Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. III SA/Lu 673/21
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędzia WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant Referent Małgorzata Rębacz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2022 r. sprawy ze skargi W. T. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2021 r. nr [...] Wojewoda Lubelski (dalej jako "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Lublina z [...] czerwca 2021 r. nr [...] orzekającą o wymeldowaniu W. T. z pobytu stałego w lokalu położonym przy ul. [...] w L..
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:
W piśmie z [...] października 2020 r. M. T. (dalej jako "wnioskodawczymi") zwróciła się do Prezydenta Miasta Lublina z wnioskiem o wymeldowanie skarżącego z pobytu stałego w lokalu położonym przy ul. [...] w L.. Wniosek uzasadniła tym, że skarżący wyprowadził się z mieszkania w czerwcu 2010 r., zabierając ze sobą rzeczy osobiste. Skarżący do mieszkania nie wraca na stałe, nie ma kluczy i nie ponosi kosztów utrzymania lokalu.
Decyzją z [...] czerwca 2021 r. Prezydent Miasta Lublina (dalej jako "organ I instancji") orzekł o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego w lokalu położonym przy ul. [...] w L..
Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Wojewoda Lubelski decyzją z [...] sierpnia 2021 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że skarżący nie przebywa w lokalu wskazanym na wstępie od około 10 lat. Organ uznał za wiarygodne zeznania świadków M. T., K. T., A. M., A. C., D. M., W. S., którzy jednoznacznie zeznali, że nie widują skarżącego w lokalu od kilku lat. Skarżący nie posiada kluczy do lokalu i nie ma możliwości swobodnego dostępu do lokalu. Organ uznał, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy została spełniona przesłanka wymeldowania określona w art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2021 r. poz. 510 z późn. zm.).
