Interpretacja indywidualna z dnia 13 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.66.2024.1.ŻR

Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT świadczonych usług w zakresie zarządzania Spółką.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 24 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT świadczonych usług w zakresie zarządzania Spółką.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca uchwałą Rady Nadzorczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - … sp. z o. o. („Spółka”) został powołany do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu ww. Spółki. W dniu 29.12.2023 roku z Wnioskodawcą została zawarta umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką.

Wnioskodawca (Zarządzający - zgodnie z nazewnictwem przyjętym w umowie o świadczenie usług w zakresie zarządzania spółką) nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 roku prawo przedsiębiorców (Dz.U z 2018 r., poz. 646.), nie jest zarejestrowany w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, a także nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką została zawarta na podstawie przepisów ustawy z dnia 09 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Na mocy umowy Spółka powierza Zarządzającemu świadczenie usług zarządzania w Spółce, przy wykorzystaniu zasobów rzeczowych, finansowych i organizacyjnych Spółki, w tym zasobów pracowników oraz osób realizujących czynności faktyczne i prawne na podstawie innych tytułów prawnych niż umowa o pracę. Spółka jest zobowiązana do zapewnienia tych zasobów Zarządzającemu oraz ponoszenia kosztów utrzymania, obsługi i napraw urządzeń przekazanych do korzystania Zarządzającemu.

Zapisy przywołanej powyżej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką przewidują, że Zarządzający wykonuje obowiązki umowne w następujący sposób:

• z najwyższą starannością, sumiennością oraz profesjonalizmem wymaganym przy wykonywaniu tego rodzaju usług, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o majątkowe i niemajątkowe interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań;
• w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez podejmowanie działań zmierzających do pełnej realizacji celów stawianych Spółce, w tym oczekiwanych wyników gospodarczych i zakresu realizacji inwestycji, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki;
• wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest do stosowania powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności przepisów Kodeksu spółek handlowych, postanowień Aktu założycielskiego Spółki, regulaminów, a także innych aktów prawnych i dokumentów wewnętrznych Spółki;
• wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest współdziałać z pozostałymi członkami Zarządu i organami Spółki na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym w szczególności przepisach Kodeksu spółek handlowych, postanowieniach Aktu Założycielskiego Spółki, uchwałach organów Spółki, a także innych aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki, w szczególności regulaminie Zarządu Spółki.

Świadczenie Usług przez Zarządzającego obejmuje w szczególności:

• podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;
• reprezentowanie Spółki w stosunkach wewnętrznych i wobec osób trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki;
• uczestniczenie w pracach Zarządu z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z pełnionej w Zarządzie funkcji oraz współdziałanie z pozostałymi organami Spółki;
• samodzielne zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do pełnionej w Zarządzie funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki;
• dążenie do realizacji wyznaczonych Celów Zarządczych, o których mowa w § 12 ust. 2 Umowy;
• dbanie o terminowe regulowanie zobowiązań Spółki oraz egzekwowanie przysługujących Spółce należności;
• gospodarowanie majątkiem Spółki oraz prowadzenie polityki kadrowej;
• prowadzenie rachunkowości zarządczej.

Umowa przewiduje, że Zarządzający zobowiązany jest świadczyć Usługi w czasie, w miejscu oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki, co do zasady, w siedzibie Spółki w dni robocze (od poniedziałku do piątku z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy) oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innym czasie i innych miejscach na terytorium RP i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócić jej bieżącego funkcjonowania. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 3 (trzech) dni kalendarzowych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z co najmniej 1 (jedno) - dniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, z zastępcą Przewodniczącego lub innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej. Zarządzający zobowiązany jest niezwłocznie poinformować Przewodniczącego Rady Nadzorczej, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, zastępcę Przewodniczącego lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej, o każdym przypadku braku możności świadczenia Usług z przyczyn dotyczących Zarządzającego. O wykonywaniu Usług poza siedzibą Spółki, a także o braku możliwości świadczenia usług z przyczyn dotyczących Zarządzającego, Zarządzający zobowiązany jest poinformować także innego członka Zarządu.

Zapisy umowy przewidują również dla Zarządzającego prawo do przerwy w świadczeniu Usług na rzecz Spółki z zachowaniem prawa do Wynagrodzenia Stałego (Przerwa w Świadczeniu Usług) w wymiarze 28 (dwudziestu ośmiu) dni roboczych w danym roku kalendarzowym. W zakresie stanu niezdolności Zarządzającego do świadczenia Usług w związku z jego stanem zdrowia potwierdzonym zaświadczeniem lekarskim umowa stanowi, że Zarządzającemu za okres trwania ww. niezdolności nie dłużej niż 30 dni w danym roku kalendarzowym przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości 80% Wynagrodzenia Stałego.

W okresie obowiązywania Umowy Spółka udostępnia Zarządzającemu do korzystania urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki, w tym w szczególności:

• postawione do jego dyspozycji pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem;
• telefon komórkowy z dostępem do internetu;
• przenośny komputer osobisty wraz z niezbędnym oprogramowaniem;
• ubezpieczenie grupowe organów spółki z tytułu odpowiedzialności cywilnej związane z pełnioną funkcją;
• inneurządzenia elektroniczne, diagnostyczne oraz literaturę branżową.

Zgodnie z umową Spółka wyraża zgodę na używanie przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów służbowych związanych ze świadczeniem Usług w jazdach lokalnych w wysokości 700 km miesięcznie oraz samochodów będących w dyspozycji Spółki do celów służbowych w dni robocze podczas obowiązującego w Spółce czasu pracy.

Z tytułu świadczenia Usług wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie, które składa się z części:

• stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe w kwotowo określonej wysokości (Wynagrodzenie Stałe);
• zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Zmienne).

Wynagrodzenie, które otrzymuje od Spółki Zarządzający za wykonywane czynności na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania stanowi przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie me stanowi przychodów, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarządzający nie ma wpływu na wysokość części stałej wynagrodzenia.

Wynagrodzenie Stałe za dany miesiąc jest płatne z dołu przelewem na wskazany przez Zarządzającego rachunek bankowy, na podstawie prawidłowo wystawionego przez Zarządzającego rachunku, w terminie do 10 (dziesiątego) dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, za który wynagrodzenie jest należne.

Wynagrodzenie Zmienne uzależnione jest od poziomu realizacji celów zarządczych (Cele Zarządcze) i nie może przekroczyć określonego w umowie procentu łącznej kwoty Wynagrodzenia Stałego osiągniętego przez Zarządzającego w danym roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującego Wynagrodzenia Zmiennego. Cele Zarządcze na dany rok obrotowy Spółki są ustalane wspólnie przez organy Spółki w terminie do 31 marca każdego kolejnego roku kalendarzowego.

Wynagrodzenie Zmienne za dany rok obrotowy przysługuje Zarządzającemu w przypadku realizacji Celów Zarządczych oraz łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1)zatwierdzenia przez Zgromadzenie Wspólników Spółki sprawozdania Zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego Spółki za dany rok obrotowy;

2)udzielenia Zarządzającemu przez Zgromadzenie Wspólników Spółki absolutorium z wykonania przez niego obowiązków w danym roku obrotowym;

3)świadczenia przez Zarządzającego na rzecz Spółki usług na podstawie umów o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką w danym roku obrotowym przez okres co najmniej 6 (sześć) miesięcy.

Wynagrodzenie Zmienne będzie płatne, po podjęciu przez Radę Nadzorczą uchwały, w sprawie określenia poziomu realizacji przez Zarządzającego Celów Zarządczych w danym roku obrotowym i ustalenia wysokości Wynagrodzenia Zmiennego za ten rok, przelewem na wskazany przez Zarządzającego rachunek bankowy, na podstawie prawidłowo wystawionego przez Zarządzającego rachunku w terminie 14 dni od dnia złożenia go Spółce.

W okresie obowiązywania Umowy Zarządzający zobowiązany jest nie wykonywać i nie podejmować innych zajęć kolidujących z należytym świadczeniem Usług bez uprzedniej, wyraźnej i pisemnej zgody Rady Nadzorczej Spółki, w tym zwłaszcza działalności konkurencyjnej wobec Spółki lub podmiotów zależnych od Spółki w ramach grupy kapitałowej, pośrednio lub bezpośrednio, bez względu na miejsce, formę działalności lub sposób jej prowadzenia.

W zakresie odpowiedzialności Zarządzającego Umowa przewiduje następujące rozwiązania:

1.Zarządzający ponosi na zasadach ogólnych odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Umowy lub z przepisów prawa.

2.W celu zabezpieczenia własnych interesów Spółka zawrze umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organów spółki kapitałowej, w tym Zarządzającego w okresie obowiązywania Umowy na sumę nie niższą niż … zł (słownie: … złotych). Koszty ubezpieczenia poniesie Spółka. Zawarte ubezpieczenie winno dotyczyć wszelkich roszczeń zgłoszonych przez Spółkę oraz wobec Spółki, o ile tylko dotyczyć będą one działań i zaniechań dokonanych przez Zarządzającego lub pozostałe osoby objęte umową ubezpieczenia, z wyłączeniem roszczeń będących następstwem winy umyślnej oraz rażącego niedbalstwa osoby ubezpieczonej. Zawarte ubezpieczenie powinno przewidywać odpowiedzialność ubezpieczyciela za roszczenia zgłoszone również po okresie ubezpieczenia, jednakże w terminie nie dłuższym niż 6 lat od daty zakończenia Umowy, chyba że okres przedawnienia roszczeń jest krótszy.

Odpowiedzialność, o której mowa powyżej jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu spółek handlowych, którą ponosi on wobec Spółki oraz osób trzecich z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki.

Pytanie

Czy Wnioskodawca jako osoba zarządzająca spółką (Prezes Zarządu Spółki) na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką będzie podlegał opodatkowaniu VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, charakter zapisów umowy i faktyczny sposób realizowania obowiązków umownych nie pozwalają na przyjęcie, że czynności realizowane przez Zarządzającego w wykonywaniu Umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art 8. ust. 1 przywołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy, mimo że odpowiadają definicji „świadczenia usług”, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z tytułu wykonywania opisanej w stanie faktycznym umowy ze względu na treść art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią tego przepisu, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art 15 ust. 1 ustawy o VAT, nie uznaje się czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie tych czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Za przedstawionym stanowiskiem przemawiają poniżej przytoczone względy.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie (niezależnie). Wyklucza to zatem opodatkowanie podatkiem od towarów i usług pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub innym stosunkiem prawnym do niej zbliżonym, tworzącym między stronami więzy co do warunków pracy. Zgodnie z uchwałą NSA z dnia 12 stycznia 2009 roku wydaną w sprawie o sygnaturze akt: I FSP 3/08 za samodzielną działalność gospodarczą nie można uznać działalności, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, a nadto nie powoduje ryzyka ekonomicznego usługodawcy.

Umowa o świadczenie usług zarządzania Spółką zawarta z Wnioskodawcą precyzyjnie reguluje zasady współpracy Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu ze Spółką. Charakter postanowień Umowy jest w swej strukturze typowy dla stosunku pracy w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawca - Zarządzający musi każdorazowo uzyskać zgodę na świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 3 (trzech) dni kalendarzowych, gdyż wymagane jest wcześniejsze uzgodnienie jw. z Przewodniczącym Rady Nadzorczej z co najmniej 1 (jedno)-dniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, z zastępcą Przewodniczącego lub innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej. Zarządzający zobowiązany jest niezwłocznie poinformować Przewodniczącego Rady Nadzorczej, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, zastępcę Przewodniczącego lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej, o każdym przypadku braku możności świadczenia Usług z przyczyn dotyczących Zarządzającego o wykonywaniu Usług poza siedzibą Spółki, a także o braku możliwości świadczenia usług z przyczyn dotyczących Zarządzającego, Zarządzający zobowiązany jest poinformować także innego członka Zarządu. Jest to swoiste ograniczenie swobody wyboru miejsca spełniania świadczenia typowe dla relacji wynikającej ze stosunku pracy.

Zarządzający zgodnie z Umową ma prawo do odpłatnej przerwy w świadczeniu usług w wymiarze 28 dni w roku. Zapis jest typowy dla regulacji dotyczących urlopów wypoczynkowych dla pracowników.

Zgodnie z umową Zarządzający zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia stałego za 30 dni w roku kalendarzowym w przypadku niezdolności do świadczenia usługi w związku z jego stanem zdrowia potwierdzonym zaświadczeniem lekarskim. Zapis ten jest typowy dla regulacji dotyczących wynagrodzenia za czas choroby pracowników.

W opisanym stanie faktycznym z tytułu świadczenia usługi zarządzania Wnioskodawca jest związany ze zlecającym w wykonaniu tych czynności, prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Wnioskodawca przy wykonywaniu umowy działa w imieniu i na rzecz Spółki, korzysta z mienia i zasobów Spółki, związany jest przepisami wewnętrznymi, w tym strukturą organizacyjną Spółki, a jego odpowiedzialność wobec Spółki ograniczona jest przepisami Kodeksu Spółek Handlowych.

Spółka zapewnia Zarządzającemu w zakresie niezbędnym do wykonywania usługi: zasoby rzeczowe, finansowe i organizacyjne, tj. urządzenia techniczne oraz ewentualnie inne zasoby, którymi dysponuje Spółka (np. pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych aktualizujących wiedzę i kompetencje Zarządzającego w zakresie niezbędnym do realizacji zadań i obowiązków wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania spółką, itp.). Zarządzający świadczy usługi zarządzania w siedzibie Spółki i nie ponosi kosztów świadczonej na rzecz Spółki usługi. Zgodnie więc z umową Zarządzający działa przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego świadczy usługi zarządzania.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie można również mówić o jakimkolwiek ryzyku ekonomicznym. Wynagrodzenie Zarządzającego zostało tak określone, że jest ono niezależne od wyników jego działalności. Wynagrodzenie ma charakter stały, określony kwotowo, miesięczny. Na prawo do stałego miesięcznego wynagrodzenia nie ma ponadto wpływu uzyskanie lub nieuzyskanie prawa do wynagrodzenia zmiennego. Umowa oprócz stałego wynagrodzenia zawiera element zmienny (Wynagrodzenie zmienne wypłacane pod warunkiem i w wysokości określonej realizacją wyznaczonych celów zarządczych, które mogą dotyczyć w szczególności kondycji finansowej spółki, jej pozycji rynkowej, realizacji określonej inwestycji, strategii, itd.) z przewagą jednak, że część stała stanowi istotną wielkość części całkowitej wynagrodzenia.

Kolejną kwestią przemawiającą za trafnością stanowiska Wnioskodawcy w zakresie braku w opisanym stanie faktycznym podstaw do uznania, że realizowane przez Zarządzającego w ramach zawartej ze Spółką umowy czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest kwestia odpowiedzialności Zarządzającego w związku z wykonywanymi czynnościami.

Kwestia odpowiedzialności Zarządzającego za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, a nie wobec Spółki, a jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. Kontrakt przewiduje zwykłą odpowiedzialność Zarządzającego jako Członka Zarządu wynikającą z KSH, co nie jest wystarczające dla uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT. Zarządzający nie jest stroną w stosunkach z osobami trzecimi i to na Spółce spoczywa odpowiedzialność kontraktowa wobec tych osób na podstawie art 471 k.c. Odpowiedzialność deliktowa z art. 415 k.c. nie jest odpowiedzialnością, dla której źródłem jest umowa, a czyn niedozwolony, co pozostaje poza umową o świadczenie usług zarządzania Spółką. Jeżeli umowy z podmiotami trzecimi zawiera Spółka, a nie Zarządzający, to nie można przyjąć, że ponosi on odpowiedzialność wobec osób trzecich, co jest głównym warunkiem uznania członka zarządu za podatnika podatku od towarów i usług. Znajduje to potwierdzenie m.in. w uchwale NSA z 12 stycznia 2009 r. wydanej w sprawie o sygn. akt I FPS 3/08.

Zakres samodzielności i niezależności w działaniu Wnioskodawcy jest również ograniczony. Regulamin Zarządu obowiązujący w Spółce stanowi, że każdorazowo wymagana jest zgoda Rady Nadzorczej na rozporządzanie prawem lub zaciąganie zobowiązań do świadczenia o wartości przewyższającej … zł (… zł), a dla świadczeń przewyższających … zł (… zł) wymagana jest dodatkowo zgoda Zgromadzenia Wspólników. Zapisy te ograniczają samodzielność i niezależność Wnioskodawcy w prowadzeniu spraw Spółki.

Wnioskodawca prowadzi sprawy Spółki we wszystkich aspektach jej działalności w sposób zgodny z aktem Założycielskim i Uchwałami organów Spółki oraz obowiązującymi przepisami, regulaminami wewnętrznymi i innymi przepisami obwiązującymi w Spółce współdziałając z pozostałymi członkami Zarządu Spółki. Niezależność i samodzielność w działaniu Wnioskodawcy jest istotnie ograniczona poprzez obowiązek wykonywania uchwał organów Spółki, chyba że ich wykonanie stanowiłoby naruszenie przepisów prawa.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszym stanie faktycznym spełnione są wszystkie warunki, tzn. umowa o świadczenie usług zarządzania określa warunki świadczenia usługi przez Zarządzającego, należne mu wynagrodzenie oraz nakłada na Spółkę, a nie na Zarządzającego, odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Powyższe stanowisko podzielił także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 21.12.2023 r. (sygn. C-288/22), w którym stwierdził, że członek zarządu, co do zasady, nie działa we własnym imieniu ani na własną odpowiedzialność i nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego ze swoją działalnością, bowiem ryzyko to ponosi, co do zasady, jednostka, którą zarządza. Wobec tego, Trybunał orzekł, że członek zarządu nie prowadzi swojej działalności w sposób samodzielny. Oznacza to, że otrzymywane przez niego wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z tych wszystkich względów Wnioskodawca wskazuje, że w niniejszym stanie faktycznym brak jest podstaw dla uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy wskazać, że aby dana czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 15 ust. 3a ustawy:

W myśl art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie sprawy wskazał Pan, że wynagrodzenie, które otrzymuje od Spółki za wykonywane czynności na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania stanowi przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie nie stanowi przychodów, o których mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze fakt, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że „odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich” jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej niepowodującej powstania podmiotowości prawno-podatkowej na gruncie ww. ustawy.

Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Pana oraz Spółkę.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). W myśl ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty. Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że „państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi (...)”.

Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje na bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G.Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak  też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Sformułowanie w powołanym art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, jako że nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, że z treści zawartych umów wynikać winno zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność, zamiast na zleceniobiorcę, podobnie jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy Zleceniobiorcą – Panem a Zleceniodawcą – Spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki, to nie można uznać Pana za podatnika VAT.

Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że Pan jako Zleceniobiorca występuje w charakterze podatnika VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zawarł Pan ze Spółka, w której pełni funkcję Prezesa zarządu, umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką. Umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką została zawarta na podstawie przepisów ustawy z dnia 09 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Na mocy umowy Spółka powierza Zarządzającemu świadczenie usług zarządzania w Spółce, przy wykorzystaniu zasobów rzeczowych, finansowych i organizacyjnych Spółki, w tym zasobów pracowników oraz osób realizujących czynności faktyczne i prawne na podstawie innych tytułów prawnych niż umowa o pracę. Spółka jest zobowiązana do zapewnienia tych zasobów Zarządzającemu oraz ponoszenia kosztów utrzymania, obsługi i napraw urządzeń przekazanych do korzystania Zarządzającemu.

W okresie obowiązywania Umowy Spółka udostępnia Zarządzającemu do korzystania urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki, w tym w szczególności:

·postawione do jego dyspozycji pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem;

·telefon komórkowy z dostępem do internetu;

·przenośny komputer osobisty wraz z niezbędnym oprogramowaniem;

·ubezpieczenie grupowe organów spółki z tytułu odpowiedzialności cywilnej związane z pełnioną funkcją;

·inne urządzenia elektroniczne, diagnostyczne oraz literaturę branżową.

Z tytułu świadczenia Usług wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie, które składa się z części:

·stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe w kwotowo określonej wysokości (Wynagrodzenie Stałe);

·zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (Wynagrodzenie Zmienne).

Zarządzający nie ma wpływu na wysokość części stałej wynagrodzenia. Zarządzający ponosi na zasadach ogólnych odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Umowy lub z przepisów prawa.

Jak wyżej wskazano - odnośnie dwóch pierwszych warunków (tj. wykonania czynności i  wynagrodzenia) stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności, a  podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimiś sensie określony co  do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zatem opisana we wniosku umowa, w ramach której świadczy Pan usługi zarządzania oraz warunki jej świadczenia i wynagrodzenia przysługującego Panu pozwalają na stwierdzenie, że dwa pierwsze warunki są spełnione. Umowa na usługi zarządzania będzie zawarta, a więc nastąpi związanie formalne stron stosunkiem prawnym. Umowa jasno również określa zakres czynności i wynagrodzenie Panu należne.

W istotę typowej umowy zlecenia, wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego – w niniejszej sprawie Spółki. W tym kontekście, wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego powoduje, że Zleceniobiorca nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie – warunek drugi).

Warunek drugi – wynagrodzenie. Zakładając, że umowa przewiduje, że Zleceniobiorca korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej Zlecającego (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa przewiduje stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie, nie można mówić o ponoszeniu przez Pana ryzyka ekonomicznego.

Warunek trzeci – odpowiedzialność Zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony, jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie Zlecającego, a nie po  stronie faktycznego wykonawcy – Zleceniobiorcy, co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony, gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Analiza okoliczności sprawy i powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczenie przez Pana usług zarządzania na podstawie zawartej umowy ze Spółką, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług, a tym samym nie jest Pan z tego tytułu podatnikiem zobowiązanym do rozliczania tego podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika bowiem, że czynności wynikające z umowy, które są przez Pana świadczone na rzecz Spółki przy wykorzystaniu jej infrastruktury/urządzeń technicznych  i organizacji wewnętrznej nie powodują ponoszenia przez Pana ryzyka gospodarczego i ekonomicznego, jak również odpowiedzialności wobec osób trzecich, a sama umowa nie zawiera żadnych zapisów o Pana odpowiedzialności w stosunku do osób trzecich. W związku z powyższym, podpisanie przedmiotowej umowy spowoduje powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy zbliżone do stosunku pracy, w ramach którego Zleceniobiorca związany jest ze Zleceniodawcą więzami prawnymi, co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności Zleceniodawcy wobec osób trzecich. Stosunek prawny między zleceniodawcą a wykonującym zlecenie, obciąża zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności, podporządkowuje wykonującego zlecenie co do warunków realizacji umówionych czynności oraz wynagrodzenia.

Wobec powyższego, w odniesieniu do świadczonych przez Pana usług zarządzania zaistnieją przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, co oznacza, że zostaną spełnione kryteria wyłączające świadczenie ww. usług zarządzania, objętych zawartą umową, z czynności podlegających ustawie. Zatem świadczenie przez Pana, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, opisanych usług zarządzania nie stanowi wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej i w efekcie nie jest Pan z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, a wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem usługi zarządzania świadczone przez Pana  na podstawie umowy zawartej ze Spółką nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Pan w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).