Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 25 kwietnia 2024 r., sygn. C-159/23

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 25 kwietnia 2024 r.(1)

Sprawa C‑159/23

Sony Computer Entertainment Europe Ltd

przeciwko

Datel Design and Development Ltd,

Datel Direct Ltd,

JS

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (federalny trybunał sprawiedliwości, Niemcy)]

Odesłanie prejudycjalne – Własność intelektualna – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Ochrona prawna programów komputerowych – Dyrektywa 2009/24/WE – Artykuł pierwszy – Zakres stosowania – Czynności zastrzeżone – Artykuł 4 ust. 1 – Modyfikacja programu komputerowego – Zmiana treści zmiennych przechowywanych w pamięci lokalnej i wykorzystywanych w trakcie działania programu

 Wprowadzenie

1. Zarówno zgodnie z prawem Unii, jak i z prawem międzynarodowym, które wiąże Unię(2), programy komputerowe muszą być chronione jako dzieła literackie w rozumieniu konwencji berneńskiej(3). Kwalifikacja ta może budzić wątpliwości. Chociaż program komputerowy może występować w postaci „tekstu”, to znaczy listy instrukcji do wykonania przez komputer, jest to jednak tekst pod wieloma względami specyficzny, który nie przypomina żadnej innej kategorii dzieł literackich.

Przeznaczeniem takiego programu nie jest jego przeczytanie lub wykorzystanie w jakikolwiek inny sposób bezpośrednio przez użytkownika, lecz sterowanie działaniem maszyny zdolnej do przetwarzania informacji, to jest komputerem. Użyteczna forma programu komputerowego, ta, w której programy te są zwykle dystrybuowane wśród użytkowników, nie jest nawet czytelna dla człowieka, ponieważ jest przeznaczona do wykorzystywania przez maszynę. Co więcej, nawet czytelna dla człowieka forma programu komputerowego jest zrozumiała jedynie dla wykwalifikowanych osób, ponieważ jest sformułowana w sztucznym języku (języku programowania), który najczęściej nie jest znany przeciętnym użytkownikom tych programów. Wynika z tego cecha szczególnie istotna z punktu widzenia ochrony programów komputerowych przez prawo autorskie jako utworów chronionych, a mianowicie, że ze względu na sposób, w jaki działają komputery, każde użycie programu wymaga zwykle jednej lub większej liczby czynności jego powielenia, to jest czynności, które wymagają uzyskania zezwolenia podmiotu praw autorskich do tego programu.