Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.512.2023.1.AN

- Czy wystawione faktury za wprowadzoną przez Wnioskodawcę do sieci energię elektryczną będą podlegały podatkowi dochodowemu od osób prawnych; - czy otrzymane od X S.A. faktury w kwocie netto będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu; - czy nadpłata (nie rozliczony depozyt) nie rozliczona w okresie 12 miesięcy jest przychodem podatkowym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 września 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

- wystawione faktury za wprowadzoną przez Wnioskodawcę do sieci energię elektryczną będą podlegały podatkowi dochodowemu od osób prawnych,

- otrzymane od X S.A. faktury w kwocie netto będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu,

- Nadpłata (nie rozliczony depozyt) nie rozliczona w okresie 12 miesięcy jest przychodem podatkowym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ustawa o odnawialnych źródłach energii (OZE) wprowadziła wiele zamieszania, obszerność i zawiłość przepisów w tym względzie jest ogromna, nikt tak naprawdę nie wie, jak interpretować tą ustawę we wszystkich aspektach, nie udostępniono podatnikom informacji w tym względzie (interpretacje, poradniki itp.) „pozostawiono ich samych sobie”, zresztą nie pierwszy raz, przy tworzeniu zawiłych ustaw, w których ustawodawca stara się zabezpieczyć interesy państwa i firm „lobbujących” nie dostrzegając i mam wrażenie, że nie mając wiedzy, jak to wpłynie na sytuację zwykłych podatników i osób których ona dotyczy.

Jesteśmy tzw. prosumentami (posiadamy zainstalowaną instalację fotowoltaiczną o mocy 35 kWh). Z firmą X S.A. rozliczamy się ze sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji (umowa kompleksowa).

Pozyskaną z instalacji energię wykorzystujemy na potrzeby własne, a nadwyżkę odprowadzamy do sieci.

Z X S.A. rozliczamy się na zasadzie net billingu.

X S.A. wystawia fakturę na kwotę brutto (netto plus VAT) za zużytą przez nas energię oraz za opłaty dystrybucyjne.

Na fakturze jest też zamieszczona informacja o ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez nas do sieci (z instalacji fotowoltaicznej), wyszczególniona jest tam ilość wprowadzonej do sieci energii elektrycznej w kWh oraz cena i wartość netto tej energii za dany okres, która to wartość nazwana jest depozytem i częściowo rozliczana od kwoty brutto faktury wystawianej przez X S.A., w części dotyczącej zużytej przez nas energii elektrycznej (opłaty dystrybucyjne nie są rozliczane depozytem), nie rozliczony depozyt przechodzi na następny okres, jeśli depozyty nie zostaną rozliczone w okresie 12 miesięcy to po upływie 12 miesięcy, 20% wartości nadwyżek z każdego miesiąca jest oddawane prosumentowi.

Net-billing to funkcjonujący obecnie system prosumencki, opierający się na wartości energii w chwili wytworzenia. Korzystający z niego prosumenci „odsprzedają energię” do sieci - według tzw. RCEm (rynkowej ceny energii elektrycznej - miesięcznej).

Rynkowa miesięczna cena energii RCEm jest ustalana oddzielnie dla każdego miesiąca, na podstawie rynkowej ceny energii RCE oraz wolumenu energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez prosumentów, oraz prosumentów zbiorowych w mikroinstalacjach, oraz małych instalacjach, w określonej jednostce czasu.

RCEm to średnia RCE ważona ilością energii wprowadzonej przez prosumentów w danym okresie.

Dość istotną kwestią, o której nie wiele mówi się w kontekście miesięcznej rynkowej ceny energii jest fakt, że może być ona korygowana, ustawa Prawo energetyczne dopuszcza dokonanie zmian w ogłoszonej miesięcznej rynkowej cenie energii. Zgodnie z art. 11y pkt 8 ustawy Prawo energetyczne, operator informacji rynku energii (czyli PSE) w przypadku otrzymania korekty danych pomiarowych, dostarczanych przez OSD, oblicza skorygowaną wartość miesięcznej rynkowej ceny energii (różnica musi być jednak większa niż 0,1%).

Tak też się dzieje w naszym przypadku, faktury przez Energia Operator S.A. są często korygowane.

