Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 października 2023 r., sygn. II SA/Sz 532/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Asesor WSA Krzysztof Szydłowski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 października 2023 r. sprawy ze skargi S. Spółki z o.o. w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 14 listopada 2022 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku U. P. (dalej jako: Uniwersytet), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie stwierdziło nieważność decyzji Burmistrza B. nr [...] z dnia 23 stycznia 2020 r., znak: [...] o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia pod nazwą "Budowa i eksploatacja fermy drobiu do 2264 DJP zlokalizowanej na działce nr ew. [...] obręb N. C. gm. B.", sprostowanej postanowieniem z dnia 3 lutego 2020 r. znak: [...]

Organ administracji wyjaśnił, iż Uniwersytet na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, wniósł o stwierdzenie nieważności ww. decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. W ocenie wnioskodawcy, organ wydający decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia przeprowadził postępowanie dowodowe w oparciu o raport z maja 2019 r. o oddziaływaniu na środowisko projektowanej fermy drobiu, który jest ewidentnie nieprawidłowy i nie mógł stanowić podstawy do wydania decyzji środowiskowej. Powyższe miało skutkować wydaniem decyzji, pomimo niespełnienia przez inwestycję wymogów środowiskowych.

Po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu Kolegium stwierdziło, iż w toku wydania poddanej weryfikacji decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach doszło do rażącego naruszenia art. 71 ust 2 pkt 1 i 2 oraz art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania kwestionowanej decyzji: t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2081 ze zm., dalej jako: ustawa środowiskowa). Wskazano ponadto, iż doszło do naruszenia art. 74a ust. 2 ustawy środowiskowej poprzez zaakceptowanie zarówno przez organ prowadzący, jak i przez organy uzgadniające uzupełnienia raportu dotyczącego kluczowych kwestii z punktu widzenia oddziaływania na środowisko, który nie zawiera podpisu i oświadczenia, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 19 i 19a w zw. z art. 74a ust. 3 ustawy środowiskowej. Jak wywiódł organ administracji z uwagi na brak załączenia do uzupełnienia raportu oświadczenia autora o spełnieniu wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji oraz oświadczenia dotyczącego świadomości o odpowiedzialności karnej, kluczowy dokument, tj. raport o oddziaływaniu na środowisko przedmiotowego przedsięwzięcia wraz z uzupełnieniami przedłożonymi przez pełnomocnika inwestora nie spełniał wymogów formalnych dla tego rodzaju opracowania i w konsekwencji nie mógł stanowić podstawy orzekania w przedmiocie wydania decyzji środowiskowych uwarunkowaniach. SKO podkreśliło, że dokument nieposiadający wymaganego podpisu i oświadczenia nie stanowi dowodu w sprawie, a wadliwość taka musi być zakwalifikowana jako rażące naruszenie prawa skutkujące tym, że w badanej sprawie doszło do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach bez wymaganego raportu o środowiskowych uwarunkowaniach. Zdaniem Kolegium opisane powyżej uchybienie raportu dyskwalifikuje ten raport jako dowód w sprawie, a zatem bezprzedmiotowe byłoby podjęcie dalszych rozważań, dotyczących treści merytorycznej raportu.