Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.557.2023.1.END

Czy warunek zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w sytuacji gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni roku podatkowego, nie dotyczy podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w związku z preferencją wyrażoną w art. 28j ust. 2 pkt 2

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawiązana w styczniu 2022 r. Rok obrotowy spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka po zawiązaniu od razu wybrała opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, które zostało uregulowane w rozdziale 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W pierwszym roku podatkowym trwającym od momentu zawiązania spółki do 31 grudnia 2022 r. spółka zatrudniała na umowę o pracę jednego pracownika. Nie jest to udziałowiec spółki. Pracownik nie jest studentem poniżej 26 roku życia. W związku z wypłatą wynagrodzenia spółka pobiera zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych i należne składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pracownik został zatrudniony dnia 15 stycznia 2022 r. Zgodnie z umową o pracę zatrudnienie ma miejsce w pełnym wymiarze czasu pracy.

W drugim roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2023 do 31 grudnia 2023 r. spółka nadal zatrudnia tego pracownika, który został zatrudniony dnia 15 stycznia 2022 r. Na chwilę obecną spółka nie zatrudnia nikogo więcej. Spółka zatrudni w październiku 2023 r. drugiego pracownika niebędącego udziałowcem spółki na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Tym samym spełni warunek corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia, określony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przyjąć, że warunki wymagane do posiadania prawa do opodatkowania ryczałtem inne niż dotyczące zatrudnienia były spełnione przez spółkę w roku podatkowym trwającym od 11 stycznia do 31 grudnia 2022 r. oraz będą spełnione w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2023 do 31 grudnia 2023 r., a także w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2024 do 31 grudnia 2024 r.

Rok podatkowy od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. to trzeci rok podatkowy, licząc od momentu wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Pytanie

Czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek wymaga spełnienia warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UoCIT”). Jeden z warunków dotyczy osiągnięcia odpowiedniego stanu zatrudnienia przez spółkę opodatkowaną ryczałtem. Warunek dotyczący zatrudnienia może zostać spełniony na dwa sposoby, tj. poprzez zatrudnianie na umowę o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) UoCIT) lub poprzez zatrudnianie na podstawie umów innych niż umowa o pracę (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b) UoCIT).

Jednocześnie ustawodawca przewiduje dwa uproszczenia dotyczące spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę.

Pierwsze dotyczy podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz drugie dotyczące małego podatnika. Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę polega na tym, by podatnik zatrudniał na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym. Pierwsze uproszczenie dotyczące zatrudnienia przeznaczone jest dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie. Drugie uproszczenie przeznaczone jest dla małego podatnika.

Zgodnie z art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT w przypadku podatnika będącego małym podatnikiem, w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, uznaje się za spełniony, jeżeli mały podatnik zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty, niebędącą udziałowcem, akcjonariuszem ani wspólnikiem tego podatnika, przez okres wskazany w tym przepisie.

Podstawowy sposób spełnienia warunku zatrudnienia opartego na umowach o pracę wymaga zatrudnienia co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Obok wielkości zatrudnienia, ten sposób spełnienia warunku zatrudnienia wymaga odpowiedniego okresu trwania zatrudnienia. W przypadku roku podatkowego pokrywającego się z kalendarzowym zatrudnienie powinno trwać 300 dni.

Podsumowując, w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a UoCIT, ustawodawca uzależnia spełnienie warunku zatrudnienia od:

1)wielkości (stanu) zatrudnienia oraz

2)okresu trwania tego zatrudnienia.

Uproszczenie dotyczące podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą wyrażone w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT, po pierwsze wyłącza warunek wyrażony w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT przez pierwsze trzy lata podatkowe opodatkowania ryczałtem.

Wynika to z użycia w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT zwrotu „warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących”.

Po drugie, art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT wprowadza w to miejsce alternatywny sposób spełnienia wymogu zatrudnienia w okresie pierwszych trzech lat opodatkowania ryczałtem. Sposób ten przewiduje, że w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem spółka nie musi nikogo zatrudniać. Natomiast począwszy od drugiego roku spółka powinna zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Oznacza to, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą, by zachować prawo do opodatkowania ryczałtem musi wypełnić hipotezę art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Stąd, żeby spółka zachowała to prawo musi zwiększyć zatrudnienie w drugim roku względem pierwszego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy. Analogicznie, żeby spełnić warunek zatrudnienia w kolejnym (trzecim) roku opodatkowania ryczałtem spółka musi zwiększyć zatrudnienie w trzecim roku względem drugiego roku o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy.