Nigdzie w ustawie OZE nie wspomina się czy ceny RCEm to ceny netto czy brutto, ale można domniemywać że są to ceny netto, z uwagi na różnorodność podmiotów, jeśli chodzi o ustawę o VAT w zakresie dostaw energii (zwolnienia podmiotowe z VAT, podatnicy czynni VAT, konsumenci-gospodarstwa domowe).

Pytania

1. Czy wystawione faktury za wprowadzoną przez Wnioskodawcę do sieci energię elektryczną będą podlegały podatkowi dochodowemu od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

2. Czy otrzymane od X S.A. faktury w kwocie netto będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

3. Czy Nadpłata (nie rozliczony depozyt) nie rozliczona w okresie 12 miesięcy jest przychodem podatkowym? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), ani ustawa o OZE, ani przepisy wprowadzające nie przewidują nowych regulacji. W związku z tym należy uznać, że dochód podatników CIT ze sprzedaży energii przetworzonej w instalacji fotowoltaicznej podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Czyli rozliczony depozyt (potwierdzony wystawionymi przez nas fakturami) będzie dla nas przychodem podatkowym.

Ad. 2.

Otrzymane od Energia X S.A. faktury w kwocie netto stanowią dla nas koszty uzyskania przychodu, stosownie do art. 15 – (Pojęcie kosztów uzyskania przychodów) - Podatek dochodowy od osób prawnych.

Ad. 3.

Nie rozliczony depozyt nie może by podstawą wystawienia faktury i zaliczeniem go do przychodów podatkowych.

Nadwyżka ilości energii elektrycznej, o której mowa w ust. 11, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Ad. 1, 2.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jednocześnie, jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe.

W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, iż do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki:

1) dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika;

2) podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz

3) przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 19 i 27a ustawy z 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1436 ze zm., zwanej dalej: „ustawa o OZE”),

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

19) mikroinstalacja - instalację odnawialnego źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączoną do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV albo o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW.

27a) prosument energii odnawialnej - odbiorcę końcowego wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem że w przypadku odbiorcy końcowego niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej określonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2022 r. poz. 459 i 830).

Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne przez prosumenta energii odnawialnej wytwarzającego energię elektryczną w mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej:

1) większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,7;

2) nie większej niż 10 kW - w stosunku ilościowym 1 do 0,8.

W myśl art. 4 ust. 1a pkt 2 ustawy o OZE:

Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, dokonuje rozliczenia wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej od 1 lipca 2022 r. przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, wytwarzającego energię elektryczną w instalacji odnawialnego źródła energii, której przyłączenie do sieci elektroenergetycznej i wprowadzenie z niej energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej po raz pierwszy nastąpiło po 31 marca 2022 r., z wyłączeniem mikroinstalacji przyłączonych do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej zgodnie z art. 4d ust. 2-11, wobec wartości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na potrzeby własne.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 i 1a ustawy o OZE:

1. Obowiązek zakupu energii elektrycznej, o którym mowa w art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 70c ust. 2 oraz art. 92 ust. 1, wykonuje wyznaczony przez Prezesa URE sprzedawca energii elektrycznej, zwany dalej „sprzedawcą zobowiązanym”, na podstawie umowy, o której mowa w art. 5 ustawy - Prawo energetyczne.

1a. Sprzedawca zobowiązany, o którym mowa w art. 40 ust. 1, ma obowiązek dokonać rozliczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1-3 oraz w art. 38c ust. 3, chyba że rozliczenia dokonuje sprzedawca wybrany przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej lub spółdzielnię energetyczną, na podstawie umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży.

Jak stanowi art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o OZE:

Rozliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 1a, w odniesieniu do prosumenta energii odnawialnej - dokonuje się z uwzględnieniem zasad, o których mowa w ust. 2a-2d, na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dokonującego pomiaru ilości energii elektrycznej w punkcie poboru energii prosumenta energii odnawialnej.

Szczegółowy sposób rozliczania prosumenta z udostępnionej energii regulują przepisy art. 4 ust. 2a - 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Zgodnie z art. 4 ust. 11 ustawy o OZE,

W przypadku gdy:

1) prosument energii odnawialnej w ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, nie odbierze energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w okresie 12 miesięcy od daty jej wprowadzenia do sieci zgodnie z ust. 5, to nieodebraną energią dysponuje sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w celu pokrycia kosztów rozliczenia, w tym opłat, o których mowa w ust. 4;

2) prosument energii odnawialnej, prosument zbiorowy energii odnawialnej lub prosument wirtualny energii odnawialnej w ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, nie wykorzysta zgromadzonych dla danego miesiąca kalendarzowego środków odpowiadających wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej w tym miesiącu w okresie 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, to niewykorzystane środki stanowią nadpłatę, która jest zwracana prosumentowi energii odnawialnej, prosumentowi zbiorowemu energii odnawialnej lub prosumentowi wirtualnemu energii odnawialnej przez sprzedawcę, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu. Wysokość zwracanej nadpłaty nie może przekroczyć dwudziestu procent wartości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci w miesiącu kalendarzowym, którego dotyczy zwrot nadpłaty.

Jak stanowi art. 4 ust. 12 ustawy o OZE,

Zgodnie z art. 4c ust. 1-6 ustawy o OZE,

1. Sprzedawca, o którym mowa w art. 40 ust. 1a, w celu prowadzenia rozliczeń, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzi konto dla prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, zwane dalej „kontem prosumenta”, na którym ewidencjonuje ilości energii elektrycznej i wartości energii elektrycznej, o których mowa w art. 4 ust. 1a, oraz wynikającą z nich wartość środków za energię elektryczną należną prosumentowi za energię elektryczną wprowadzoną do sieci, zwaną dalej „depozytem prosumenckim”.

2. Depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta, o którym mowa w ust. 1.

3. Zobowiązanie prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, o którym mowa w ust. 2, określa się dla danego okresu rozliczeniowego jako sumę iloczynów, dla wszystkich okresów rozliczania niezbilansowania (t) w okresie rozliczeniowym, ilości energii elektrycznej pobranej z sieci dystrybucyjnej elektroenergetycznej przez prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej, oznaczonej w art. 4 ust. 2b symbolem Eb(t) przyjmującym wartość dodatnią, oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej uwzględniającej obowiązkowe obciążenia podatkowe i fiskalne, stosowanej w rozliczeniach pomiędzy sprzedawcą i prosumentem dla tego okresu rozliczenia niezbilansowania.

4. Wartość depozytu prosumenckiego dotycząca danego miesiąca kalendarzowego jest ustalana i przyporządkowywana do konta prosumenckiego w kolejnym miesiącu kalendarzowym.

5. Kwota środków stanowiąca depozyt prosumencki może być rozliczana na koncie prosumenckim przez 12 miesięcy od dnia przypisania tej kwoty jako depozyt prosumencki na koncie prosumenta.

6. Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do depozytu prosumenckiego niewykorzystane lub niezwrócone na podstawie przepisu art. 4 ust. 11 pkt 2 środki umarza się.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z ust. 3 art. 12 ustawy o CIT wynika, że:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest prosumentem, tj. posiada zainstalowaną instalację fotowoltaiczną o mocy 35kWh. Pozyskaną z instalacji energię wykorzystuje na potrzeby własne, a nadwyżkę odprowadza do sieci. Rozliczenie wytworzonej przez wnioskodawcę energii z firmą X S.A. odbywa się na zasadzie net billingu.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest m.in. kwestia ustalenia, czy wystawione faktury za wprowadzoną przez Wnioskodawcę do sieci energię elektryczną będą podlegały podatkowi dochodowemu od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy zauważyć, że przychodem podatkowym u prosumenta będzie wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikającej z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta – po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej.

Tymczasem, z zajętego przez Państwa stanowiska wynika, że wyłącznie z tytułu „rozliczonego depozytu” Wnioskodawca zamierza wykazać przychód podatkowy.

Należy zauważyć, że depozyt przeznaczony jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta z tytułu zakupu energii elektrycznej tj. opłaty brutto za sprzedaż energii pobranej z sieci. Kwota środków zgromadzona na depozycie może być rozliczana przez 12 miesięcy od dnia przypisania jej jako depozyt prosumencki. Zatem, Wnioskodawca zamiast wykazać przychód z tytułu wartości energii elektrycznej wprowadzonej (sprzedanej) w danym okresie do sieci, wykazywałby przychód podatkowy wyłącznie w kwocie przeznaczonej na rozliczenie zobowiązań z tytułu zakupu energii elektrycznej w danym okresie.

