Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 września 2023 r., sygn. I SA/Wa 1133/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie sędzia WSA Monika Sawa asesor WSA Nina Beczek (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 września 2023 r. sprawy ze skargi K. W. na postanowienie Dyrektora Departamentu Porządku i Bezpieczeństwa Wewnętrznego Najwyższej Izby Kontroli z dnia 21 marca 2023 r. nr KPB.411.001.04.2022 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Kontroler Departamentu Porządku i Bezpieczeństwa Wewnętrznego Najwyższej Izby Kontroli wezwaniem z 22 grudnia 2022 r. nr [...] wezwał – na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2022 r. poz. 623) – K. W. do osobistego stawienia się w charakterze świadka w dniu [...] stycznia 2023 r. o godz. 10.00 w siedzibie Najwyższej Izby Kontroli przy ul. [...] w [...] w [...], pok. [...] w celu złożenia zeznań w związku z prowadzoną kontrolą nr [...] pt. "Realizacja zadań związanych z koordynacją, nadzorem i kontrolą funkcjonowania służb specjalnych prowadzących na terenie Rzeczypospolitej Polskiej czynności operacyjno-rozpoznawcze". W wezwaniu wskazano, że należy stawić się z dowodem osobistym lub innym dokumentem stwierdzającym tożsamość oraz z aktualnym poświadczeniem bezpieczeństwa i aktualnym zaświadczeniem o odbyciu szkolenia z zakresu ochrony informacji niejawnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych. W wezwaniu zawarto ponadto pouczenie, że zgodnie z art. 48 ust. 1 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, w razie niestawienia się na wezwanie bez uzasadnionej przyczyny może być na wezwanego nałożona kara pieniężna do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, określonego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Wezwanie to doręczone zostało skarżącemu w dniu 22 grudnia 2022 r.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, w piśmie z 16 stycznia 2023 r. K. W. oświadczył, że odmawia składania zeznań w charakterze świadka z uwagi na to, że planowane przesłuchanie będzie dotyczyć zagadnień objętych ochroną informacji niejawnych. Oświadczył, że w toku powyższej kontroli Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego dołożyła wszelkich starań, aby umożliwić kontrolerom NIK jej skuteczne przeprowadzenie, w szczególności udostępniła niezbędne pomieszczenia i sprzętu, przekazała do wglądu wnioskowane materiały, w tym zawierające informacje niejawne oznaczone najwyższymi klauzulami tajności oraz udzielała stosownych wyjaśnień i odpowiedzi na pytania zadawane przez kontrolerów NIK. Podał, że dalsze działania Najwyższej Izby Kontroli zmierzające do uzyskania dostępu do tych informacji mogą nosić znamiona nakłaniania go do popełnienia przestępstwa przekroczenia uprawnień, o których mowa w art. 231 § 1 kk. W związku z powyższym stwierdził, że jego przesłuchanie w charakterze świadka w niniejszej sprawie nie wniosłoby żadnych nowych okoliczności dotyczących przedmiotowej kontroli, albowiem z uwagi na wskazane wyżej ograniczenia prawne nie jest możliwe przekazanie dodatkowych informacji poza tymi, które już zostały udostępnione przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego w pisemnej korespondencji w toku kontroli. Zdaniem skarżącego pozwala to na stwierdzenie iluzorycznego charakteru, a w efekcie przesądza o bezprzedmiotowości przeprowadzenia czynności dowodowej przesłuchania go w charakterze świadka. Ponadto brak możliwości osobistego stawiennictwa uzasadnił wątpliwościami Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wobec rękojmi zachowania tajemnicy przez Prezes NIK.