Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.682.2023.2.MJ

Zbycie nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 grudnia 2023 r. (wpływ 15 grudnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

8 września 2017 r. drogą kupna nabył Pan wraz z małżonką - udokumentowaną aktem notarialnym Rep. A Nr (...), gdzie jako kupujący występują A.B. i C.B. - w udziale 1/2 części, na prawach wspólności ustawowej, niezabudowaną nieruchomość położoną w P., oznaczoną numerem działki 111/3 o łącznej powierzchni 0,1022 ha. Nieruchomość objęta jest księgą wieczystą (...) Sądu Rejonowego (...), Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w O., stanowiącą tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem 35.MU, przeznaczone do zabudowy mieszkaniowo-usługowej, posiadającej dostęp do układu drogowego drogi publicznej.

Prawo do pozostałej 1/2 części na prawach wspólności ustawowej nabyli Sąsiedzi (dane w Akcie), co zostało odzwierciedlone w ww. dziale II księgi wieczystej. Powyższą działkę nabył Pan z myślą o wybudowaniu na własne potrzeby domu mieszkalnego rodzinnego wielopokoleniowego, z możliwością wynajmu wolnych pokoi w lipcu i sierpniu.

8 listopada 2019 r. pismem podpisanym przez inwestorów powiadomiliście Państwo (...)Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego o zakończeniu inwestycji pod nazwą: "Budowa budynku jednorodzinnego z dwoma lokalami mieszkalnymi na działce 111/3, obręb P., jednostka ewidencyjna (...). Inwestycję zrealizowano na udzielonym pozwoleniu na budowę nr (...) z 2 lipca 2018 r. opartym na decyzji Wojewody (...). (...) Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie wniósł sprzeciwu w trybie art. 54 Prawa Budowlanego o zasiedleniu.

Przedmiotowy budynek, który według pozwolenia na budowę jest budynkiem jednorodzinnym z dwoma lokalami mieszkalnymi, został zasiedlony przez dwie rodziny będące właścicielami każda w 1/2 cz. działki nr 111/3.

30 marca 2023 r. Pan wraz z małżonką oraz małżeństwo sąsiadów stanęli w Kancelarii Notarialnej w S., gdzie aktem notarialnym Repertorium A Nr (...) zawarliście Państwo Umowę zniesienia współwłasności nieruchomości i oświadczenia o ustanowieniu służebności. Przedmiotowa zabudowana nieruchomość stanowiąca działki ewidencyjne numer 111/1 i 111/2 powstała z podziału nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną numer 111/3. Podziału na wniosek właścicieli dokonał uprawniony geodeta 22 grudnia 2022 r., w oparciu o art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344) i operat techniczny. Podział nieruchomości został zatwierdzony decyzją Burmistrza Miasta P. Nr (...) z dnia 2 lutego 2023 r.

Decyzja potwierdza, że powierzchnie działek numer 111/1 i 111/2 odpowiadają wielkością udziałów w nieruchomości dzielonej - działce numer 111/3. Granice w budynku mieszkalnym objętym podziałem przebiegają wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany oddzielenia przeciwpożarowego usytuowane na całej wysokości budynku od fundamentów do przykrycia dachu.

Powstałe z podziału działki numer 111/1 i 111/2 posiadają bezpośredni dostęp do drogi publicznej - ulica A. numer A1 i A2 P.. W cytowanym akcie notarialnym zawarte jest, że małżonkowie C. i A. B. otrzymują na wyłączną własność zabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną numer 111/2 obszaru 0,0511 ha, położoną przy ulicy A numer A2 w P.. Małżonkowie - Sąsiedzi odpowiednio z numerem A1.

Zniesienie współwłasności nieruchomości było wzajemnie nieodpłatne.

Tak przedstawioną w powyższym opisie nieruchomość zabudowaną stanowiącą Pana i żony wspólność małżeńską macie Państwo zamiar sprzedać w okresie bieżącym, czy najbliższej przyszłości przed upływem pięciu lat od zasiedlenia.

