Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Kr 259/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Zięba (spr.) Sędziowie: WSA Grzegorz Klimek WSA Michał Niedźwiedź Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 10 grudnia 2021 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od sierpnia 2018 r. do lutego 2020 r. skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 grudnia 2021 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania A. M., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia 14 października 2020 r. o odmowie stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za okres od sierpnia 2018 r. do lutego 2020 roku.

W uzasadnieniu decyzji, organ odwoławczy zaznaczył, że zakres postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty określony zacytowanymi przez organ przepisami zawartymi w Ordynacji podatkowej, ograniczony jest treścią wniosku podatnika i zakresem dokonanej korekty. W ramach tego postępowania organ podatkowy analizuje wyłącznie stan faktyczny określony przez podatnika. W związku z tym DIAS w K. podał, że w sprawie należało zbadać kwestię zasadności zmian dokonanych korektami w zakresie podatku należnego związanego ze zmianą stawki opodatkowania świadczonych usług dzierżawy budynków przeznaczonych na prowadzenie burs szkolnych. Pierwotnie do opodatkowania tych usług strona skarżąca zastosowała stawkę podatku od towarów i usług 23%, a następnie w złożonych korektach deklaracji świadczenie tych usług objęto niższą 8% stawką podatku od towarów i usług, skutkiem czego było zmniejszenie wykazanego uprzednio zobowiązania podatkowego za okresy od sierpnia 2018 r. do lutego 2020 r. oraz wnioskowanie o stwierdzenie nadpłaty za te okresy.

W toku postępowania ustalono, że skarżąca i jej mąż (wspólnicy spółki cywilnej D. zajmującej się najmem lokali mieszkalnych i użytkowych, dzierżawą oraz udzielaniem pożyczek) byli współwłaścicielami nieruchomości położonej w T. i nieruchomości położonej w K. Każda z tych nieruchomości obejmowała działkę gruntową oraz posadowiony na niej budynek mieszkalny. Budynki te przystosowane zostały przez skarżącą i jej męża do prowadzenia w nich bursy szkolnej i spełniały wymagane w tym zakresie warunki techniczne, sanitarne i organizacyjne, co znajdowało potwierdzenie w przedłożonych dokumentach.