Jak ująć w ewidencji środków trwałych zakup wyposażenia na plac zabaw
Place zabaw i towarzyszące mu tereny zielone często budzą wątpliwości w zakresie klasyfikacji nakładów na budowę tego typu obiektów i późniejszą eksploatację, rozbudowę i likwidację. Najczęściej pojawiającą się wątpliwością jest to, czy plac zabaw stanowi jeden środek trwały, czy każdy z elementów zamontowanych na placu zabaw to oddzielny środek trwały? Jak traktować nasadzenia i tereny zielone wokół placu zabaw? Wątpliwości może również budzić likwidacja poszczególnych elementów placu zabaw i odzwierciedlenie tej operacji gospodarczej w ewidencji księgowej.
Wyodrębnienie poszczególnych składników placu zabaw musi być poprzedzone zakwalifikowaniem każdego z elementów jako środka trwałego.
Obiekt inwentarzowy, oprócz własnego środka trwałego, który tworzą jego części składowe, może obejmować także części dodatkowe i części peryferyjne w szczególności, jeśli są one z nim związane w sposób trwały fizycznie lub na podstawie przepisów prawa.
W klasyfikacji środków trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy obiekt majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług.
Wszystkie dające się wyspecyfikować obiekty środków trwałych zlokalizowane na placu zabaw, jeżeli nie znajduje się on na terenie strzeżonym, powinny być inwentaryzowane metodą spisu z natury raz w roku.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor), przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.
W świetle objaśnień pkt 5.7 Krajowego Standardu Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” (dalej: KSR 11) nie łączy się w jeden (pojedynczy) obiekt inwentarzowy kilku indywidualnych składników aktywów, jeżeli każdy spełnia definicję środka trwałego, nawet wtedy, gdy są ze sobą połączone
POTRZEBUJESZ POMOCY?