Wyrok WSA w Kielcach z dnia 21 września 2022 r., sygn. II SA/Ke 417/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka Sędzia WSA Agnieszka Banach (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2022 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2022 r. [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2022 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej też jako "Kolegium") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Wójta Gminy R. z [...] maja 2022 r. znak: [...], którą odmówiono H. B. od 1 kwietnia 2022 r. prawa do świadczenia w formie: świadczenia pielęgnacyjnego (z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej) w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem E. B..

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Kolegium wskazało, że osoba wymagająca opieki - E. B. legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w O. z 1 marca 2018 r. zaliczającym go do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe. Z orzeczenia wynika, że niepełnosprawność istnieje od 24 listopada 2014 r. W sprawie bezspornym jest, że H. B. nie pracuje zawodowo oraz sprawuje stałą i faktyczną opiekę nad mężem.

Odnosząc się do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia przez organ pierwszej instancji na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 615; dalej "ustawa", "u.ś.r."), Kolegium wyjaśniło, że w wyroku z 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. K 38/13 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 17 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W konsekwencji Kolegium podkreśliło, że organ pierwszej instancji, odmawiając przyznania skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki nie powstała w okresie wskazanym w art. 17 ust. 1b ustawy, dopuścił się uchybienia prawa materialnego, gdyż nie wziął pod uwagę treści ww. wyroku i wydał decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną.