Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 lipca 2024 r., sygn. II SA/Gd 312/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Jakub Chojnacki po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 lipca 2024 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2024 r., nr SKO Gd/5240/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącego A. R. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2024 r., nr SKO Gd/5240/23, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 20 kwietnia 2023 r. skarżący złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką – K. R., legitymującą się wydanym na stałe orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 13 lutego 2018 r.

Prezydent Miasta Gdańska decyzją z dnia 4 sierpnia 2023 r., nr GCŚ/DŚO/010003/SP/08/2023, wydaną na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 390 ze zm.), odmówił skarżącemu przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia.

Organ stwierdził bowiem, że nie istnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy rezygnacją przez skarżącego z zatrudnienia a sprawowaniem przez niego opieki nad matką.

Uzasadniając to stanowisko, organ wskazał, że podczas wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 20 czerwca 2023 r. ustalono, że matka skarżącego mieszka razem ze skarżącym i 80 – letnim mężem, który nie sprawuje nad nią opieki, gdyż sam jest osobą niepełnosprawną, legitymującą się wydanym na stałe orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 7 września 2010 r. Skarżący opiekuje się matką od 3 lat, wcześniej mieszkał i pracował w Anglii. Kiedy stan zdrowia matki pogorszył się skarżący wrócił do Polski. Zajmuje się matką przez cały dzień, pomaga jej w toalecie, podaje leki, sprząta, zmienia pościel, pierze, robi zakupy, wozi do lekarzy. Matka skarżącego często ma infekcje z uwagi na osłabienie organizmu, poci się i wymaga ciągłego przebierania odzieży. Matka skarżącego nie jest w stanie przygotować sobie posiłków, może je zjeść sama, jeżeli skarżący jej poda ale najczęściej nie ma apetytu, wtedy skarżący musi ją karmić. Nie jest ona w stanie sama dojść do toalety, skarżący musi jej towarzyszyć. Korzysta z pieluchomajtek. Nie jest ona w stanie sama poruszać się po mieszkaniu, wymaga pomocy, nie może korzystać z kul z uwagi na problemy ze stawami. Nie jest też w stanie sama dawkować sobie leków. Nie może funkcjonować bez dozoru i pomocy innej osoby. Mieszka na III piętrze w bloku bez windy co znacznie utrudnia jej wyjście do lekarzy. W czerwcu miała 10 wizyt i w każdej z nich towarzyszył jej skarżący. Matka skarżącego nie korzysta z pomocy w formie usług opiekuńczych, gdyż taka forma pomocy byłaby niewystarczająca do jej potrzeb. Stan zdrowia matki skarżącej uległ pogorszeniu ok 1,5 roku temu. Choruje ona na nowotwór piersi, obecnie ma przerzuty na płuca. Schudła 20 kg. Raz w miesiącu ma podawaną kroplówkę, codziennie przyjmuje chemię w tabletkach. Ponadto, ma usuniętą tarczycę, cukrzycę typu 2, bóle kostno-stawowe, problemy z kręgosłupem, przewlekłą chorobą nerek (w trakcie konsultacji u nefrologa, prawdopodobnie będzie wymagała dializ). Ma uszkodzone nerki po badaniu, w którym podano jej za dużą dawkę kontrastu, ma też astmę oskrzelową. Stwierdzono przy tym, że skarżący nie może podjąć zatrudnienia nawet w niepełnym wymiarze czasu pracy. Ustalono także, że skarżący ostatnio pracował do czerwca 2021 r. na 3/4 etatu ale musiał zrezygnować z uwagi na opiekę nad matką. Nadto organ wskazał, że z akt sprawy wynika, że skarżący ostatnio był zatrudniony w okresie od 9 maja 2021 r. do 31 lipca 2021 r. na umowę zlecenie a w okresie od dnia 31 sierpnia 2016 r. do 15 listopada 2019 r. był pozbawiony wolności. Przy tym, organ stwierdził, że w aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających stan zdrowia matki skarżącego lub jego pogorszenie, pomimo wezwania o dostarczenie powyższych dowodów w piśmie z dnia 28 czerwca 2023 r.