Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.646.2023.1.ACZ

Skutki podatkowe sprzedaży lokalu mieszkalnego po podziale majątku wspólnego małżonków.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 11 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

31 stycznia 2008 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności lokalu zawartej w formie aktu notarialnego, Rep. A Nr (…), Wnioskodawca, A.Ł. i Jego żona, A.Ł., stali się właścicielami lokalu mieszkalnego w(…) przy ul. (…) wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki nr (…) objętej księgą wieczystą nr (…), wynoszącym 113/10000 części. Prawo własności weszło do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony. Dla nieruchomości została założona księga wieczysta nr (…).

17 czerwca 2020 r. Wnioskodawca i Jego żona, zawarli w formie aktu notarialnego, Rep. A Nr (…), umowę majątkową małżeńską, mocą której wprowadzili w ich małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej.

19 czerwca 2020 r. Wnioskodawca i Jego żona, zawarli w formie aktu notarialnego, Rep. A Nr (…), umowę o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, na podstawie której nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny w (…) przy ul. (…) wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki nr (…) objętej księgą wieczystą nr (…), wynoszącym 113/10000 części, nabył na wyłączną własność Wnioskodawca. W związku z zawarciem umowy nie doszło pomiędzy Wnioskodawcą i Jego żoną do żadnych spłat lub dopłat ani innych rozliczeń pieniężnych czy rzeczowych.

21 czerwca 2023 r. Wnioskodawca zawarł z R.K. umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, Rep. A Nr (…), na podstawie której zbył na jej rzecz nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny w (…) przy ul. (…) wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki nr (…) objętej księgą wieczystą nr (…), wynoszącym 113/10000 części, za cenę w kwocie 440 000 zł.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca, A.Ł., musi zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od sprzedaży 21 czerwca 2023 r. nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny w (…) przy ul. (…) wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki nr (…) objętej księgą wieczystą nr (…), wynoszącym 113/10000 części?

2.Czy dochód ze sprzedaży 21 czerwca 2023 r. ww. nieruchomości Wnioskodawca, A.Ł., musi wykazać w zeznaniu PIT-39 za 2023 r.?

3.Czy uzyskanie przez Wnioskodawcę, A.Ł., dochodu ze sprzedaży ww. nieruchomości, Wnioskodawca musi zgłosić w Urzędzie Skarbowym (…)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, nie wywołuje skutku w postaci obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”. Nie wskazuje również czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa, na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego, może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem pojęcie to interpretuje się szeroko, tzn. że nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych następuje z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości.

Kwestia określenia momentu nabycia zbywanej nieruchomości częściowo została rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwałą z 15 maja 2017 r.,  sygn. akt II FPS 2/17.

Zgodnie z sentencją powołanej wyżej uchwały „dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”.

W związku z powyższą uchwałą, 6 lutego 2018 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości należącej do majątku wspólnego małżonków w przypadku uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i interpretacja ogólna, dotyczyły jednak wyłącznie przypadku, gdy zbycie nieruchomości nastąpiło po śmierci jednego z małżonków, a nieruchomość nabyta była do majątku objętego wspólnością majątkową.

W praktyce pojawiły się wątpliwości czy podobnie należy interpretować pojęcie „nabycia”, gdy nieruchomość nabyta została do majątku wspólnego małżonków, a następnie na skutek ustania wspólności z innych przyczyn niż śmierć współmałżonka, stała się własnością jednego z małżonków.

Orzecznictwo sądów administracyjnych rozciągnęło tezy zawarte w uchwale o sygn. akt II FPS 2/17, również na tego typu przypadki.

