Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Go 64/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędzia WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi P. Spółki Akcyjnej na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 rok oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

P Spółka Akcyjna Oddział Gospodarowania Nieruchomościami (dalej również jako "P", Skarżąca", "Strona") wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (powoływane dalej również jako "SKO", "organ II instancji", "organ odwoławczy") z dnia [...] września 2021 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza (dalej jako "organ I instancji") z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 rok.

Z akt wynika następujący stan faktyczny:

Pismem z [...] kwietnia 2021 r., na podstawie art. 74 pkt 1 Ordynacji podatkowej, spółka P złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 r. w łącznej kwocie 182.240,00 zł, w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt SK 39/19. Błędnie bowiem w pierwotnej deklaracji na podatek od nieruchomości za 2017 rok, grunty, budynki i budowle po zlikwidowanej linii kolejowej, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do działalności gospodarczej przez wnioskodawcę, zostały wykazane do opodatkowania najwyższą stawką podatku. Wraz z wnioskiem Spółka złożyła korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2017 r., w której wykazała m.in. do opodatkowania podatkiem od nieruchomości grunty o powierzchni 308.882 m2, po zlikwidowanej linii kolejowej, jako grunty pozostałe.

W odpowiedzi na wezwanie organu do wskazania podstaw do złożenia ww. wniosku, pismem z dnia [...] kwietnia 2021 r. Spółka wyjaśniła, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt SK 39/19 uznał, że opodatkowanie według wyższej stawki podmiotu, który nie wykorzystuje w swojej działalności posiadanych nieruchomości, jest naruszeniem art. 64 ust. 1 Konstytucji RP jako niedozwolone naruszenie prawa do własności. A dodatkowo, skoro nie można uzasadnić zaskarżonej regulacji ochroną ważnego interesu publicznego, to zaskarżona regulacja narusza także art. 31 ust. 3 oraz art. 84 Konstytucji. Spółka wskazała, że ww. wyrok zapadł, co prawda w sprawie ze skargi konstytucyjnej osoby fizycznej, jednak ma on uniwersalne znaczenie. W tezie wyroku Trybunał odniósł się bowiem do wszystkich kategorii przedsiębiorców, a nie tylko do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Potwierdzeniem tego jest wyrok NSA z dnia 4 marca 2021 r. sygn. akt III FSK 896/21, w którym stwierdzono, że zastosowanie takiej interpretacji odnosi się do wszystkich przedsiębiorców, bez względu na ich formą prawną.