Opinia rzecznika generalnego Emiliou przedstawiona w dniu 30 maja 2024 r.

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

NICHOLASA EMILIOU

przedstawiona w dniu 30 maja 2024 r.(1)

Sprawa C‑406/22

CV

przeciwko

Ministerstvo vnitra České republiky, Odbor azylové a migrační politiky

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský soud v Brně (sąd okręgowy w Brnie, Republika Czeska)]

Odesłanie prejudycjalne – Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej – Dyrektywa 2013/32/UE – Procedura rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej – Wniosek uznany za oczywiście bezzasadny – Wniosek złożony przez obywatela bezpiecznego kraju pochodzenia – Koncepcja bezpiecznego kraju pochodzenia – Mołdawia – Artykuł 15 europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC) – Uchylenie stosowania zobowiązań wynikających z EKPC w przypadku wojny lub innego niebezpieczeństwa publicznego – Skutek powołania się na art. 15 EKPC dla możliwości uznania państwa trzeciego za bezpieczny kraj pochodzenia – Państwo trzecie uznane za bezpieczne tylko częściowo – Uprawnienia sądu krajowego do podejmowania czynności z urzędu

I. Wprowadzenie

1. Zawarte w dyrektywie 2013/32/UE(2) wspólne przepisy proceduralne dotyczące udzielania ochrony międzynarodowej pozwalają na szczególne traktowanie wniosków składanych przez osoby będące, krótko rzecz ujmując, obywatelami państwa uznanego za „bezpieczny kraj pochodzenia”. Takie uznanie niesie za sobą poważne konsekwencje prawne w postaci zaostrzenia warunków rozpatrywania tych wniosków.

Jak dotąd na szczeblu Unii nie ustanowiono wspólnego wykazu bezpiecznych krajów pochodzenia. Dyrektywa 2013/32 upoważnia natomiast państwa członkowskie do przyjmowania takich wykazów do celów krajowych. Choć koncepcja „bezpiecznego kraju pochodzenia” jest dość szeroko stosowana przez państwa członkowskie (a konkretnie przez 19 z nich), to jednak nie jest tak, że posługują się nią wszystkie te państwa(). Z tej przyczyny spotyka się ona także z krytyką.