Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Kr 1173/21

Dnia 20 stycznia 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Jacek Bursa (spr.) NSA Joanna Tuszyńska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2022 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. L. na decyzję Wojewody z dnia 5 sierpnia 2021 roku, znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z 25 lutego 2021 r. znak: [...], Prezydent Miasta K. orzekł o umorzeniu postępowania o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działki nr [...], nr [...], nr [...] oraz nr [...], obr. [...], jedn. ewid. K.-N. H., przejętą na rzecz Skarbu Państwa na podstawie zarządzenia Ministra Budownictwa Przemysłowego z dnia 17 grudnia 1952 r. oraz orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z 30 lipca 1952 r. [...], orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z 27 grudnia 1952 r. Nr [...] i orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z 30 października 1953 r. Nr. [...]

Odwołanie od ww. decyzji złożyła Z. L., zarzucając naruszenie art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez ich błędne zastosowanie polegające na wydaniu decyzji w oparciu o niepełny stan faktyczny sprawy, a także brak rozpatrzenia wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności faktu, iż odwołująca z jednej strony wykazała na przesłanki wskazujące na brak wykorzystania nieruchomości na potrzeby celu, dla którego zostały wywłaszczone, wskazała na przesłanki potwierdzające, że nieruchomości objęte wnioskiem nie były przedmiotem wcześniejszego postępowania, a sama odwołująca jest następca prawnym J. P. - jako jego córka, co wynika z innych dostępnych dokumentów w sprawie. Podniesiono także naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie polegające na niedostatecznym zapewnieniu przez organ I instancji czynnego udziału odwołującej w postępowaniu m.in. przez brak dokonania prawidłowej oceny nieruchomości (podziału działki o nr [...]), jakich zwrotu domaga się odwołująca, w wyniku czego uznano, że w zakresie tych nieruchomości toczyło się lub toczy się już postępowanie administracyjne, art. 11 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na braku dostatecznego wyjaśnienia przesłanek jakimi kierował się organ I instancji wydając zaskarżoną decyzję, a w szczególności założenia, że odwołująca nie jest następcą prawnym J. P., w sytuacji gdy zebrana dokumentacja w sprawie wskazuje na okoliczność, że odwołująca jest zstępną J. P., czego potwierdzeniem jest nie tylko akt własności ziemi wydany na rzecz Z. L., co potwierdza przekazanie terenu od J. P. dla Z. L., jako spadkobierczyni ojca, a także art. 86 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na braku przeprowadzenia przesłuchania stron wobec pojawienia się wątpliwości w zakresie stanu faktycznego sprawy, w szczególności w zakresie następstwa prawnego po J. P. - w świetle dostępnych dokumentów wskazujących na pokrewieństwo J. P. z Z. L. z domu P., a w konsekwencji interesu prawnego odwołującej do występowania z wnioskiem w niniejszej sprawie. Podniesiono także naruszenie art. 136 ust. 3, art. 137, art. 142 ust. 1 w zw. z art. 216 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że wniosek odwołującej nie zasługuje na uwzględnienie, w sytuacji gdy nieruchomości wskazane we wniosku miały zostać wywłaszczone na potrzeby zakładu cementowego, natomiast przesłanki do wywłaszczenia nie są już aktualne, co powoduje, że uzasadnionym jest wniosek o potrzebie ich zwrotu, ponieważ nie są dalej wykorzystywane dla realizacji celu, na który zostały wywłaszczone i przyznane w użytkowanie wieczyste.