Jak stosować zasady techniki prawodawczej przy uchwalaniu uchwał

W uzasadnieniach wyroków sądów administracyjnych dotyczących nieprawidłowości zapisów uchwał rad gmin często powoływane są „Zasady techniki prawodawczej” (lub „prawotwórczej”). Kiedy zatem naruszenie tych zasad może być jedną z przesłanek uznania aktu prawa miejscowego za nieważny?

„Zasady techniki prawodawczej” to wskazówki i zalecenia adresowane do legislatorów. Ich celem jest ułatwienie autorom aktów prawnych poprawnego zapisania norm prawnych w przepisach. Zostały zebrane w załączniku do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. (dalej: r.z.t.p.). Co ważne, nie służą ocenie ważności obowiązującego prawa! Samo naruszenie norm nie dowodzi więc jeszcze nieważności np. uchwały rady gminy.

Ale bardzo często naruszenie tych zasad jest wstępnym sygnałem dla organów nadzoru czy sądów administracyjnych o konieczności sprawdzenia, czy nie nastąpiło naruszenie przepisów Konstytucji RP. Chodzi tu np. o zasady:

1. demokratycznego państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP) i 
2. praworządności (art. 7 Konstytucji RP). 

Można z nich wyprowadzić wniosek, że materia regulowana aktem prawa miejscowego wprowadzonym przez samorząd musi, po pierwsze, wynikać z upoważnienia ustawowego, a po drugie – nie przekraczać zakresu tego upoważnienia. Innymi słowy, naruszenie zasad techniki prawodawczej przez gminę spowoduje sprawdzenie przez sąd, czy nastąpiło uchybienie zasad wynikających z przepisów konstytucyjnych. Jeżeli wystąpiło – sąd zastosuje sankcję nieważności.