Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 grudnia 2024 r., sygn. I SA/Ke 462/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec Asesor WSA Andrzej Mącznik (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2024 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach M. Ł. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia 21 sierpnia 2024 r. nr 2601-IOA.4823.2.2024 w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach (dyrektor, organ II instancji) z 21 sierpnia 2024 r. nr 2601-IOA.4823.2.2024 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Celno - Skarbowego w Kielcach (naczelnik, organ I instancji) z 30 stycznia 2024 r. nr 348000-341000-COC.4823.14.2023 nakładającą na M. Z. (strona, skarżący) karę pieniężną w wysokości 325.066 zł za niewykonanie obowiązku dotyczącego zgłoszenia przewozu do rejestru i uzyskania numeru referencyjnego określonego w art. 5 ust. 1 ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (dalej ustawa SENT).

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że 25 lutego 2023 r. w miejscowości Ć. (DK[...]) funkcjonariusze Świętokrzyskiego Urzędu Celno- Skarbowego w Kielcach zatrzymali do kontroli samochód ciężarowy marki R. M. o nr rej. [...] (kraj rejestracji [...]), którego kierowcą był skarżący. W wyniku podjętych czynności w przestrzeni ładunkowej pojazdu ujawniono susz tytoniowy. Przewóz towaru odbywał się bez zgłoszenia w systemie SENT, czym naruszono przepis art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy SENT.

Z kontroli został sporządzony protokół.

Po wszczętym i przeprowadzonym postępowaniu, organ I instancji nałożył na stronę karę pieniężną.

Od decyzji naczelnika strona wniosła odwołanie, zarzucając temu rozstrzygnięciu naruszenie: art. 121, art. 122, art. 180, art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez prowadzenie postępowania podatkowego w sposób naruszający zasadę zaufania obywateli do organów podatkowych, zasadę prawdy obiektywnej oraz brak wyczerpującego, rzetelnego i wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego i dokonanie oceny dowodów w sposób wybiórczy poprzez niewyjaśnienie okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy, niewystarczające ustalenie stanu faktycznego, pominięcie ratio legis przepisów ustawy SENT; art. 2 pkt 7 lit. a, art. 5 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 ustawy SENT poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że strona była zobowiązana do zgłoszenia przewozu towaru do rejestru i uzyskania numeru referencyjnego, podczas gdy skarżący nie był podmiotem wysyłającym, a tym samym wydanie decyzji nakładającej karę pieniężną bez podstawy prawnej, co stanowi rażące naruszenie prawa; a ponadto z ostrożności: art. 21 ust. 3 w związku z art. 26 ust. 3 ustawy SENT poprzez jego niezastosowanie i brak odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej, podczas gdy było to uzasadnione z uwagi na ważny interes skarżącego i interes publiczny.