Artykuł 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT wymaga osiągnięcia jedynie wielkości zatrudnienia i milczy na temat okresu trwania zatrudnienia. Hipoteza art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT będzie spełniona, jeśli zatrudnienie zostanie zwiększone, niezależnie od okresu czasu, w którym trwał będzie stan zwiększonego zatrudnienia, gdyż taki warunek nie wynika to z art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Ten przepis nie wymaga, by stan zwiększonego zatrudnienia trwał co najmniej 300 dni w roku podatkowym.

Znamienne jest, że w art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT wyrażającym uproszczenie dla małego podatnika ustawodawca uzależnił spełnienie warunku od wielkości zatrudnienia („co najmniej 1 osobę w przeliczeniu na pełne etaty”) oraz okresu zatrudnienia („przez okres wskazany w tym przepisie”).

Oznacza to, że mały podatnik w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem może spełnić warunek z art. 28j ust. 3 pkt 1 UoClT jedynie poprzez połączenie wielkości zatrudnia oraz okresu zatrudnienia. Takiego połączenia nie przewiduje art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Ustawodawca sformułował te dwa uproszczenia w odmienny sposób. W prawie podatkowym pierwszeństwo należy dać wykładni językowej. Interpretacja przepisu art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT w świetle tej wykładni zakłada, że podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą musi zadbać jedynie o coroczne zwiększenie zatrudnienie, aż osiągnie wielkość zatrudnienia określoną w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT. Kiedy podatnik osiągnie stan, że od drugiego roku corocznie będzie zwiększał zatrudnienie o 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż osiągnie wielkość zatrudnienia określoną w art. 28j ust. 1 pkt 3 UoCIT zostanie wypełniona hipoteza art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT.

Spółka w dniu 15 stycznia 2022 r. zatrudniła pracownika niebędącego udziałowcem w pełnym wymiarze czasu pracy oraz zatrudni drugiego pracownika niebędącego udziałowcem na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w drugiej połowie 2023 r.

W konsekwencji w odniesieniu do postawionego pytania, spółka stoi na stanowisku, że w roku podatkowym od 1 stycznia 2023 do 31 grudnia 2023 r. będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT, ponieważ w tym roku podatkowym zwiększy zatrudnienie w porównaniu z rokiem 2022 o 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy poprzez zatrudnienie w drugiej połowie 2023 r. na umowę o pracę drugiego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy i bez wpływu na to będzie okoliczność, że okres zatrudnienia drugiego pracownika w 2023 r. nie wyniesie 300 dni w roku podatkowym. Jak wskazano wyżej spółka opiera swoje stanowisko na prymacie wykładni językowej w interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz na tym, że ustawodawca jest racjonalny. Jeśli w ramach jednego artykułu ustawy rozróżnia trzy przypadki związane z zatrudnieniem (art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a), art. 28j ust. 2 pkt 2 oraz art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT) i w dwóch z nich powołuje się na wielkość zatrudnienia oraz na okres tego zatrudnienia, a w jednym z nich powołuje się tylko na wielkość zatrudnienia, to należy przyjąć, że racjonalny ustawodawca chce odróżnić te przypadki i ww. przepisy nie mogą być interpretowane jednakowo.