Planowane odpłatne zbycie domu mieszkalnego przy ulicy A. numer A2 w P., które nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego zasiedlenie, będzie stanowić dla Pana źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof), w powiązaniu z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy updof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Rozważając treść przepisów, to w przytoczonym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jest mowa: źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy). Dalej na mocy art. 30e ust. 1 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Rozważając w ciągłości dalszą treść przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, sprzedaż nieruchomości jest wolna od podatku, jeśli nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości - tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Ponieważ powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości uzależnione jest od daty ich nabycia, które należy utożsamiać z chwilą przeniesienia własności w rozumieniu cywilnoprawnym.

Przez cały czas po oddaniu do użytkowania mieszka Pan w tym domu zaspokajając własne potrzeby mieszkaniowe. Dysponując nim jak właściciel w miarę powstających potrzeb umożliwiał Pan najem wolnych izb mieszkalnych wczasowiczom - turystom w okresie letnim - lipiec sierpień. Ten wynajem krótkoterminowy miał miejsce w latach od 2020 do 2023.

Od 8 czerwca 2020 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, będąc zarejestrowanym płatnikiem podatku od towarów i usług, gdzie główny rodzaj działalności to PKD 55.20.Z. [Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania – dopisek organu].

Przychody osiągane z wynajmu krótkoterminowego lokali mieszkalnych rozliczał Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadząc na jej potrzeby ewidencje księgowe i opłacając z tegoż tytułu powstające zobowiązania podatkowe w podatku dochodowym oraz podatku VAT.

Nieruchomość w całości, ani jej poszczególne części, czy elementy nie była wpisana do ewidencji środków trwałych, ani też nie była przedmiotem dokonywanych odpisów amortyzacyjnych w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Opisany wynajem lokali mieszkalnych wczasowiczom był jedyną formą pozyskiwania pożytków finansowych z przedmiotowej nieruchomości.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Będzie ona sprzedażą z majątku osobistego stanowiącego małżeńską wspólność majątkową.

Pytania

1.Czy w związku z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, które nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego zasiedlenie, powstanie źródło przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy w oparciu o obowiązujące przepisy na bieg tego terminu ma wpływ zasiedlenie nowo wybudowanego budynku w kontekście przyszłej sprzedaży zabudowanej nieruchomości?

3.Czy zawarcie umowy zniesienia współwłasności nieruchomości miało wpływ na bieg tego terminu?

Pana stanowisko

Jak przedstawił Pan powyżej w opisie stanu faktycznego planowane jest odpłatne zbycie domu mieszkalnego przy ulicy A. numer A2 w P., które nastąpi przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego zasiedlenie.

Pana zdaniem w tym przypadku mamy do czynienia z:

•nabyciem nieruchomości (opisanej działki nr 111/3) 8 września 2017 r.,

•zasiedleniem nowo wybudowanego budynku jednorodzinnego z dwoma lokalami mieszkalnymi 8 listopada 2019 r.,

•dokonaniem podziału ww. nieruchomości 30 marca 2023 r.

Te zdarzenia należy uwzględnić w kontekście praw rzeczowych i powstania obowiązku podatkowego przy zbyciu nieruchomości.

Bieg pięcioletniego terminu, o którym jest mowa w przepisach przypisany jest do 8 września 2017 r., tj. data nabycia nieruchomości. Do chwili obecnej prawo to do dysponowania nieruchomością jak właściciel nie zostało zmienione, trwa od chwili przeniesienia własności w rozumieniu cywilnoprawnym.

Sam podział nieruchomości nie rodzi po stronie właścicieli obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, podatku VAT lub podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie jest to bowiem zmiana właściciela, a jedynie podzielenie nieruchomości, na dwie odrębne nieruchomości, tych samych właścicieli - prawo własności nieruchomości się nie zmienia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera ustawowej definicji nieruchomości. Posiłkując się definicją zawartą w Kodeksie cywilnym w art. 46. ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks Cywilny - definicja nieruchomości: § 1. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. W myśl art. 47 Kodeksu część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości z wyjątkami przewidzianymi w ustawie - nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Dlatego też, sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu, bez względu na to, czy na gruncie tym wybudowano budynek, czy też nie i kiedy to nastąpiło.

