Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 października 2024 r., sygn. III SA/Gd 302/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Asesor WSA Adam Osik Protokolant: Starszy Asystent Sędziego Robert Daduń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2024 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Pomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 4 kwietnia 2024 r. nr OHP.906.2.7.2024.MC w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 kwietnia 2024 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm., dalej: "k.p.a.") oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1836), Pomorski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Pruszczu Gdańskim z dnia 31 stycznia 2024 r., który nie stwierdził u J. B. (dalej: "skarżąca") choroby zawodowej.

Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym:

Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Gdańsku dokonał zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u skarżącej – niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią.

W toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Pruszczu Gdańskim (dalej: "Powiatowy Inspektor Sanitarny", "organ I instancji") ustalił okresy i miejsca zatrudnienia skarżącej, zajmowane przez nią stanowiska oraz wymiar pracy świadczonej na każdym z nich. Na podstawie dokonanych ustaleń stwierdził, że skarżąca w czasie zatrudnienia w P. w G. (od 1 czerwca 1986 r. do 6 stycznia 1987 r.), P. we W. (od 1 stycznia 1987 r. do 29 lutego 1996 r.) oraz "D." S.C. w G. (od 1 lutego do 30 czerwca 1996 r.), z uwagi na zajmowane stanowiska (tancerka zespołu, koryfejka i kasjerka) nie była narażona na nadmierny wysiłek głosowy. Z tego rodzaju narażeniem nie wiązało się także zatrudnienie skarżącej w Szkole w G. z uwagi na brak pełnego pensum nauczycielskiego (od 1 do 30 września 1996 r. w wymiarze 10/18 etatu; od 1 października 1996 r. do 31 sierpnia 1997 r. w wymiarze 12/18 etatu; od 1 września 1997 r. do 31 sierpnia 2004 r. w wymiarze 18/18 etatu, ale łącznie na trzech stanowiskach, w tym bibliotekarza bez prowadzenia zajęć dydaktycznych). Organ I instancji uznał, że narażenie na nadmierny wysiłek głosowy występowało podczas zatrudnienia skarżącej w Szkole Podstawowej w R. jedynie w okresach od 4 do 7 września 2017 r., od 18 do 21 czerwca 2018 r. oraz od 20 do 24 maja 2019 r., kiedy skarżąca prowadziła zajęcia dydaktyczne w wymiarze odpowiadającym pensum nauczycielskiemu. W pozostałych okresach zatrudnienia w ww. placówce tego rodzaju narażenie nie występowało z uwagi na zbyt małą liczbę godzin dydaktycznych (w okresie od 1 kwietnia 2009 r. do 31 sierpnia 2019 r. prowadziła zajęcia rytmiczne z elementami baletu w wymiarze nie przekraczającym 9/18 etatu), rodzaj wykonywanej pracy (w okresie od 1 września 2004 r. do 31 sierpnia 2022 r. była zatrudniona jako nauczyciel bibliotekarz w wymiarze 30/30 etatu) oraz korzystanie z urlopów dla poratowania zdrowia (w okresach od 1 września 2019 r. do 30 czerwca 2020 r. i od 1 września 2021 r. do 30 czerwca 2022 r.). Organ I instancji w dniu 6 marca 2023 r. sporządził kartę oceny narażenia zawodowego.