Wobec powyższego, z takim stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że przychód podatkowy u prosumenta będzie stanowić wartość ustalona jako iloczyn ilości energii elektrycznej wynikającej z salda ujemnego (tj. ilości energii elektrycznej wprowadzonej w poszczególnych godzinach do sieci przez prosumenta – po zbilansowaniu międzyfazowym) i rynkowej ceny energii elektrycznej.

Zatem, Państwa stanowisko zgodnie z którym wyłącznie rozliczony depozyt będzie dla Państwa przychodem podatkowym, jest nieprawidłowe.

Natomiast, w kwestii rozpoznania kosztów uzyskania przychodu, należy odwołać się do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od X S.A. fakturę na kwotę brutto za zużytą energię oraz opłaty dystrybucyjne. Faktura zawiera informację o ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Wnioskodawcę z instalacji fotowoltaicznej do sieci, cenie i wartości netto energii wprowadzonej w danym okresie, która to wartość określana jest depozytem prosumenckim i częściowo odliczana od kwoty brutto faktury, w części dotyczącej zużytej (pobranej z sieci) przez Wnioskodawcę energii elektrycznej. Opłaty dystrybucyjne nie są rozliczane depozytem.

Organ zgadza się z Wnioskodawcą, że otrzymane od X S.A. faktury VAT z tytułu rozliczenia sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji w kwocie netto, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Należy zaznaczyć, że kwota (wartość) do zapłaty z faktury uwzględnia środki zgromadzone przez Wnioskodawcę na depozycie prosumenckim. Środki z depozytu wpływają na obniżenie wysokości faktury Wnioskodawcy tylko w zakresie opłaty za sprzedaż energii, którą pobrał z sieci. Nie są natomiast przeznaczone do rozliczenia pozostałych zobowiązań Wnioskodawcy, które wynikają z faktury, tj. opłat związanych z dystrybucją oraz - jeżeli występują - innych opłat (np. opłaty handlowej). Opłaty te ponosi Wnioskodawca w pełnej wysokości.

Analizując powyższe należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że otrzymane od X S.A. faktury w kwocie netto będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 3

Przedmiot Państwa wątpliwości budzi również kwestia ustalenia, czy nadpłata (nie rozliczony depozyt) nie rozliczona w okresie 12 miesięcy jest przychodem podatkowym dla Spółki.

Zgodnie z art. 4c ust. 1-2 ustawy o OZE,

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że depozyt prosumencki przeznaczany jest na rozliczenie zobowiązań prosumenta energii odnawialnej, prosumenta zbiorowego energii odnawialnej lub prosumenta wirtualnego energii odnawialnej z tytułu zakupu energii elektrycznej od sprzedawcy prowadzącego konto prosumenta (art. 4c ust. 1 i 2 ustawy o OZE). Po upływie 12 miesięcy od dnia przypisania danej kwoty środków do depozytu prosumenckiego niewykorzystane środki w części stanowiącej nie więcej niż 20% wartości energii elektrycznej wprowadzonej w danym miesiącu kalendarzowym stanowią nadpłatę, którą Sprzedawca zwraca prosumentowi w terminie nie dłuższym niż do końca 13 miesiąca następującego po danym miesiącu, w którym powstał ten depozyt. Pozostała kwota nierozliczona i nie zwrócona prosumentowi podlega umorzeniu.

Środki zgromadzone na koncie prosumenta jako depozyt prosumenta mogą zostać wykorzystane jedynie jako forma zapłaty za zobowiązania prosumenta w związku z zakupem energii elektrycznej. Środki te mogą posłużyć wyłącznie do uregulowania zobowiązań finansowych prosumenta za energię pobraną z sieci. Tym samym, środki niewykorzystane przez Wnioskodawcę w okresie 12 miesięcy a znajdujące się na depozycie Wnioskodawcy, nie stanowią przychodu podatkowego w myśl ustawy o CIT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- wystawione faktury za wprowadzoną przez Wnioskodawcę do sieci energię elektryczną będą podlegały podatkowi dochodowemu od osób prawnych - jest nieprawidłowe;

- otrzymane od X S.A. faktury w kwocie netto będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu - jest prawidłowe,

- Nadpłata (nie rozliczony depozyt) nie rozliczona w okresie 12 miesięcy jest przychodem podatkowym - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 oraz 7, dotyczących podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.512.2023.1.AN