Postanowienie NSA z dnia 9 stycznia 2025 r., sygn. III OZ 543/24

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Kwiecińska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń P.G. i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie Oddział w Gdańsku na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 października 2024 r., sygn. akt III SO/Gd 9/24 wymierzającego grzywnę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie Oddział w Gdańsku z powodu nieprzekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami administracyjnymi postanawia: oddalić zażalenia.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 15 października 2024 r., sygn. akt III SO/Gd 9/24 po rozpoznaniu wniosku P.G. (skarżący) o wymierzenie grzywny Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie Oddział w Gdańsku z powodu nieprzekazania skargi wraz z odpowiedzią na skargę oraz aktami administracyjnymi wymierzył Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie Oddział w Gdańsku grzywnę w kwocie 6000 złotych. W sprawie przyjęto następujący stan faktyczny i prawny.

Z wniosku skarżącego z 5 czerwca 2024 r. oraz jego pisma z 1 lipca 2024 r., skierowanych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wynika, że przedmiotem wniosku, złożonego na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest zastosowanie środka dyscyplinującego wobec Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie Oddział w Gdańsku w związku ze skargą, wniesioną przez wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, za pośrednictwem organu 7 lutego 2023 r.

Organ wniósł o oddalenie wniosku, wskazując, że w skardze, wniesionej z 6 lutego 2023 r., skarżący żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu z dnia 10 maja 2013 r. nr 50/2013 w przedmiocie obowiązku podlegania przez skarżącego (prowadzącego działalność gospodarczą) ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu. Zaskarżona decyzja pozostaje w obrocie prawnym w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt VIIU 1151/13, którym oddalono odwołanie skarżącego (Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt III AUa 29/14 oddalił apelację skarżącego, a postanowieniem z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt II UK 122/15 Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej). Jednocześnie skarżący nie wystąpił do organu o stwierdzenie nieważności ww. decyzji z 10 maja 2013 r., a wniósł skargę do sądu administracyjnego żądając stwierdzenia jej nieważności. Zdaniem organu właściwym do rozpatrzenia wniosku skarżącego o stwierdzenie nieważności ww. decyzji jest organ administracyjny, a nie sąd. W ocenie organu skarżący nie zainicjował postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej, nie wyczerpał toku instancji, zatem skarga podlegać powinna odrzuceniu. Ponadto organ wskazał, że sądy administracyjne nie są właściwe do rozpoznawania spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych.