Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 18 marca 2024 r., sygn. II SA/Wr 97/24
1. Art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 82 ze zm.) nie może stanowić o legitymacji skargowej, o której mowa w art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.), do zakwestionowania dokonanej w drodze czynności materialno-technicznej aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków przez organy wymienione w tym artykule, jest to bowiem przepis kompetencyjny wskazujący jedynie organy właściwe w sprawach ochrony gruntów rolnych i gruntów leśnych, o których mowa w u.o.g.r.l. Błędnie zatem dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych twierdzi, że przepis ten uprawnia go do podejmowania czynności w zakresie ochrony gruntów leśnych „wszelkiej własności”, w tym wniesienia skargi, której przedmiotem jest aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków odnosząca się do wszystkich gruntów leśnych. Legitymacja skargowa w tego rodzaju sprawach przysługuje jedynie podmiotom ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków jako właściciele, władający lub gospodarujący, co wynika z art. 22 ust. 2 w zw. z art. 20 ust. 2 pkt 1 u.o.g.r.l. Nałożonych na organ zadań z zakresu administracji publicznej nie można utożsamiać z posiadaniem interesu prawnego. Powierzenie organowi administracji publicznej kompetencji do załatwiania spraw z zakresu ochrony gruntów leśnych wyłącza możliwość dochodzenia przez ten organ jego interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego czy też sądowoadministracyjnego.
2. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych nie jest również podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi na podstawie art. 50 § 2 P.p.s.a., któremu u.o.g.r.l. przyznawałaby prawo do jej wniesienia w sprawie dotyczącej aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, w której nie jest ani właścicielem ani władającym czy gospodarującym działkami objętymi tą aktualizacją. Organy administracji publicznej mogą sygnalizować naruszenia obiektywnego porządku prawnego innym organom, jednakże nie przydaje im to ani przymiotu strony w postępowaniu przed organami administracji publicznej ani legitymacji skargowej w zaskarżeniu decyzji czy czynności podejmowanych w toku prowadzonego przez te organy postępowania.
