Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 września 2024 r., sygn. II SA/Kr 891/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sebastian Pietrzyk Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) Asesor WSA Anna Kopeć Protokolant: starszy referent sądowy Kamila Maśloch po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2024 r. sprawy ze skargi N. sp. z o.o. L. sp.k. z siedzibą w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2024 r., znak: SKO.ZP/415/46/2024 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z dnia 11 grudnia 2023 r. nr 1003/6732/2023 działając na podstawie art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 162 § 1 pkt 1 i art. 104 K.p.a. z urzędu stwierdził wygaśnięcie decyzji z dnia 7 marca 2017 r. o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji pn. "budowa plombowego budynku mieszkalno – biurowo – usługowego (budynek frontowy i dwie oficyny) na działce [...] obr. [...] wraz z infrastrukturą techniczną dodatkowo na działce [...] [...] obr. [...] przy ul. [...] w K.", sygnatura sprawy: [...]

W uzasadnieniu organ wskazał, że od dnia 21 lutego 2023 r. na terenie objętym ustaleniami ww. decyzji obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru "P. " uchwalony uchwałą Nr CIV/2823/23 Rady Miasta K. z dnia 25 stycznia 2023 r. (ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 6 lutego 2023 r., poz. 1067). Po zbadaniu warunków zabudowy ustalonych w przedmiotowej decyzji w kontekście ustaleń ww. planu miejscowego, stwierdzono, że ustalenia planu miejscowego są inne i różnią się znacząco z wydaną decyzją o warunkach zabudowy. Wskazano w szczególności, że istnieją rozbieżności w ustaleniach decyzji wz oraz miejscowego planu, polegające na odmiennym określeniu warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy tj. odnośnie minimalnego wskaźnika terenu biologicznie czynnego, wskaźnika powierzchni zabudowy, maksymalnej wysokości zabudowy, w zakresie geometrii dachu. Wskazano także, że na podstawie przedmiotowej decyzji o warunkach zabudowy nie wydano ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Mając powyższe na uwadze, oraz przy uwzględnieniu treści art. 162 § 1 pkt. 1 k.p.a. uznano, że stwierdzenie wygaśnięcia przedmiotowej decyzji o warunkach zabudowy jest konieczne i zasadne.