Interpretacja indywidualna z dnia 24 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.563.2023.3.AD

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty w środkach obrotowych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwania – pismami z 5 oraz 18 października2023 r. Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

W 2018 r. zdecydował się Pan na zakup koparko-ładowarki, która miała posłużyć w firmie. Wydatkowana kwota to 39 980 zł 10 gr. Kwota ta nie została odzyskana. Dochodzenie w prokuraturze w A zostało umorzone. W załączeniu do wniosku przedkłada Pan postanowienie.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniach wniosku podaje Pan, że:

–Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą już od 1991 r. Pierwszy wpis w CEiDG.gov.pl - (...) 1995 r. Jest to działalność głównie o charakterze handlowym i medycznym. Nie pamięta Pan kiedy dokonał rozszerzenia działalności o wpis pod kątem budowlanym, ale zakup koparko-ładowarki (towar handlowy) nie miał służyć w tym celu.

–Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie kiedy miał miejsce zakup koparko-ładowarki wybrał Pan podatek linowy.

–Koszty poniesione na zakup koparko-ładowarki były w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koparko-ładowarka była zakupiona jako towar handlowy i miała być sprzedana jako towar handlowy celem uzyskania zysku z działalności gospodarczej. Zakup koparko-ładowarki spełnia definicję kosztu z art 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

–Zakupił Pan towar i nie otrzymał towaru. Towar, który zakupił Pan nie mieści się w katalogu art. 23 ust 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1138, 1726, 1855 i 2339).

–Zakupu towaru dokonał Pan osobiście. Sprzedawcą była Firma B z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Był to pierwszy zakup w tej firmie. Weryfikacji wiarygodności firmy dokonał Pan na podstawie pozytywnych informacji w Internecie. Zakup koparko-ładowarki miał miejsce 26 grudnia 2018 r. Zapłaty dokonał Pan przelewem w grudniu 2018 r.

–Wskazana we wniosku kwota dot. zapłaty za koparko-ładowarkę oraz kosztów związanych z dostarczeniem towaru do portu, tj. kosztów transportu towaru do portu w kontenerach.

–Nie ma Pan ubezpieczenia od utraty korzyści związanych z mieniem i nie otrzymał Pan odszkodowania za powstałą szkodę.

–Śledztwo w sprawie - jak podała prokuratura w piśmie o postanowieniu o umorzeniu śledztwa z 6 października 2022r. sygn. akt (...) ( Prokuratura A) - zostało umorzone na podstawie art. 322 § 1 Kodeksu postępowania karnego wobec nie wykrycia sprawcy przestępstwa. Wszystkie istotne okoliczności w sprawie ustaliła prokuratura. Oprócz zgłoszenia do Prokuratury Rejonowej nie podjął Pan innych środków w celu odzyskania towaru bo nie miał takich możliwości. Wyżej wymieniona sprawa została opisana przez prokuraturę i nie wymaga Pana dokładnego opisu. Zakupił Pan towar i nie otrzymał towaru.

Pytanie

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego w uzupełnieniu wniosku z 18 października 2023 r. sformułował Pan następujące pytanie.

Czy zakup koparko-ładowarki spełnia definicję kosztu z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy ten zakup mogę wpisać w koszty prowadzenia działalności?

Pana stanowisko w sprawie

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 18 października 2023 r. własnym stanowisku podaje Pan, że Pana zdaniem zakup koparko-ładowarki powinien być wpisany w całej poniesionej przez Pana kwocie w koszty uzyskania prowadzonej działalności dlatego, że poniesiony wydatek spełnia definicje kosztu podatkowego i powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności w październiku 2022 r. (w momencie umorzenia śledztwa).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan w uzupełnieniu wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

–został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

–jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

–pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

–poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

–został właściwie udokumentowany,

–nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą m.in w zakresie handlowym. W 2018 r. zakupił Pan koparko-ładowarkę w celu jej sprzedaży jako towar handlowy. Kwota zapłaty za całość towaru z kosztami, które musiał Pan ponieść wynosiła 39 980 zł 10 gr zł. Sprzedawcą była Firma B z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Był to zakup pierwszy zakup w tej firmie. Weryfikacji wiarygodności firmy dokonał Pan na podstawie pozytywnych informacji w Internecie. Zakup koparko-ładowarki i zapłata za nią miała miejsce w grudniu 2018 r. Zapłaty dokonał Pan przelewem. Towaru Pan jednak nie otrzymał. W związku z czym dokonał Pan zgłoszenia przestępstwa do prokuratury, która postanowieniem z 6 października 2022 r. na podstawie art. 322 § 1 Kodeksu postępowania karnego wobec nie wykrycia sprawcy przestępstwa umorzyła śledztwo.

W tym miejscu wskazać należy, że w przypadku strat w majątku obrotowym (środków pieniężnych) trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia poniesionej straty w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest jednak od spełnienia następujących warunków:

–strata musi być związana z prowadzoną działalnością,

–jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,

–musi być właściwie udokumentowana,

–podatnik winien podjąć właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.

Powyższe oznacza, że jeżeli strata w środkach obrotowych jest następstwem prowadzonej działalności w danej branży, a podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu, jeśli jednocześnie podatnik zachował należną staranność, przeciwdziałając ewentualnemu wystąpieniu uszczerbku w swoim majątku, to powstałą stratę będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto, aby zaliczyć poniesioną stratę do kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest spełnienie warunku formalnego, tj. właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. Zaistnienie szkody powinno być uprawdopodobnione przez właściwe organy, np. policję (umorzenie dochodzenia), komornika sądowego (postanowienie) itp.

Tym samym kierując się treścią wniosku oraz stanem prawnym obowiązującym w jego zakresie należy stwierdzić, że może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazaną we wniosku stratę w środkach obrotowych w 2022 r., tj. w okresie, w którym otrzymał Pan postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa.

Zauważyć przy tym należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. To na podatniku ciąży również obowiązek wykazania, iż dochował on należytej staranności wybierając kontrahenta, jak również podjął wszelkie możliwe w określonych okolicznościach czynności w celu odzyskania utraconych środków pieniężnych. Wykazanie ww. okoliczności jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Z ww. zastrzeżeniem przedstawione we wniosku stanowisko Pana uznano za prawidłowe.

Końcowo odnosząc do zawartego w uzupełnieniu wniosku Pana oświadczenia o treści:

Wyżej wymieniona sprawa została opisana przez prokuraturę i nie wymaga mojego dokładnego opisu (Zakupiłem towar i nie otrzymałem towaru).

wskazuję, że powyższe twierdzenie Pana jest błędne.

Zgodnie bowiem z at. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest m.in. do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Tym samym ryzyko dokonania prawidłowej oceny w zakresie nakreślonym przez Pana we wniosku spoczywa na Panu. Dokonanie bowiem jednoznacznych ustaleń w Pana sytuacji wykracza poza ramy postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, które jest postępowaniem szczególnym, odrębnym od postępowania podatkowego. W jego toku organ interpretacyjny nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz dokonuje oceny Pana stanowiska na gruncie przedstawionego we wniosku opisu sprawy. Nie jest więc uprawniony do zbadania, czy dochował Pan wskazanej powyżej należytej staranności, podjął wszelkie niezbędne (możliwe) w określonych okolicznościach działania, zmierzające do odzyskania utraconych środków pieniężnych oraz czy dysponuje Pan stosownymi dokumentami potwierdzającymi spełnienie ww. przesłanek. Wykazanie ww. okoliczności jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie zaznaczam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm..; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).