Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 listopada 2024 r., sygn. I SA/Gl 516/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Pyszny, Sędziowie WSA Monika Krywow, Katarzyna Stuła-Marcela (spr.), Protokolant Ewelina Cyroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2024 r. sprawy ze skargi M. sp. z o.o. w B. na decyzję Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach z dnia 15 lutego 2024 r. nr 338000-COP2.4100.2.20222 UNP: 338000-24-048507 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach z dnia 1 lutego 2022 r., nr 338000-CKK3-7.4100.3.1.2021.SZD.BAJA.14 UNP: 338000-22-022846; 2) umarza postępowanie administracyjne; 3) zasądza od Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. M. sp. z o.o. w B. (dalej skarżąca) wniosła skargę na decyzję Naczelnika Śląskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Katowicach (dalej: organ drugiej instancji, organ odwoławczy lub Naczelnik) z 15 lutego 2024 r. nr 338000-COP2.4100.2.20222 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r.

2. Stan sprawy.

2.1. W trakcie kontroli celno-skarbowej organ ustalił, że w zeznaniu CIT-8 za 2016 r. skarżąca zawyżyła koszty uzyskania przychodu o 25.311.822,03 zł, wskutek przeprowadzenia na warunkach nierynkowych transakcji z podmiotem powiązanym M1. sp. z o.o. Jak bowiem ustalił organ skarżąca przyjęła od ww. spółki do używania kilkanaście znaków towarowych na warunkach, których nie przyjęłyby podmioty niezależne. Znaki będące przedmiotem transakcji pierwotnie należały bowiem do skarżącej, skarżąca sama je wytworzyła i korzystała z wyłącznego prawa ochronnego do nich. Natomiast w latach 2015-2016 wniosła je do M1. sp. z o.o. wykorzystując w tym celu szereg skomplikowanych transakcji zwolnionych z podatku dochodowego od osób prawnych, po to tylko, aby od razu następnego dnia przyjąć znaki z powrotem do używania na podstawie umowy licencji w zamian za konieczność ponoszenia wysokich opłat licencyjnych na rzecz M1. sp. z o.o. Ponoszone opłaty skarżąca uznała za koszt uzyskania przychodu. Wskutek takiego działania wykazała w zeznaniu rocznym CIT-8 za 2016 r. dochody niższe o 23.311.822,03 zł (netto) od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby istniejących powiązań pomiędzy skarżącą i M1. sp. z o.o. nie było.