W Pana sprawie z przedstawionych wcześniej argumentów wynika, że od końca roku podatkowego, w jakim nastąpiło nabycie działki, upłynęło ponad 5 lat - co skutkuje tym, że zbycie tejże nieruchomości zabudowanej budynkiem jednorodzinnym (powstałej po podziale) nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym. Została wypełniona norma zawarta w treści przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - sprzedaż nieruchomości jest wolna od podatku, jeśli nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W rozważanym zdarzeniu przyszłym, na bieg pięcioletniego terminu wywołania skutków podatkowych związanych ze sprzedażą nieruchomości, nie będą miały wpływu terminy zasiedlenia nowo wybudowanego budynku mieszkalnego oraz zawarcie umowy zniesienia współwłasności nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

–odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

–zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

–zarobkowym celu działalności,

–wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

–prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Odnosząc się do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalności

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Jednak na podstawie art. 14 ust. 2c ww. ustawy:.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy zostały one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 8 września 2017 r. nabył Pan wraz z małżonką w udziale 1/2 części, na prawach wspólności ustawowej, niezabudowaną nieruchomość oznaczoną numerem działki 111/3. Powyższą działkę nabył Pan z myślą o wybudowaniu na własne potrzeby domu mieszkalnego rodzinnego wielopokoleniowego, z możliwością wynajmu wolnych pokoi w lipcu i sierpniu.

8 listopada 2019 r. powiadomiliście Państwo Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego o zakończeniu inwestycji pod nazwą: "Budowa budynku jednorodzinnego z dwoma lokalami mieszkalnymi na działce 111/3 (...)”.

Przedmiotowy budynek, według pozwolenia na budowę jest budynkiem jednorodzinnym z dwoma lokalami mieszkalnymi.

30 marca 2023 r. Pan wraz z małżonką oraz małżeństwo Sąsiadów zawarliście Umowę zniesienia współwłasności nieruchomości. Przedmiotowa zabudowana nieruchomość stanowiąca działki ewidencyjne numer 111/1 i 111/2 powstała z podziału nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną numer 111/3. Powierzchnie działek numer 111/1 i 111/2 odpowiadają wielkością udziałów w nieruchomości dzielonej - działce numer 111/3. Granice w budynku mieszkalnym objętym podziałem przebiegają wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany oddzielenia przeciwpożarowego usytuowane na całej wysokości budynku od fundamentów do przykrycia dachu.

Pan wraz z żoną otrzymaliście na wyłączną własność zabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną numer 111/2 obszaru 0,0511 ha, położoną przy ulicy A. numer A2 w P.. Małżonkowie - Sąsiedzi odpowiednio z numerem A1.

Zniesienie współwłasności nieruchomości było wzajemnie nieodpłatne.

Mając na względzie powołane przepisy prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowaną sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, z uwagi na jej mieszkalny charakter, należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

W myśl art. 47 ww. Kodeksu:

Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie) nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Dlatego też sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu.

Kwestie zniesienia współwłasności reguluje zaś art. 211 ww. Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Z art. 212 § 2 ww. Kodeksu wynika zaś, że:

Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia - podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli:

a)podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

b)wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie.

Zatem, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości), której (którego) wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Jeżeli zatem, w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Przyjmując zatem, że - jak Pan wskazał we wniosku - powierzchnie działek numer 111/1 i 111/2 odpowiadają wielkością udziałów w nieruchomości dzielonej oraz zniesienie współwłasności nieruchomości było wzajemnie nieodpłatne, należy uznać, że w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie doszło do nabycia przez Pana nieruchomości/udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w tej sprawie datą nabycia przez Pana nieruchomości będącej przedmiotem wniosku jest data nabycia działki, tj. rok 2017, a wiec planowana sprzedaży ww. nieruchomości będzie miała miejsce po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez Pana.

Reasumując, z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z lokalem mieszkalnym, nie powstanie źródło przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze wskazanych wyżej względów stanowisko Pana uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczyzdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od osób fizycznych, zgodnie z zakresem Pana wniosku. Nie dotyczy innych kwestii, zawartych w Pana stanowisku, tj. podatku VAT lub podatku od czynności cywilnoprawnych, wykraczających poza ten zakres.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 8 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.682.2023.2.MJ