Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 11 marca 2022 r., sygn. I SA/Bk 55/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 marca 2022 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie przyznania tymczasowemu pełnomocnikowi szczególnemu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskami z 5 lipca 2021 r. dor. pod. A. M. Z. (dalej jako: "skarżący") zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. o przyznanie oraz ustalenie wysokości należnego mu wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji tymczasowego pełnomocnika szczególnego w ramach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej I. Sp. z o.o. w postępowaniach podatkowych o numerach:

1) [...],

2) [...]

oraz postępowaniach wpadkowych nr:

1) [...],

2) [...],

3) [...],

4) [...].

Postanowieniem z [...] lipca 2021 r., [...], Naczelnik PUS w B. przyznał skarżącemu koszty nieopłaconej pomocy prawnej w wysokości 9.446,40 zł brutto.

Na skutek wniesionego przez skarżącego zażalenia, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. postanowieniem z [...] września 2021 r., [...], uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Ponownie rozpoznając sprawę, Naczelnik PUS w B. postanowieniem z [...] listopada 2021 r., [...], przyznał skarżącemu koszty nieopłaconej pomocy prawnej w wysokości 9.556,40 zł.

DIAS w B., po rozpatrzeniu zażalenia skarżącego, postanowieniem z [...] stycznia 2022 r., [...], utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, powoławszy przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 16 sierpnia 2018 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1688 ze zm., dalej jako: "rozporządzenie MS"), że wbrew twierdzeniom skarżącego organ podatkowy ma prawo miarkować wynagrodzenie tymczasowego pełnomocnika szczególnego, biorąc pod uwagę charakter sprawy oraz wkład pracy i zaangażowanie pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.