Wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 września 2023 r., sygn. II SAB/Ke 66/23
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędzia WSA Jacek Kuza, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2023 r. sprawy ze skargi P. D. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w Kielcach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.
Uzasadnienie
P. D. pismem z 4 maja 2023 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Prokuratora Okręgowego
w Kielcach w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej zarzucając organowi naruszenie:
1) art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim przepis ten stanowi podstawę prawa do uzyskiwania informacji publicznej poprzez błędne zastosowanie polegające na nieudostępnieniu informacji publicznej na wniosek;
2) art. 10 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej
w zakresie, w jakim z przepisów tych wynika, że informacja nieudostępniona
w Biuletynie Informacji Publicznej jest udostępniana na wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 14 dni, poprzez ich niezastosowanie polegające na niezrealizowaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do załatwienia wniosku.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że pismem złożonym za pośrednictwem poczty elektronicznej 14 kwietnia 2023 r. zwrócił się z wnioskiem w trybie informacji publicznej odnośnie do wysokości zarobków prokuratora A. Z.
i przesłanie odpowiedzi na podany adres poczty elektronicznej.
Skarżący wyjaśnił, że Prokurator pismem z 20 kwietnia 2023 r. odpowiedział na pytanie, ale nie dość, że nie udostępnił informacji, to jeszcze nie wydał decyzji, do wydania której był zobowiązany, gdyż informacja
o wynagrodzeniu prokuratora należy do kategorii informacji publicznej i nie dotyczy jego sprawy indywidualnej.
Prokurator tylko pismem, a nie decyzją, odmówił, pisząc, że wniosek jest nadużyciem prawa, gdyż wnioskodawca złożył wniosek zmierzający do osiągnięcia innego celu niż dobro publiczne i ma na celu wywołanie dolegliwości u adresata, utrudnienie funkcjonowania prokuratury, stanowi represję, szykanę prokuratora. Organ nie zauważył, że skarżący pyta o wynagrodzenie, a nie o sprawę, w której oskarża go organ.