Tak orzekł m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2018 r.,  sygn. akt II FSK 781/16. Sąd w uzasadnieniu podniósł, że: „W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się na ugruntowany pogląd, zgodnie z którym nie ma możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej. Podobne stanowisko zostało przytoczone w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 15 maja 2017 r., II FPS 2/17 gdzie stwierdzono, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 k.r.i.o., nie ma możliwości określenia tego w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Nie jest więc możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Uzasadnieniem takiego stanowiska jest fakt, że wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest więc wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich, jak własność i inne prawa rzeczowe lub obligacyjne, w tym wierzytelności. Pomimo tego, że w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej, występują trzy masy majątkowe: majątek wspólny małżonków oraz dwa majątki osobiste każdego z małżonków, to majątki te stanowią jedną całość gospodarczą. Ich podział następuje jednak dopiero po ustaniu wspólności. Wobec powyższego akceptacja stanowiska Sądu oznaczałaby, że obowiązek podatkowy wobec skarżącego powstał dwukrotnie. Ponownie powstać by miał w momencie nabycia nieruchomości, w której z uwagi na ustrój majątkowy niemożliwe było wcześniej określenie jego udziału. Obowiązek podatkowy nie mógł zatem powstać. Pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz żoną, z którą łączyła go wspólność majątkowa, oraz drugi raz w wyniku podziału majątku. Niewłaściwe zatem jest wskazanie przez Sąd administracyjny pierwszej instancji, że datą nabycia nieruchomości jest data wydania orzeczenia o podziale majątku, a nie data rzeczywistego jej nabycia przez małżonków”.

Podobne rozstrzygnięcie Naczelny Sąd Administracyjny podjął m.in. w wyroku  z 19 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3541/16, z 12 czerwca 2018 r., sygn. akt II FSK 1615/16 oraz z 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15.

Podobne zagadnienie było przedmiotem interpretacji ogólnej nr DD2.8201.7.2020 Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 23 marca 2021 r. w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości należącej do majątku wspólnego małżonków, w przypadku uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tej nieruchomości, po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Pomijając już, że ta interpretacja ogólna dotyczyła stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2018 r., to dotyczyła przypadków, w których nieruchomość została zbyta przez jednego z małżonków/byłych małżonków, przyznana mu po ustaniu ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej, np. po ustaniu związku małżeńskiego przez rozwód na mocy postanowienia sądu o podziale majątku wspólnego czy w wyniku podziału majątku wspólnego dokonanego po rozwodzie, sporządzonego przed notariuszem albo na podstawie umownego zniesienia wspólności majątkowej i podziału majątku dorobkowego.

Natomiast stan faktyczny niniejszej sprawy dotyczy sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę w trakcie trwania małżeństwa po zawarciu przez małżonków umowy o rozdzielności majątkowej oraz umowy o podziale majątku wspólnego, w ramach którego Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem (bez spłaty na rzecz żony) nieruchomości, którą następnie sprzedał przed upływem dwóch lat od daty zawarcia przez małżonków umowy o rozdzielności majątkowej oraz umowy o podziale majątku wspólnego.

Ponadto, od 1 stycznia 2019 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązuje przepis art. 10 ust. 6, zgodnie z którym, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Uwzględniając dominującą linię orzeczniczą w zakresie omawianego zagadnienia, która w szczególności odwołuje się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego  z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, stwierdzić należy, że jeżeli zbycie nieruchomości nastąpiło po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. po zawarciu przez małżonków umowy o rozdzielności majątkowej, a nieruchomość nabyta została do majątku objętego tą wspólnością majątkową, to pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Powyższa interpretacja uwzględnia szczególny charakter wspólności majątkowej małżeńskiej, z której wynika, że małżonkowie mają prawo do całej nieruchomości objętej wspólnością majątkową i nie można określić przypadających na każdego z małżonków udziałów w tej wspólności w czasie jej trwania.

Stąd dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się, że w przypadku ustania wspólności majątkowej małżeńskiej, w tym również po zawarciu przez małżonków umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz umowy o podziale majątku wspólnego, nie następuje nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez małżonka, któremu przypadła ta nieruchomość, jeżeli nieruchomość objęta była wspólnością majątkową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z kolei, jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Jak stanowi art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Biorąc pod uwagę, że lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, który Pan sprzedał w 2023 r., został nabyty przez Pana w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, należy odnieść się również do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z kolei jak stanowi art. 35 ww. Kodeksu:

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 ww. Kodeksu) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 ww. Kodeksu).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

Stosownie natomiast do art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny  (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) – podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datą nabycia przez Pana lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki jest data nabycia ww. nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, tj. 2008 r. Zatem, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 2013 r.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż przez Pana w 2023 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż sprzedaży dokonał Pan po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Zatem, nie ma Pan obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży w 2023 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem we współwłasności niewydzielonych części wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicielom poszczególnych lokali i we współwłasności działki. Nie ma Pan również obowiązku wykazania w zeznaniu rocznym PIT-39 za 2023 r., przychodu z tej sprzedaży oraz zgłoszenia uzyskania tego przychodu w urzędzie skarbowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z tym nie analizuje dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).