Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.249.2023.3.AC

Możliwość skorzystania z tzw. ulgi na powrót w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

‒prawidłowe w części zastosowania zwolnienia przedmiotowego,

‒nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości odliczenia dowolnej kwoty w ramach tego zwolnienia.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 3 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 6 kwietnia 2023 r. (wpływ 7 kwietnia 2023 r.), pismem z 18 kwietnia 2023 r. (wpływ 18 kwietnia 2023 r.), pismem z 19 kwietnia 2023 r. (wpływ 19 kwietnia 2023 r.) oraz pismem z 31 maja 2023 r. (wpływ 31 maja 2023 r.). Pismem z 6 kwietnia 2023 r. wycofał Pan sformułowane we wniosku pytanie nr 3. Treść wniosku jest następująca:

Opis i uzupełnienie stanu faktycznego

Zwrócił się Pan z prośbą o wytłumaczenie Pana statusu prawnego w kontekście tzw. „Ulgi na powrót”. Przed rokiem 2022 nigdy ani nie mieszkał Pan, ani Pan nie pracował w Polsce. Cały czas mieszkał i pracował Pan na Białorusi. Od roku 2017 posiadał Pan Kartę Polaka uzyskaną na Białorusi. Od 25 kwietnia 2022 r. mieszka i pracuje Pan w Polsce, gdzie jest Pan rezydentem podatkowym. 26 czerwca 2022 r. dostał Pan zezwolenie na pobyt stały. Odbierając Kartę Stałego pobytu zwrócił Pan Kartę Polaka do urzędu.

Przeprowadził się Pan do Polski w dniu 5 marca 2022 roku celem osiedlenia się na stałe. Od momentu Pana przeprowadzki miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest terytorium Polski. Zamierza Pan pozostać w Polsce na stałe. Przed kwietniem 2022 roku nie świadczył Pan pracy na rzecz podmiotu polskiego. Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji podatkowej w Polsce i poza Polską. Posiada Pan obywatelstwo białoruskie. Ma Pan dalszych krewnych w B., z którymi ma Pan dobry kontakt. Większość Pana przyjaciół i znajomych mieszka w K. i jego okolicach. Odwiedził ich Pan w dniach 5-13 sierpnia 2017 roku oraz 30 czerwca – 2 lipca 2018 roku.

Do 26 kwietnia 2022 roku Pana stałe ognisko domowe oraz aktywność społeczna i kulturalna mieściła się na Białorusi. Od 26 kwietnia 2022 roku Pana stałe ognisko domowe oraz aktywności społeczne i kulturalne mieszczą się w Polsce. Uzyskując zezwolenie na pobyt stały i zwracając Kartę Polaka nie uzyskał Pan obywatelstwa polskiego, ponieważ zgodnie z polskimi przepisami o obywatelstwo może się Pan ubiegać po roku od wydania decyzji zezwalającej na pobyt stały, tj. dopiero w czerwcu 2023 roku.

W związku z rozbieżnością doprecyzował Pan, że przeprowadził się Pan do Polski w 5 marca 2022 roku, celem osiedlenia się na stałe, a pracę na podstawie umowy o pracę w polskiej firmie rozpoczął Pan 25 kwietnia 2022 roku. Przed 5 marca 2022 roku nie świadczył Pan pracy na rzecz podmiotu polskiego. Do 5 marca 2022 roku Pana stałe ognisko domowe oraz aktywność społeczna i kulturalna mieściła się na Białorusi. Od 5 marca 2022 roku Pana stałe ognisko domowe oraz aktywności społeczne i kulturalne mieszczą się w Polsce.

Przed 5 marca cały czas mieszkał Pan na Białorusi i posiada Pan dokumenty potwierdzające to, np. rachunki, opłaty za mieszkanie, itp.

Przez dowolną kwotę przychodu rozumie Pan kwotę 1 zł, która będzie niższa niż Pana dochód osiągnięty w danym roku podatkowym.

Pytania

1)Czy może Pan skorzystać z ulgi na powrót?

2)Czy korzystając z ww. zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania albo od początku roku następnego, może Pan odliczyć dowolną kwotę przychodu, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł?

