Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 17 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Go 296/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Juszczyk – Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Sędzia WSA Damian Bronowicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 grudnia 2024 r. sprawy ze skargi K.R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2021 rok 1. Uchyla zaskarżone postanowienie w całości. 2. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz K.R. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

K.R. (zwany dalej jako: skarżący, strona) wniósł skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] (zwany dalej jako: SKO) z dnia

[...] 2024r. o nr [...], stwierdzające niedopuszczalność odwołania.

W sprawie został ustalony przez organ następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia [...] 2021 r. Burmistrz [...] ustalił wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego na 2021 rok dla I.R. i P.R., została ona odebrana

23 i 25 lutego 2021 r., nie wniesiono od niej odwołania. W dniu 28 grudnia 2023 r. K.R. - syn I. i P.R. złożył do SKO skargę na opisaną powyżej decyzję Burmistrza [...] domagając się jej uchylenia. Pismem z dnia

[...] stycznia 2024 r. SKO uznało wskazane powyżej pismo jako odwołanie od decyzji z dnia [...] lutego 2021 r. SKO we wskazanym na wstępie postanowieniu z dnia [...] 2024 r., przywołując regulację z art. 228 §1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023r. poz. 2383 ze zm.; dalej: O.p.) podkreśliło, że zgodnie

z art. 228 O.p. organ odwoławczy, który otrzymał odwołanie ma obowiązek dokonać wstępnych ustaleń,czy nie zachodzą powody wyłączające możliwość załatwienia sprawy co do istoty. Organ odwoławczy ocenia, czy odwołanie jest dopuszczalne, czy zostało wniesione w ustawowym terminie, czy spełnia warunki wynikające z art. 222 Ordynacji podatkowej. SKO dalej podniosło, że odwołanie może być niedopuszczalne zwielu powodów. Niedopuszczalność odwołania może wynikać zarówno ze względów podmiotowych, jak i przedmiotowych. Przyczyny o charakterze podmiotowym zachodzą wówczas, gdy odwołanie wniesione zostanie przez osobę niebędącą stroną postępowania podatkowego, lub gdy decyzja od której zostało wniesione odwołanie stała się ostateczna. Niedopuszczalność odwołania polega na zaistnieniu sytuacji, w której samo prawo do wniesienia odwołania nie zaczęło istnieć. Jest to zatem kategoria pojęciowa, która powinna być odnoszona do stanu istniejącego obiektywnie, czyli takiego, w którym np. zabrakło przedmiotu zaskarżenia, decyzja, od której wniesiono odwołanie, jest decyzją ostateczną albo odwołanie wniosła osoba nie posiadająca legitymacji odwoławczej. Natomiast zgodnie z art. 220 § 1 O.p. od decyzji organu podatkowego wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Zdaniem SKO stroną w niniejszej sprawie są jedynie podatnicy podatku od nieruchomości a nie ich dzieci czy późniejsi spadkobiercy. Na dzień bowiem wydania decyzji brak było zarówno sukcesji generalnej w postaci spadkobrania jak i umocowania do reprezentowania stron przez wnoszącego skargę K.R. Zatem na okres wydawania decyzji za 2021 rok jak i czas do składania odwołania jedynymi stronami w tym i podmiotami uprawnionymi do złożenia odwołania byli I. i P. R., którzy jednak nie złożyli odwołania przez co decyzja ta stała się ostateczna i nie może już być zdaniem SKO zaskarżona w formie odwołania.Zatem wnoszący odwołanie nie jest stroną tego postępowania, ponadto odwołanie odnosi się do ostatecznej decyzji zatem zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Skarżący wniósł na wskazane postanowienie skargę do WSA w Gorzowie Wielkopolskim, zarzucając temu postanowieniu naruszenie przepisów prawa dotyczących odmowy unieważnienia niezgodnej z prawem decyzji organu podatkowego, odmowy wznowienia z urzędu postępowania w tym przedmiocie oraz odmowy uznania go za stronę postępowania. Ponadto zarzucił naruszenie przepisów prawa m.in. art. 97§1 i art. 98§1 O.p., art. 924, art. 925, art. 1012§1