotu pośredniczącego, mogą korzystać ze zwolnienia z podatku u źródła:

„(...) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”.

Przy czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w orzeczeniu z 18 czerwca 2015 r., znak I SA/Łd 551/15 stwierdził: „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest osobą uprawnioną do odsetek, mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem".

Podobnie stwierdził WSA w Gliwicach z dnia 4 lutego 2020 r. I SA/Gl 1488/19: „Nie chodzi więc o to, aby odbiorca odsetek był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był ich właścicielem, a zatem osobą uprawnioną do odsetek. Innymi słowy, by ostatni podmiot w łańcuchu transakcji przelewów odsetek był jego właścicielem i ma siedzibę na terenie drugiego z umawiających się Państw”.

Powyższe podejście potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 19 czerwca 2020 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK: „należy zastosować zapisy przewidziane w umowie zawartej między Polską i Państwem B, a nie Państwem A - a w konsekwencji Wnioskodawca może stosować stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od spółki przez licencjodawcę z Państwa A.”.

W konsekwencji, uwzględniając zaprezentowane stanowiska sądów administracyjnych i organów podatkowych, zwłaszcza wyżej wskazaną interpretację z 14 czerwca 2022 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR, należy uznać, że warunki zwolnienia wynikającego z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, może spełnić podmiot, który nie jest bezpośrednim odbiorcą dywidendy, lecz jest jej rzeczywistym właścicielem. Oznacza to, że należy przyjąć, że m.in. warunek posiadania co najmniej 10% udziałów (akcji) nieprzerwanie przez co najmniej 2 lata, może zostać spełniony, jeżeli rzeczywisty właściciel spełnia te warunki w odniesieniu do spółki pośredniczącej, a ta względem spółki wypłacającej dywidendy. Takie stanowisko jest potwierdzone wprost w wyżej wskazanej interpretacji.

W opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca zamierza posiadać nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów (akcji) w X Holandia, a X Holandia posiada nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów w Spółce. Należy bowiem zaznaczyć, iż zgodnie z art. 22 ust. 4b zwolnienie ma zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania akcji, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W konsekwencji, mimo że Y nabył udziały w X we wrześniu 2022 r., to Wnioskodawca zamierza być udziałowcem X Holandia przez okres dłuższy niż 2 lata, zatem warunek posiadania udziałów przez nieprzerwany okres dwóch lat należy uznać za spełniony.

Wobec powyższego należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa 22 ust. 4 pkt 3 Ustawy o CIT należy uznać za spełniony z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada co najmniej 10% udziałów w X Holandia (spółce pośredniczącej, która nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy), a X Holandia posiada co najmniej 10% akcji w Spółce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 22 ust. 4a cytowanej wyżej ustawy:

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 4d ustawy o CIT:

Na podstawie art. 22c ustawy o CIT:

W świetle art. 4a pkt 29 ustawy o CIT:

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7a ustawy o CIT:

Zgodnie z Projektem objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2019 roku „(...) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”.

Z powyższego można wywieść, że koncepcja „look through approach” będzie odpowiadać sytuacji przedstawionej we wniosku, bowiem rzeczywistym właścicielem należności z tytułu dywidendy będzie podmiot pośredni, czyli Wnioskodawca jednakże, jak wynika z ww. Projektu objaśnień, aby Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT musi spełnić łącznie warunki wynikające z tego przepisu dotyczące zwolnienia z tego tytułu, tj.:

 1. wypłacającym dywidendę będzie spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend będzie spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

 3. spółka uzyskująca dochód z dywidendy posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

 4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka z siedzibą w Polsce dokonała w październiku 2022 r. wypłaty dywidend na rzecz swojego akcjonariusza. Wartość dywidendy wypłaconej w 2022 r. do X Holandia przekroczyła 2 000 000 złotych w ciągu roku podatkowego. Spółka planuje dokonywać również wypłat dywidendy na rzecz swoich akcjonariuszy w przyszłości. Spółka dokonuje wypłaty dywidend co do zasady za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze (Biuro Maklerskie). Niemniej jednak część dywidendy została wypłacona bezpośrednio przez Spółkę. Co do zasady, formalnie dywidendy będą wypłacane przez Spółkę na rzecz bezpośrednich akcjonariuszy Spółki (tj. w analizowanej sytuacji X Holandia).

Po przeprowadzonej analizie przepisów prawa i projektu objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. stwierdzili Państwo, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i ustalili Państwo, że X Holandia nie będzie faktycznie uprawnione do rozporządzania otrzymaną dywidendą ani nie będzie mogła decydować o jej przeznaczeniu. W konsekwencji X Holandia nie będzie rzeczywistym właścicielem otrzymanych od Spółki dywidend. Jednocześnie w odniesieniu do dywidendy wypłacanej przez Spółkę zarówno bezpośrednio jak i przez Biuro Maklerskiego X Holandia to Y będzie rzeczywistym właścicielem tej dywidendy, ponieważ będzie uprawniony do decydowania o przeznaczeniu tej dywidendy. W stosunku do wypłaconej przez Spółkę do X Holandia dywidendy to Wnioskodawca spełnia definicję „rzeczywistego właściciela” zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, zgodnie z którą rzeczywistym właścicielem jest podmiot po pierwsze otrzymujący należność dla własnej korzyści, po drugie niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi, po trzecie prowadzący rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby (w przypadku Y jest to Luksemburg), jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę z siedzibą w Polsce za pośrednictwem Biura Maklerskiego lub bez takiego pośrednictwa pomimo, że dywidendy będą najpierw przekazane do X Holandia.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwość w zakresie pytania nr 2 dotyczą ustalenia, czy należy uznać, że warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa 22 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT, jest spełniony z uwagi na fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy.

W przedstawionej sytuacji Y nie spełnia jednego z literalnie określonych warunków zwolnienia dywidendy, określonego w art. 22 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym spółka uzyskująca dochód (przychód) z dywidendy powinna posiadać bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza posiadać nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów (akcji) w X Holandia, a X Holandia posiada/będzie posiadać nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów w Spółce wypłacającej dywidendę.

Jak wynika z powyższego Wnioskodawca, który uzyskuje faktycznie dochód z wypłaconej dywidendy (a więc jest rzeczywistym właścicielem dywidendy), nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki, która wypłaca dywidendę. Zatem nie zostanie spełniony jeden z warunków, który jest konieczny do zwolnienia przychodu z tytułu wypłaty dywidendy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że warunek posiadania udziałów przez Y w Spółce, o którym mowa w art. 22 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT, nie zostanie spełniony. Fakt, że X Holandia nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i w konsekwencji nie jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy nie oznacza, że warunek z art. 22 ust. 4 pkt 3 ustawy o CIT jest spełniony. W przepisie tym jednoznacznie wskazano na warunek bezpośredniego posiadania udziałów w kapitale spółki wypłacającej dywidendę.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytań nr 3 i 4 wskazać należy, że są to pytania warunkowe na które odpowiedzi oczekiwali Państwo w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2. Jak wskazano powyżej w zakresie pytania nr 2 Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Zatem Organ nie mógł udzielić odpowiedzi na pytania nr 3 i 4.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że interpretacje te nie są wiążące dla tutejszego organu, bowiem dotyczą tylko konkretnej indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące.

Podkreślić jednocześnie należy, że odmienne rozstrzygnięcia dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jednolitość chociaż jest cechą pożądaną nie stanowi wartości samej w sobie. Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować.

Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ interpretacyjny skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska we wszystkich innych sprawach bez względu na to, czy stanowisko to byłoby słuszne, czy też nie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).