Norma prawna zawarta w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT nie może być odczytywana w ten sposób, że wymaga od podatników rozpoczynających działalność okresu co najmniej 300 dni, w którym zachodzi stan zwiększonego zatrudnienia w stosunku do roku poprzedniego. Nie może być odczytywana w ten sposób, dlatego że taki wymóg nie wynika z treści art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Jeśli celem ustawodawcy było, by warunek zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą uzależnić także od okresu trwania zwiększonego zatrudnienia, to powinien wyraźnie sformułować to w art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. Tak jak to uczynił w art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT, który przewiduje w jaki sposób warunek zatrudnienia może spełnić mały podatnik. Podatnicy nie powinni ponosić negatywnych skutków nieprecyzyjnego formułowania przepisów przez ustawodawcę. Wydaje się jednak, że celem ustawodawcy nie było jednak, by warunek zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą uzależnić także od okresu trwania zwiększonego zatrudnienia. Przepis ten nie odnosi się w żaden sposób do okresu zatrudnienia, a wskazuje iż powinno być równe lub większe niż 1 etat w pełnym wymiarze. W Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek stanowiącego ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 14a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej Minister Finansów objaśniając uproszczenia w odniesieniu do warunku zatrudnienia dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą oraz małego podatnika (s. 20) w części dotyczącej podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą jasno wyraził jedynie obowiązek „stopniowego wzrostu zatrudnienia”. Natomiast w odniesieniu do warunku zatrudnienia dla małego podatnika Minister Finansów wyraźnie zaakcentował kryterium wielkości oraz okresu zatrudnienia, tj. wyraził obowiązek zatrudnienia co najmniej 1 osoby fizycznej w przeliczeniu na pełne etaty przez okres 300 dni w roku podatkowym. Sposób w jaki Minister Finansów objaśnił jak interpretować art. 28j ust. 2 pkt 2 oraz art. 28j ust. 3 pkt 1 UoCIT potwierdza stanowisko wnioskodawcy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że planowane zwiększenie zatrudnienia o jeden pełen etat w drugiej połowie 2023 r., tj. w drugim roku podatkowym, stanowi wypełnienie warunku corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy zgodnie z brzmieniem art. 28j ust. 2 pkt 2 UoCIT. W kolejnych latach Spółka planuje kolejne zwiększenie zatrudnienia, przy czym nie można jeszcze stwierdzić czy będzie to styczeń 2024 czy też czerwiec, bądź grudzień 2024, przy czym oczywistym jest, że w związku z zatrudnieniem pierwszego pracownika już w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, spółka w 3 roku (2024) Spółka musi mieć zatrudnienie w wysokości co najmniej 3 etatów liczonych zgodnie art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Od 2021 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru formy opodatkowania jaką jest ryczałt od dochodów spółek. Ten sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zawiązaną w styczniu 2022 r. Rok obrotowy spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka po zawiązaniu od razu wybrała opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek.

W pierwszym roku podatkowym spółka zatrudniała na umowę o pracę jednego pracownika. Nie jest to udziałowiec spółki. Pracownik został zatrudniony 15 stycznia 2022 r. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. W drugim roku podatkowym trwającym od 1 stycznia 2023 do 31 grudnia 2023 r. spółka nadal zatrudnia tego pracownika, który został zatrudniony dnia 15 stycznia 2022 r. Na chwilę obecną Spółka nie zatrudnia więcej pracowników, natomiast w październiku 2023 r. zatrudni na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy drugiego pracownika niebędącego udziałowcem spółki.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. spółka będzie spełniać warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że warunki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek zawiera art. 28j ust. 1 ustawy CIT. W odniesieniu do części obowiązków wynikających z powyższego przepisu, w oparciu o art. 28j ust. 2 ustawy o CIT, z preferencji w tym zakresie skorzystać mogą tylko podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.

W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, warunek dotyczący zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i dwóch lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Jednak w kolejnych latach, podatnik jest zobligowany do stopniowego wzrostu zatrudnienia. Począwszy od drugiego roku podatkowego, podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększania zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia poziomu zatrudnienia, określonego w tym przepisie. Do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się wspólników podatnika.

Warunek zatrudnienia przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w sytuacji gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni roku podatkowego, nie dotyczy podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej. Od drugiego roku podatkowego podatnik musi corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia wymaganego przez warunek, o którym mowa w art. 28j ust. 2 ustawy o CIT. Przepis ten nie wymaga jednak, aby co roku w okresie przejściowym, każdy nowo zatrudniony na umowę o pracę pracownik, przepracował 300 dni.

Skoro w pierwszym roku podatkowym, tj. w 2022 r. zatrudnili Państwo pracownika na pełen etat, natomiast w drugim roku podatkowym, tj. w 2023 r. zatrudnią Państwo kolejnego pracownika na pełen etat, to tym samym doprowadzą Państwo do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat. W konsekwencji spełnią Państwo wymogi wynikające z art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT.

Wobec powyższego, spełniają Państwo warunek zatrudnienia wyrażony w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i są Państwo uprawnieni do kontynuowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Przedstawione przez Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).