Pana stanowisko w sprawie

Według Pana, z przepisów :ulgi na powrót” nie wynika, że przed okresem zamieszkania poza Polską miałby Pan mieszkać w Polsce. Również, warunek poprzedniego zamieszkania w państwie UE lub Wielkiej Brytanii jest wymieniony przez „lub” z Kartą Polaka. Rozumie Pan to w taki sposób, że posiadacz Karty Polaka przesiedlający się do Polski po raz pierwszy (z dowolnej lokacji) też odpowiada tym zasadom.

Uważa Pan, że może skorzystać z ulgi na powrót, ponieważ:

‒przeniósł Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r.,

‒podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,

‒nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok oraz od początku roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeniósł się Pan do Polski,

‒od 26 czerwca 2022 r. posiada Pan decyzję o stałym pobycie, do tego czasu posiadał Pan od 2017 roku Kartę Polaka,

‒Pana miejsca zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy PIT jest terytorium Polski, gdyż posiada Pan tutaj centrum interesów osobistych i gospodarczych. W Polsce prowadzi Pan gospodarstwo domowe, uczestniczy w życiu towarzyskim i kulturalnym,

‒nie korzystał Pan poprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia.

Sądzi Pan, że może Pan wprowadzić dowolną mniejszą kwotę ulgi niż Panu przysługująca, aby skorzystać z niej w czterech przysługujących po sobie następujących latach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

‒ nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

‒ na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu sprawy wynika, że w marcu 2022 r. przeprowadził się Pan do Polski na stałe. Od kwietnia pracuje Pan dla podmiotu polskiego w Polsce na podstawie umowy o pracę. W czerwcu 2022 r. otrzymał Pan kartę na pobyt stały. Posiada Pan obywatelstwo białoruskie, a od czerwca 2023 r. będzie miał Pan możliwość wystąpienia o obywatelstwo polskie. Przed rokiem 2022 nigdy ani nie mieszkał Pan, ani Pan nie pracował w Polsce. Cały czas mieszkał i pracował Pan na Białorusi. Przed przyjazdem do Polski nigdy nie pracował Pan na rzecz polskiego podmiotu.

Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że do Polski przeprowadził się Pan 5 marca 2022 r. z zamiarem osiedlenia się na stałe i od tego dnia jest Pan polskim rezydentem podatkowym. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, w którym przeprowadził się Pan na stałe do Polski, nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski, bowiem w okresie tym do przyjazdu w marcu 2022 r. do Polski mieszkał Pan wyłącznie na Białorusi. Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

Do Polski przeprowadził się Pan w związku z posiadaniem Karty Polaka. Ze względu na zamiar pozostania w Polsce i osiedlenia się na stałe, uzyskał Pan pobyt stały w Polsce 26 czerwca 2022 r., do czego uprawniała Pana Karta Polaka. Wydanie karty stałego pobytu wiązało się z obowiązkiem zwrotu Karty Polaka, dlatego fizycznie zwrócił Pan Kartę Polaka do urzędu.

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 pkt 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 519 ze zm.):

Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2019 r. poz. 1598 oraz z 2022 r. poz. 91).

Zatem spełnił Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Pana Karty Polaka. Późniejszy zwrot Karty Polaka wynikający z obowiązku nałożonego na Pana przepisami ustawy o cudzoziemcach nie pozbawia Pana prawa do skorzystania z ulgi.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan inne dokumenty potwierdzające, że Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się na Białorusi. Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cyt. ustawy podatkowej, jako że skorzystanie z rzeczonej ulgi jest możliwe dopiero od złożenia rozliczenia za rok 2022.

Zatem, na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. ulgi na powrót w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pana stanowisko w tej części jest prawidłowe.

Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 43 powołanej ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Wskazał Pan, że chciałby Pan odliczyć dowolną kwotę przychodu (1 zł), która będzie niższa niż Pana dochód osiągnięty w roku podatkowym.

Korzystając z ww. zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania albo od początku roku następnego, tj. dla Pana w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego w latach 2023-2026, może Pan odliczyć osiągniętą, a nie dowolną kwotę przychodu w danym roku podatkowym, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Zatem Pana stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).